Μπάμπης Κοτρίδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Γεννήθηκε στη [[Δραπετσώνα]] και μεγάλωσε στην [[Καλλιθέα Αττικής|Καλλιθέα]], ξεκίνησε δε τον [[αθλητισμός|αθλητισμό]] από το γειτονικό Πανιώνιο και τα 400 μέτρα με εμπόδια λόγω μεγάλου ύψους. Όταν τον παρακολούθησε να παίζει ποδόσφαιρο σε αλάνα ο Γιώργος Μαλεύρης, πρότεινε να δοκιμαστεί στην [[Α.Ε.Κ (ποδόσφαιρο)|ΑΕΚ]] που απορρίφθηκε και ακολούθως τοντους Ολυμπιακό''Ερυθρόλευκους'', όντας εκείνος ενεργός ακόμη [[Θέσεις ποδοσφαίρου#Πλάγιοι αμυντικοί (δεξιός RB και αριστερός LB)|αμυντικός]] τουτους.<ref>''"H ιστορία του Ολυμπιακού"'', Γιώργος Αλεξανδρής-Ηλίας Λέκκας, ''Εκδόσεις Γ.Χ Αλεξανδρή'', Αθήνα 1996, τόμ. Β, σελ. 746</ref>.

Ο επονομαζόμενος ''Ψηλός'' υπέγραψε δελτίο το 1945,<ref name="προφίλ">Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Α, σελ. 124</ref> αρχικά προπονούμενος αρχικά με τητα β''τσικό'' ομάδα(σημερινά τμήματα υποδομής), και παράλληλα συνέχισε στονστο στίβο του ΠανιώνιουΠανιωνίου. Το 1946 έγινεεπιλέχθηκε μέλοςγια τηςτο εθνικής ομάδαςαντιπροσωπευτικό στοεθνικό συγκρότημα ως [[άλμα εις ύψος|άλτης του ύψους]], αλλά εγκατέλειψεσύντομα τοναφοσιώθηκε στίβοστην μετάποδοσφαιρική απόδραστηριότητα μετά παρότρυνση των αδελφών[[Βαγγέλης Χέλμης|Βαγγέλη]] και [[Γιάννης Χέλμης|Γιάννη Χέλμη]], επιστρέφονταςυπευθύνων στοτης ποδόσφαιρο.β' Πραγματοποίησεομάδας τηντου παρθενικήσωματείου. τουΤην συμμετοχήπρώτη εμφάνιση με την αντίστοιχη α' ομάδαπραγματοποίησε στις 17 Σεπτεμβρίου 1947, αγωνιζόμενος από το 46' κατά το φιλικό εντός έδρας φιλικό 5-0 επί της Βικτώρια Αθηνών,<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, σελ. 108 και 110</ref> ενώ σε επίσημη αναμέτρησησυνάντηση έλαβε μέρος 16 μήνες αργότερα. Αντίπαλος υπήρξε ο [[Παναθλητικός Όμιλος Καλλιθέας Έσπερος|Έσπερος Καλλιθέας]] στο [[Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης|Ποδηλατοδρόμιο]] καιγια τη νίκη [[Κύπελλο Ελλάδος ποδοσφαίρου ανδρών 1948-49#Α΄ Προημιτελική φάση (16)|κυπέλλου με 3-1]] της 30ης Ιανουαρίου 1949,<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, σελ. 124 και 115</ref> μόλις 8 ημέρες έπειτα το αντίστοιχο ντεμπούτο του [[Ηλίας Ρωσίδης|Ηλία Ρωσίδη]],.<ref>''"Αυτός είναι ο Ολυμπιακός • Η ένδοξη ιστορία του δημοφιλούς συλλόγου"'', Πάνος Μακρίδης - [[Βαγγέλης Φουντουκίδης|Ευάγγελος Φουντουκίδης]], έκδοση εφημ. ''«ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ»'', Αθήναι 1957, σελ. 73</ref> μεΟι τονδύο οποίοντους θα εγκαταλείψουν σχεδόν ταυτόχρονα την ενεργό δράση, έχοντας ενδιάμεσα διαγράψει πολυετή πορεία στηνγια τον Ολυμπιακό, καταλάβει τις κορυφαίες θέσεις σε μία σειρά στατιστικών κατηγοριών ομάδασυμμετοχών, χριστεί [[αρχηγός ποδοσφαιρικής ομάδας|αρχηγοί]] της και διεθνείς. Στο ίδιο γήπεδο και την 16η Απριλίου ο Κοτρίδης σημείωσε το πρώτοπαρθενικό του [[Γκολ (ποδόσφαιρο)|τέρμα]],<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, σελ. 118-119</ref> όταν οι ''Ερυθρόλευκοι'' έκαμψαν 2-1 τηνη αντίσταση του [[Αργοναύτης Πειραιά|Αργοναύτη]] για τοστο [[Πρωτάθλημα Ε.Π.Σ. Πειραιώς 1948-49#Α΄ Κατηγορία|πρωτάθλημα της ΕΠΣ Πειραιώς]] στιςκάμφθηκε 16με Απριλίου,2-1 χάρις σε δύο δικά του (5' και 60'),<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, καιό.π, σελ. 118-119</ref> παρά την επάνοδο (για 7010 ημέρεςεβδομάδες και τελευταία φορά) του δεινότατου σκόρερ [[Γιάννης Βάζος|Γιάννη Βάζου]].<ref>Μακρίδης-Φουντουκίδης, ό.π, 74-75</ref>

