Δημήτρης Ποταμίτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Διόρθωση επικεφαλίδων. |
→Καθιέρωση: Πίνακας έργων |
||
Γραμμή 33:
==Καθιέρωση==
Ακολούθησαν πολλές πρωτοποριακές παραστάσεις, όπου σκηνοθετούσε, πρωταγωνιστούσε, συχνά έκανε και την επιμέλεια του φωτισμού, των κοστουμιών, των σκηνικών και όλα τα άλλα. Σε μια εποχή που το μόνο αποκεντρωμένο θέατρο ήταν το "Στοά" του Παπαγεωργίου, ο Δημήτρης Ποταμίτης έδωσε ένα δυναμικό παρόν εκτός κέντρου, προσελκύοντας ένα νεανικό κυρίως κοινό. Επί τριάντα χρόνια, παραστάσεις χωρίς σχεδόν καθόλου συμβιβασμούς στο θέμα της ποιότητας, με σταθμούς το "Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέϋ", τον "Άνθρωπο Ελέφαντα". Κάθε χρόνο ο Ποταμίτης ταξίδευε στο Λονδίνο σε αναζήτηση σύγχρονων πρωτοποριακών έργων, ενώ κατά καιρούς ανέτρεχε σε ανατρεπτικές διασκευές κλασικών. Οι ανάγκες της κρατικής επιχορήγησης ωστόσο τον υποχρέωναν να ανεβάζει τακτικά και ελληνικά έργα - όταν δεν έβρισκε κάτι ικανοποιητικό, έγραφε ο ίδιος. Χαρακτηρίστηκε ως «αιώνιος έφηβος», αφού οι ήρωες που υποδυόταν, ακόμη και σε μεγάλη ηλικία, ήταν νέοι (Έκβους, Κουρδιστό Πορτοκάλι, Μπέρντι-το αγόρι πουλί, ο γιος στο "Πόλεμος στο σπίτι"), ή άνθρωποι χωρίς ηλικία, άνθρωποι που αρνούνται να ωριμάσουν (ο κλόουν στο "Αύγουστε Αύγουστε", Μπίλλυ ο ψεύτης, Ντόριαν Γκρέυ, Το ημερολόγιο ενός απατεώνα), ή γενικά ήρωες που είχαν ιδιαιτερότητες (Άνθρωπος Ελέφαντας, Μεταμόφωση).<br>
Εξ ίσου σημαντικές ήταν οι παραστάσεις της Παιδικής Σκηνής,
«''Ονειρεύτηκα τον ρόλο ενός μύστη, όχι την τάξη ενός επαγγελματία ή τον ρομαντισμό ενός ερασιτέχνη''» έγραψε ο ίδιος σε λεύκωμα για τα «20 χρόνια Θέατρο Έρευνας». Μόνιμο παράπονό του, το ότι το επίσημο κράτος τον αγνοούσε ή τον υποτιμούσε την ώρα των επιχορηγήσεων. Τη χρονιά 1997-98, όταν το θέατρο "Πόρτα" πήρε 132.000 δρχ., ο Ποταμίτης πήρε 10.000, και στην αιτιολογία αναφέρθηκε μόνον η προσφορά του στο παιδικό θέατρο:<
''Λιγότερα από τα μισά που έπαιρνε (22.000.000) πήρε φέτος το «Θέατρο Έρευνας» του Δημήτρη Ποταμίτη. Τα 10 εκατ. με τα οποία επιχορηγήθηκε είναι ουσιαστικά για την «προσφορά του στον χώρο του παιδικού θεάτρου. Παρουσιάζει όμως ολιγοέξοδες παραγωγές».''<ref>[http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=80&artid=97546&dt=22/03/1998#ixzz19KO9WVUk Άρθρο για τις επιχορηγήσεις, Το Βήμα.]</ref> <br>
