Γραφείον της Δημοσίου Οικονομίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στο Γραφείο της Δημοσίου Οικονομίας διορίστηκαν τρεις σύμβουλοι, ο [[Νικόλαος Πονηρόπουλος]], ο [[Αλέξανδρος Ρουζιού]] (Alexandre Roujoux) και ο [[Γκυστάβ ντ'Εϊστάλ|Γουσταύος Έιχταλς]] (Gustave d’Eichthal), με ένα μηχανικό, τον αρχιγεωμέτρη κο Γεβχάρδο (Gebhard), δυο γραμματείς και έναν γραφέα<ref>Τα ονόματα των [[Αλέξανδρος Ρουζιού|Αλέξανδρου Ρουζιού]] (Alexandre Roujoux) και [[Γκυστάβ ντ'Εϊστάλ|Γουσταύου Έιχταλ]] (Gustave d’Eichthal) στα ελληνικά είναι με την ορθογραφία της εποχής (ΦΕΚ 19, 26 Μαΐου 1834)</ref><ref>[https://books.google.gr/books?id=71FGAQAAMAAJ&pg=RA1-PA158#v=onepage&q&f=false ΦΕΚ 19, 26 Μαΐου 1834], [[Εφημερίς της Κυβερνήσεως]], Ναύπλιο, σελ. 158, Διορισμοί, «Δια του από 9 (21) Μαΐου Βασιλικού Διατάγματος διωρίσθησαν σύμβουλοι εις το παρά τη επί των Εσωτερικών Γραμματεία συστηθέν γραφείον επί της Δημοσίας Οικονομίας οι Κύριοι: ...»</ref>. Ο Εϊστάλ περιγράφει τον Πονηρόπουλο ως έναν άνθρωπο πενήντα ετών που είχε ασχοληθεί με το εμπόριο για δεκαπέντε χρόνια στη Μεσόγειο και την Αδριατική, ο οποίος κατά την επανάσταση είχε μαζέψει σώμα αποτελούμενο από χίλιους πεντακόσιους ανθρώπους από την Αρκαδία με το οποίο είχε σημαντικό ρόλο στην μάχη κατά του Δράμαλη, ενώ είχε εκλεγεί και στις εθνοσυνελεύσεις και είχε εμπειρία σε δημόσιες θέσεις. Αντίστοιχα, περιγράφει τον Ρουζιού ως έναν δυναμικό νέο εικοσιτεσσάρων ετών, με γνώση της ελληνικής γλώσσας και καλή συνεργασία με τους Έλληνες, χωρίς την ενεργητικότητα και την εργατικότητα του οποίου δε θα αναλάμβανε τέτοιο έργο<ref name="Eichtal">[http://archive.org/stream/lalanguegrecquem00eich#page/n23/mode/2up La langue Grecque (microform), Mémoires & notices, 1864-1884], Gustave d'Eichthal, Queux de Saint-Hilaire, 1837-1889, Παρίσι, έκδοση του Εugène d'Eichthal, 1887, σελ. 24-25</ref>.

Ο [[Γκυστάβ ντ'Εϊστάλ]], ο οποίος προσλήφθηκε στις 22 Μαΐου του 1834, ήταν Σαινσιμονιστής (υποστηρικτής των ιδεών του [[Ανρί ντε Σαιν-Σιμόν|Σαιν-Σιμόν]]) και η [[Αντιβασιλεία Όθωνα 1833|Αντιβασιλεία]] αποδείχθηκε ιδιαίτερα εχθρικά διακείμενη προς του Σαινσιμονιστές που είχαν συγκροτήσει ομάδα στο [[Ναύπλιο]], την πρωτεύουσα του τότε νεοσύστατου [[Βασίλειο της Ελλάδας|ελληνικού βασιλείου]], την περίοδο [[1833]]-[[1834]]. Την ομάδα αυτή το καθεστώς αποκαλούσε [[Σαινσιμονική Εταιρεία]] και προχώρησε προς πιέσεις προς τα μέλη της. Η Αντιβασιλεία με το Βασιλικό Διάταγμα 16966 της 19ης Σεπτεμβρίου 1834 απαίτησε να γίνουν έρευνες και διώξεις αν θεωρηθεί αναγκαίο εναντίον των μελών της Σαισνιμονικής σέκτας και οι ξένοι υπήκοοι να εκδιωχθούν από το ελληνικό κράτος. Παρά την απάντηση του ο Ιωάννη Κωλέττη ότι δεν υπάρχει ενεργή δραστηριότητα πια Σαισιμονιστών, η Αντιβασιλεία ζήτησε την απόλυση του ντ'Εϊστάλ από το Γραφείο της Δημόσιας Οικονομίας στις 26 Οκτωβρίου 1834, με εντολή να αντικατασταθεί ο Εϊστάλ με τον κ. [[Παναγιώτης Σούτσος|Παναγιώτη Σούτσο]]. Ο Εϊστάλ, έδωσε την παραίτησή του στις 10-20 Οκτωβρίου η οποία δεν έγινε αποδεκτή, δεδομένου ότι την απέτρεψε ο Κωλέττης. Παρόλα αυτά η στάση των μελών της Αντιβασιλείας ήταν σαφέστατα αρνητική, ώστε τελικά, τον Μάιο του 1835 απολύθηκε και όταν ο Κωλέττης στάλθηκε ως πρέσβης στην Γαλλία, ο ντ'Εϊστάλ έφυγε και αυτός για το Παρίσι. Έτσι λοιπόν η αντιβασιλεία πέτυχε την απομάκρυνση όσων σαινσιμονιστών είχαν θέσεις στον κρατικό μηχανισμό και ανάμεσά τους τον ντ'Εϊστάλ, ο οποίος έφυγε από την Ελλάδα το [[1835]].<ref name="Eichtal"/>