Ρω: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στην αρχαία ελληνική κάθε λέξη που ξεκινούσε από ρ έφερε [[δασεία]]: <tt>Ῥᾴδιον</tt>. Γι αυτό το λόγο στη λατινική μεταγραφή ελληνικών λέξεων που αρχίζουν από ρ το λατινικό r, στην αρχή της λέξης, ακολουθείται πάντοτε από το h: λ.χ {{πολυτονικό|(Ῥόδος}} - Rhodes ), {{πολυτονικό|( ῥαψῳδία}} - rhapsody ) κ.α. Το h αντιστοιχεί στη δασεία που έφερε το γράμμα. {{πηγή|Ο λόγος που το '''ρ''' στην αρχή των λέξεων έφερε δασεία ήταν ότι παλαιότερα πριν από το '''ρ''' προηγούνταν το αρχαϊκό γράμμα [[δίγαμμα]] (Ϝ), το οποίο καθώς βαθμιαία σιγήθηκε σημειώθηκε με τη δασεία, η οποία με τη σειρά της σιγήθηκε επίσης. Λέξεις που αρχίζουν από '''ρ''' και γίνονται δεύτερο συνθετικό λέξης, διπλασιάζουν το ρ.}} Στο πρώτο ρ έμπαινε [[ψιλή]], ενώ στο δεύτερο δασεία (Καλλιῤῥόη - Callirrhoe). Λόγω του ήχου του διπλού ρ, που έμοιαζε με τον ήχο που παράγει ο σκύλος όταν είναι θυμωμένος, οι Λατίνοι γραμματικοί ονόμαζαν το γράμμα ρ littera canina (σκυλίσιο γράμμα).

Ο [[Σωκράτης]] στον [[Πλάτων|πλατωνικό]] διάλογο [[Κρατύλος|Κρατύλο]] χαρακτηρίζει το ρω «το γράμμα που έλκει την ψυχή περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο»<ref>{{Cite book|title = Πλάτων, Κρατύλος, ή περί ορθότητος ονομάτων, λογικός|last = Κεντρωτής|first = Γιώργος|publisher = Gutenberg|year = 2013|isbn = 978-960-01-1537-6|location = Αθήνα|pages = 288,289|origyear = 2001|edition = β' βελτιωμένη}}</ref> και πλέκει ένα μεγάλο μέρος της θεωρίας του γύρω από αυτό. Ασπαζόμενος το [[Ηράκλειτος|ηρακλείτειο]] δόγμα περί ροής, θεωρεί ότι το ρω είναι το γράμμα που προάγει τη ροή κι έτσι οι λέξεις που το περιέχουν αποκτούν θετική σημασία, σε αντιδιαστολή με το [[λάμδα]] που θεωρεί ότι ανακόπτει τη ροή.[[Κατηγορία:Ελληνικό αλφάβητο|ρ]]