Ζαγόρι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 21:
[[File:Monastery of Saint Paraskevi - rooftops.JPG|thumb|Μοναστήρι Αγίας Παρασκευής ([[Βίκος]]).]]
Το πέρασμα των Σλάβων κατά την πρώιμη [[Βυζαντινή αυτοκρατορία|Βυζαντινή]] περίοδο πιστοποιείται από πολλά τοπωνύμια και την ίδια άλλωστε την ονομασία της περιοχής. Υπό τη [[Βυζαντινή αυτοκρατορία]] το Ζαγόρι προσείλκυε κατά καιρούς ομάδες στρατιωτών, που έχτιζαν χωριά και εγκαθίσταντο εκεί. Χρηματοδοτήθηκε η ίδρυση πολλών μοναστηριών, όπως η Μονή Βουτσάς κοντά στο χωριό Γρεβενίτι και η Μονή της Μεταμόρφωσης [[Κλειδωνιά Ιωαννίνων|Κλειδωνιά]], που ιδρύθηκαν τον 7ο αιώνα από το Βυζαντινό Αυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος Δ΄|Κωνσταντίνο Δ΄ τον Πωγωνάτο]], και η Μονή Αγίου Ιωάννη Ρογκοβού, κοντά στο χωριό [[Τσεπέλοβο Ιωαννίνων|Τσεπέλοβο]], που ιδρύθηκε το 1208 από την αδελφή του Αυτοκράτορα [[Ρωμανός Γ΄ Αργυρός|Ρωμανού Γ΄ Αργυρού]].
Στην [[Βυζαντινή Αυτοκρατορία|Βυζαντινή εποχή]], δεν μνημονεύεται σε κάποιο χρονικό ότι η περιοχή υπέστη καταστροφές από κάποιο κατακτητή. Κάτι ανάλογο συνέβη και στην Τουρκοκρατία: το δύσβατο έδαφος πρόσφερε ασφάλεια στον πληθυσμό. Στην πραγματικότητα, από το 1430 που οι [[Οθωμανοί|Τούρκοι]] κατέκτησαν την Ήπειρο, με την [[συνθήκη του Βοϊνίκου]], εγκαθιδρύθηκε ένα ειδικό καθεστώς μεταξύ του «Κοινού του Ζαγορίου» και των [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικών αρχών]], και αποδίδονταν κάποιος φόρος ως αντάλλαγμα για την μερική αυτονομία της περιοχής. Η είσοδος τουρκικών στρατευμάτων γίνονταν μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Τα 14 χωριά του Ζαγορίου η ύπαρξη των οποίων χρονολογούνται από το 912 μ.Χ., (τα υπόλοιπα ιδρύθηκαν αργότερα), από τον 16ο αιώνα γνώρισαν σταδιακά εμπορική και οικονομική άνθιση, καθώς η γη και τα περιουσιακά τους στοιχεία δεν κατασχέθηκαν ποτέ από τις τουρκικές αρχές. Αυτή η κατάσταση ευνοούσε και τους Τούρκους, εφόσον το Ζαγόρι δεν ήταν εστία επαναστάσεων και αναταραχών. ▼
Aπό το 1204 ως το 1337 η περιοχή αποτέλεσε τμήμα του τοπικού [[Δεσποτάτο της Ηπείρου|Δεσποτάτου της Ηπείρου]]. Το 14ο αιώνα, όταν διάφορες Αλβανικές φυλές έκαναν επιδρομές στην Ηπειρο, το Ζαγόρι αποτέλεσε προμαχώνα του [[Έλληνες|Ελληνισμού]] και ήταν πηγή στρατιωτών που υπηρετούσαν στη φρουρά των Ιωαννίνων. Ως αποτέλεσμα των εκστρατειών του [[Ανδρόνικος Γ΄ Παλαιολόγος|Ανδρόνικου Γ΄ Παλαιολόγου]] το 1337 το Δεσποτάτο της Ηπείρου, και επομένως το Ζαγόρι μαζί με τα Ιωάννινα και τη γύρω περιοχή, πέρασε πάλι για λίγο στον έλεγχο του Βυζαντίου.
Η περιοχή περιήλθε στην εξουσία των Σέρβων το 1348 και το Δεσποτάτο της Ηπείρου ανασυγκροτήθηκε και ήταν υπό τη Λατινική κυριαρχία υπό τον [[Κάρολος Β΄ Τόκκος|Κάρολο Β΄ Τόκκο]], όταν τα Ιωάννινα και το Ζαγόρι υποτάχθηκαν στους Τούρκους το 1430, την εποχή του [[Κατάλογος Σουλτάνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας|Σουλτάνου]] [[Μουράτ Β΄]]. Το Ζαγόρι (που τότε αποτελείτο από μόνο 14 χωριά, η ύπαρξη των οποίων χρονολογείται από το 912) "έκλινε το γόνυ", που στην πράξη σήμαινε ότι υπήρχαν υποχρεώσεις μεταξύ των αντιπροσωπειών των δύο πλευρών και συμφωνήθηκε ένα ποσό φόρου, με αντάλλαγμα πολύ σημαντικά προνόμια : αυτονομία, διοικητική ανεξαρτησία και απαγόρευση στους Τούρκους να περνούν τα σύνορα της περιοχής.
===Οθωμανική περίοδος===
Το 1431, μετά τη συνθήκη του 1431 με το Σινάν Πασά, δημιουργήθηκε το Κοινόν των Ζαγορισίων
▲
Από τον 17ο αιώνα, καθώς ο πληθυσμός της περιοχής αυξάνεται ραγδαία, και υπό το καθεστώς της αυτονομίας, επιφανείς Ζαγορήτες, ασχολούνται με το εμπόριο. Το Ζαγόρι αποκτά ισχυρούς εμπορικούς δεσμούς με την [[Κωνσταντινούπολη]], τις [[Παραδουνάβιες Ηγεμονίες]] και τη [[Ρωσία]]. Το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού ανέβηκε κατακόρυφα, με την ίδρυση σχολείων και βιβλιοθηκών σε κάθε χωριό. Η ευημερία της περιοχής και η πνευματική άνθηση του τόπου συνεχίστηκε με αμείωτο ρυθμό και τον 18ο αιώνα, όπου ιδρύθηκαν και σχολειά θηλέων, κατασκευάστηκαν [[μύλος|μύλοι]] για να αλέθουν καλαμπόκι, περίτεχνα κατασκευασμένες βρύσες (κρήνες) και πετρόχτηστα ''γιοφύρια'' που είναι διάσπαρτα στην περιοχή. Πρωτοτυπία για την περιοχή αποτελεί και η ακμή μιας μορφής ιατρικής, όπου ο γιατρός έκανε χρήση θεραπευτικών βοτάνων, καθώς η περιοχή του [[Φαράγγι του Βίκου|Βίκου]] είναι πλούσια σε βότανα. Είχε γίνει λόγος και για την ίδρυση εκπαιδευτικού ιδρύματος εφάμιλλου με πανεπιστήμιο από τον [[Νεόφυτος Δούκας|Νεόφυτο Δούκα]].
| |||