Γεννήθηκε στον [[Πύργος Ηλείας|Πύργο]] και ήταν γιος του [[Δημήτριος Αυγερινός|ΔημήτριουΔημητρίου Αυγερινού]], γόνου σπουδαίας Πυργιώτικης οικογένειας. Διορίστηκε νομάρχης Αττικής[[Αττική]]ς και διευθυντής της αστυνομίας των Αθηνών. Στη συνέχεια εκλέχτηκε βουλευτής Ηλείας και διετέλεσε υπουργός εσωτερικών, οικονομικών, παιδείας ([[Κυβέρνηση Αλέξανδρου Κουμουνδούρου Οκτωβρίου 1878|1878]]) και ναυτιλίας ([[1876]],[[1879]]). Την περίοδο 1858 - 1859, 1877-1879, 1881 και 1887-1890 χρημάτισε πρόεδρος της Βουλής. Κατά την περίοδο της [[Σφαγή του Δήλεσι|Σφαγής στο Δήλεσι]] ήταν αναπληρωτής υπουργός εσωτερικών. Αν και είχε δώσει σαφείς οδηγίες, οι οποίες δεν τηρήθηκαν, για την προστασία των Άγγλων, ύστερα από το περιστατικό αναγκάστηκε να παραιτηθεί.
Είχε τιμηθεί με τον [[Σταυρός του Ταξιάρχη|Σταυρό του Ταξιάρχη]] και είχε λάβει τιμητικές διακρίσεις από τους βασιλείς της [[Ιταλία|Ιταλίας]], της Ισπανίας[[Ισπανία]]ς και τον Σουλτάνο. Ήταν ιδρυτικό μέλος του [[Ωδείο Αθηνών|Ωδείου Αθηνών]] και πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Σιδηροδρόμου Πύργου-Κατακόλου Α.Ε. Ήταν φανατικός φυσιολάτρης, γι' αυτό μερίμνησε για την δενδροφύτευση του [[Λυκαβηττός|Λυκαβηττού]] και του κήπου της Βουλής. Στην έπαυλή του στα [[Πατήσια]] διατηρούσε τεράστιο ανθοκήπιο, με πάνω από 60 είδη [[ρόδο|ρόδων]]. Το 1887 διετέλεσε πρόεδρος της [[Αθηναϊκή Λέσχη|Αθηναϊκής Λέσχης]].