Ως σκηνοθέτης συνεργάσθηκε και με άλλους θιάσους: με το [[Εθνικό Θέατρο]] στη «Φάρμα των ζώων» (θέατρο "Ρεξ"), στην παράσταση «Καμπαρέ» με την [[Αλίκη Βουγιουκλάκη]], σε θερινή επιθεώρηση στο Δελφινάριο στον Πειραιά, στο «Αρμένικο φεγγάρι» (θερινό θέατρο "Σμαρούλα") καθώς και στο "Όσα παίρνει ο άνεμος" με το θίασο Μαρίας Αλιφέρη-Άγγελου Αντωνόπουλου, στο θέατρο "Μινώα". <br>
==Ο επίλογος==
Τον Νοέμβριο του 2002 το θέατρο, τελικά, έκλεισε, όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, όπως ανέφερε ο ίδιος αλλά και για αισθητικούς και ηθικούς λόγους. Κουρασμένος, απογοητευμένος, χωρίς επιχορήγηση και άρρωστος ο Ποταμίτης ανέστειλε τη λειτουργία του θεάτρου κυκλοφορώντας ένα "μανιφέστο" όπου έγραφε ότι "δεν μπορεί να αντισταθεί στον κουλτουριάρικο χαβαλέ και την κουλτουριάρικη τσόντα". «Το "Θέατρο Έρευνας" θα επανέλθει όταν η Μυθολογία ξαναδώσει τη θέση της στην Ιστορία», έγραφε τότε. <br>
Γραμμή 67 ⟶ 66 :
==ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ (σκηνοθέτης/πρωταγωνιστής)==
*
{| class="wikitable"
!ΠΕΡΙΟΔΟΣ
!ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
!ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
!ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ
|-
|1971-72
|Πώς φαγώθηκε η Κοκκινοσκουφίτσα
(θέατρο "Άλφα", Β' σκηνή)
|
|
|-
|1973-74
|Αύγουστε Αύγουστε" (Πάβελ Κόχουτ)
|Πίτερ Παν (Τζέιμς Μπάρι)
|
|-
|1974-75
|Οι τελευταίες περιπέτειες του Αδάμ και της Εύας» (Δ. Ποταμίτη)
|Πς Πς ή Ζήτω οι μικροί (Ντέηβιντ Γουντ = Δ.Ποταμίτης)
|
|-
|1975-76
|«Έκβους» (Π. Σάφερ)
από 25/1/1976:
Η διπλή αποδημία του Ιώβ Καρντόζο» (Π. Αλέ)
|Ο πιγκουίνος στην πόλη (Άλφρεντ Ουάϊτ=Δημ. Ποταμίτης-Ροζίτα Σώκου)
|καλοκαίρι '76:"Αρμένικο Φεγγάρι" (Νίκος Φώσκολος) στο ''' '''<span lang="EN-GB">Θέατρο Σμαρούλα</span>
|-
|1976-77
|Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ» (Ρ. Σώκου, εμπνευσμένο από τη νουβέλα του Ο. Ουάϊλντ)
Καλοκαίρι:
Σκαπίνος (Δ. Ποταμίτη, μιούζικαλ βασισμένο στις "Κατεργαριές του Σκαπίνου" του Μολιέρου)
|Τα θαύματα της ομπρέλλας (Γιάννη Ξανθούλη)
