Φαινόμενο του θερμοκηπίου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ Αναστροφή της επεξεργασίας από τον 194.63.239.233 (συνεισφ.), επιστροφή στην τελευταία εκδοχή υπό [[Χρ...
Γραμμή 1:
[[Αρχείο:Greenhouse Effect-el.svg|thumb|330px|Μια αναπαράσταση των ανταλλαγών ενέργειας μεταξύ της πηγής (ο [[ήλιος]]), της επιφάνειας της [[Γη]]ς, της [[ατμόσφαιρα]]ς της Γης, και του τελικού αποδέκτη που είναι το [[εξώτερο διάστημα]]. Η ικανότητα της ατμόσφαιρας να εγκλωβίζει και να ανακυκλώνει ενέργεια που φεύγει από την επιφάνεια της Γης είναι το καθοριστικό χαρακτηριστικό του φαινομένου του θερμοκηπίου.]]
[[Αρχείο:Greenhouse Effect-el.svg|thumb|330px|[[File:WM basics el.pdf|thumb]]]]
 
Το '''φαινόμενο του θερμοκηπίου''' είναι η διαδικασία κατά την οποία η ατμόσφαιρα ενός πλανήτη συγκρατεί θερμότητα και συμβάλλει στην αύξηση της θερμοκρασίας της επιφάνειάς του. Ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά από τον [[Γαλλία|Γάλλο]] [[μαθηματικά|μαθηματικό]], αστρονόμο και [[φυσική|φυσικό]] [[Ζοζέφ Φουριέ]], το 1824, ενώ διερευνήθηκε συστηματικά από το Σουηδό χημικό [[Σβάντε Αρρένιους]].<ref>{{cite journal |last=Arrhenius |first=Svante |authorlink=Σβάντε Αρρένιους |url=http://www.globalwarmingart.com/images/1/18/Arrhenius.pdf |title=On the Influence of Carbonic Acid in the Air upon the Temperature of the Ground |year=1896 |journal=London, Edinburgh, and Dublin Philosophical Magazine and Journal of Science |series=5 |volume=41 |pages=237–276}}</ref> Σε αυτόν οφείλεται και η ονομασία του φαινομένου, όταν το 1896, την εποχή του προετοίμαζε τη διδακτορική του διατριβή, ανέπτυξε τη θεωρία ότι οι ραγδαία αυξανόμενες βιομηχανίες που στέλνουν άνθρακα και άλλους ρύπους στον αέρα ίσως να μη διαφέρουν, όσον αφορά τις επιπτώσεις στις κλιματικές αλλαγές, από τα στοιχεία που εκλύθηκαν στην ατμόσφαιρα με την έκρηξη του ηφαιστείου [[Κρακατόα]] στην Ινδονησία το 1883.<ref>{{cite book |last=Shah |first=Sonia |title=Crude. Η ιστορία του αργού πετρελαίου |year=2008 |publisher=Εκδόσεις Άγρα |page=181}}</ref>
Γραμμή 6:
 
== Μηχανισμός ==
OΗ Αρης[[Γη]] δέχεται συνολικά [[ήλιος|ηλιακή]] ακτινοβολία, που αντιστοιχεί σε ροή περίπου 1.966 [[βατ|W]]/[[μέτρο|m]]<sup>2</sup>, στο όριο της ατμόσφαιρας. Ένα μέρος αυτής απορροφάται από το σύστημα Γης-ατμόσφαιρας, ενώ το υπόλοιπο διαφεύγει στο διάστημα. Περίπου το 30% της εισερχόμενης ηλιακής ακτινοβολίας ανακλάται, σε ποσοστό 6% από την [[ατμόσφαιρα]], 3% από τα νέφη και 4% από την επιφάνεια της Γης. Το 70% της ηλιακής ακτινοβολίας απορροφάται, κατά 32% από την ατμόσφαιρα (συμπεριλαμβανομένου και του στρατοσφαιρικού στρώματος του [[Όζον|όζοντος]]), κατά 3% από τα νέφη και κατά το μεγαλύτερο ποσοστό (51%) από την επιφάνεια και τους [[ωκεανός|ωκεανούς]].
 
Λόγω της θερμοκρασίας της, η Γη εκπέμπει επίσης θερμική ακτινοβολία (κατά τρόπο ανάλογο με τον Ήλιο), η οποία αντιστοιχεί σε μεγάλα [[μήκος κύματος|μήκη κύματος]], σε αντίθεση με την αντίστοιχη ηλιακή ακτινοβολία, που είναι μικρού μήκους κύματος. Η ατμόσφαιρα της Γης διαθέτει μεγάλη αδιαφάνεια στην, μεγάλου μήκους κύματος, γήινη ακτινοβολία, έχει δηλαδή την ικανότητα να απορροφά το μεγαλύτερο μέρος της, ποσοστό περίπου 71%. Η ίδια η ατμόσφαιρα επανεκπέμπει θερμική ακτινοβολία μεγάλου μήκους κύματος, μέρος της οποίας απορροφάται από την επιφάνεια της Γης, η οποία θερμαίνεται ακόμη περισσότερο. Η γήινη ατμόσφαιρα συμπεριφέρεται, με τον τρόπο αυτό, ως μία δεύτερη - μαζί με τον [[Ήλιος|Ήλιο]] - πηγή θερμότητας.