Πέτρος Βασιλειάδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
+Img
Γραμμή 11:
 
==Η θεολογική του συμβολή==
Όσον αφορά στην εκκλησιολογία-ευχαριστιολογία, στη γραμμή της «ευχαριστιακής θεολογίας» του [[Ιωάννης Ζηζιούλας|Μητροπολίτη Περγάμου κ. Ιωάννη (Ζηζιούλα)]] για την αναγκαιότητα του «πρωτείου», πάνω σε θεολογική και όχι απλώς ιστορική βάση, επανέφερε προς συζήτηση και τις απόψεις του εισηγητού της «ευχαριστιακής εκκλησιολογίας» [[:en:Nicholas_Afanasiev|N. Affanasiev]],<ref>Βλ. «Συνοδικότητα και πρωτείο στην Καινή Διαθήκη. Η παύλεια ‘περιεκτική’ ευχαριστιακή θεολογία αίτιο και προϋπόθεση της συνοδικότητας», ''Θεολογία'' 80 [2009] τ. 2ος, 43 - 66)</ref> τονίζοντας την πνευματολογία (πέραν της χριστολογίας) και την ιεραποστολική (πέραν της ευχαριστιακής) διάσταση της Εκκλησίας, πλησιάζοντας έτσι τις απόψεις του [[Αρχιεπίσκοπος Τιράνων Αναστάσιος|Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου (Γιαννουλάτου)]].
 
Με αυτό το σκεπτικό και με βάση τα βιβλικά δεδομένα έχω υποστήριξε την ανάγκη επαναθεώρησης της Ορθόδοξης θέσης περί της ''intercommunio'' και του «μη περιεκτικού» χαρακτήρα της Θείας Ευχαριστίας,<ref>Βλ. «Η Ευχαριστία ως στοιχείο περιεκτικότητας και ενότητας στην εκκλησιολογία της Καινής Διαθήκης», ''[[Δελτίο Βιβλικών Μελετών|ΔΒΜ]]'' 24 [2006] 77-105, “The Missionary Implications of St. Paul’s Eucharistic Inclusiveness,” ''The Relevance of Rev. Ion Bria’s Work for Contemporary Society and the Life of the Church'', Sibiu 2010, 123-128, και “St. Paul: Apostle of Freedom in Christ,” ''In the Footsteps of Saint Paul. An Academic Symposium'', HC Orthodox Press, Boston 2011, 153-167.</ref> όπως επίσης και της Ορθόδοξης ανθρωπολογίας.<ref>Βλ. «Ο ιερός Αυγουστίνος ως ερμηνευτής του αποστόλου Παύλου και το πρόβλημα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας», ''Θεολογία'' 81 [2010] τ. 3ο, 129-158.</ref>
Έχοντας διαπιστώσει την υποχώρηση του λόγου του Θεού, του ευαγγελίου, και των βιβλικών καταβολών της Ορθόδοξης θεολογίας, επιχειρεί δημιουργική σύνδεση της μετέπειτα εξέλιξης της εκκλησιαστικής παράδοσης, αλλά και της σύγχρονης θεολογικής προβληματικής, με τη βιβλική παράδοση. Για τον λόγο αυτό συνέβαλε στην υπέρβαση του κατακερματισμού της θεολογικής επιστήμης διευρύνοντας την επιστημονική και πρακτική του δραστηριότητα σε περιοχές, όπως η οικουμενική κίνηση και θεολογία, η ιεραποστολική, η λειτουργική θεολογία, και η θεολογική εκπαίδευση.