|
|-
|1977-78
|Σκαπίνος
Από τέλος Ιαν. 1978:
Λέντς" (Μ. Στοτ, διασκευή Ρ. Σώκου, από τη νουβέλα του Μπύχνερ)
|Ο θαυμαστός κ. Φαζ (Κεν Καμπελ)
|
|-
|1978-79
|Κοινή λογική (Γιώργου Μανιώτη)
|Ο μάγος με τα χρώματα (Γιάννη Ξανθούλη)
|Ατρείδες
Φεστιβάλ Αθηνών
Συνθεση κειμένων: Κ.Χ. Μύρης
μετάφραση: Θρ. Σταύρου/Αγγ. Τερζάκης
|-
|1979-80
|Άσκηση πέντε δακτύλων (Πήτερ Σάφερ)
|Ιστορίες του παππού Αριστοφάνη (Δημ. Ποταμίτης)
|
|-
|1980-81
|Ο άνθρωπος ελέφαντας» (Μ. Πόμερανζ)
|Η Ελένη και τα χρωματιστά όνειρά της
|Ιούλιος 1981 φεστιβάλ Αθηνών
Φίγκαρο (Διασκευή Δημ. Ποταμίτη του έργου του Μπωμαρσαί)
|-
|1981-82
|Ο άνθρωπος ελέφαντας» (Μ. Πόμερανζ)
Από Ιανουάριο 1982
Το Καμάκι ή Η Τεχνική του Ονείρου (Γιώργου Μανιώτη)
|Πς Πς ή Ζήτω οι μικροί (Ντέηβιντ Γουντ = Δ.Ποταμίτης)
|
|-
|1982-83
|Μπίλυ ο ψεύτης (Γουότερχάουζ και Χολ)
|Τα ανάποδα παραμύθια (Δημήτρης Ποταμίτης)
|
|-
|1983-84
|Ερωτική τριλογία» ( Χ. Φέρστιν)
|Η Αλίκη στη χώρα των ψαριών (Γιάννης Ξανθούλης)
|
|-
|1984-85
|Ο Κύριος και ο Παρασκευάς» (διασκευή Δημ.Ποταμίτη από τον «Ροβινσώνα Κρούσο»)
|Ο πιγκουίνος στην πόλη (Άλφρεντ Ουάϊτ=Δημ. Ποταμίτης-Ροζίτα Σώκου)
|
|-
|1985-86
|Ο πόλεμος στο σπίτι (Τζέημς Νταφ)
|Οι δίδυμοι ή η κωμωδία των οκτώ παρεξηγήσεων (Φέμυ Κανέλλου-Δημ.Ποταμίτης) - επαναλήφθηκε 2001-02
|
|-
|1986-87
|Η ζωή είναι όνειρο (Καλντερόν ντε λα Μπάρκα)
από Ιανουάριο 1987
Έκβους (Πήτερ Σάφερ) με άλλο θίασο
|Ιστορίες του παππού Αριστοφάνη (Δημ. Ποταμίτης)
|
|-
|1987-88
|Σάπιο μήλο ή το όραμα της ελευθερίας ( Γ. Πιτσούνη)
|Για να γίνεις κλόουν (Ιρένε Μαραντέϊ)
|Όσα παίρνει ο άνεμος (Μανώλη Σκουλούδη) θέατρο Μινώα - θίασος Αλιφέρη-Αντωνόπουλου
|-
|1988-89
|Η μεταμόρφωση» (Σ. Μπέρκοφ, διασκευή του έργου του Φράντς Κάφκα)
|Τα ανάποδα παραμύθια (Δημ. Ποταμίτης)
|
|-
|1989-90
|Το ημερολόγιο ενός απατεώνα (Αλέξανδρος Οστρόφσκυ)
|Οι ληστές κι ο χαζο-Ιβάν (Μιχαήλ Μπαρτιένοφ)
|
|-
|1990-91
|
|
|
|-
|1991-92
|
|
|
|-
|1992-93
|
|
|
|-
|1993-94
|
|
|
|-
|
|
|
|
|-
|
|
|
|
|-
|
|
|
|
|-
|
|
|
|
|-
|
|
|
|
|}
"Αψού και Γείτσες"
*«Φίγκαρο» (διασκευή δική του από τους "Γάμους του Φίγκαρο" του Μπομαρσέ),
*«Γλυκό κουταλιού» (Δ. Ποταμίτη),
*«Το ρολόι» ( Γ. Λυρίτη),
| |||