Στη βασική 11άδα καθιερώθηκε την επόμενη αγωνιστική περίοδο 1949-50, ως [[Θέσεις ποδοσφαίρου#Αμυντικά χαφ (δεξιό RWB και αριστερό LWB)|αριστερός μέσος]] (με το [[Διονύσης Μινάρδος|Διονύση Μινάρδο]] στην αντίθετη πλευρά του γηπέδου), κατόπιν της αποχώρησης του 37χρονου Γιώργου Βαγιακάκου. Η αειθαλής παρουσία του προκατόχου, του επέτρεψε μόνον έπειτα ταστα 21 να καταλάβει τη θέση, την οποίαπου πάντως διατήρησε έωςμέχρι την –προχωρημένη για τότε παίκτη–τότε– ηλικία των 32. Υπήρξε αναντικατάστατο στέλεχος στον Ολυμπιακό σε όλοόλη τοτην εξαιρετικάεπιτυχημένη επιτυχημένοερυθρόλευκη διάστημαεποχή του '50, διατελώντας παράλληλα από τους αρχηγούς της ομάδας.<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, σελ. 181</ref> ΑγωνίστηκεΤελευταία βασικός επίτων 11 συναπτέςσυναπτών περιόδους,περιόδων μετου τελευταίαως ναβασικός, αποτελείαποτέλεσε η 1959-60 και εναρκτήρια της [[Πρωτάθλημα Ελλάδας ποδοσφαίρου ανδρών#Α΄ Εθνική κατηγορία|Α' Εθνικής κατηγορίας]], όνταςσυγκαταλεγόμενος εκσε των λίγων ποδοσφαιριστών πουόσους "ένωσαν" την πρώτη μεταπολεμική 15ετία με τον πλέοντο σύγχρονο μισό αιώνα του [[ελληνικό ποδόσφαιρο|ελληνικού ποδοσφαίρου]]. Ολοκλήρωσε τηΗ σταδιοδρομία του ολοκληρώθηκε την επόμενη 1960-61, συμπληρώνονταςμε 259συμπλήρωση επίσημες εμφανίσεις, ωςτων εξής:<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π,259 τόμ.επίσημων Β, σελ. 746</ref>εμφανίσεων:

{{Quote box Απόφθεγμα| widthπλάτος=33% 200| align=left |απόφθεγμα=... αναδείχτηκε σε μία από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες της ποδοσφαιρικής Ελλάδας. Παίκτης με θαυμάσιο κοντρόλ, καλή ντρίμπλα, φοβερή αντοχή και "ολυμπιακό σθένος", ήταν πολλές φορές μια ομάδα μόνος του.<ref name="προφίλ"/>}}

και 160 σε φιλικά με ελληνικέςεγχώριους ή ξένεςξένους ομάδεςαντιπάλους (τουλάχιστον 22 γκολ).<ref>''"Η ιστορία του Ολυμπιακού, με πλήρη στοιχεία 1925-2000 • 75 χρόνια θρύλου"'', Στάθης Αρβανίτης, ''ΕκδόσειςΕκδ. Καστανιώτη'', Αθήνα 2000, ISBN 960-0329-45-1, σελ. 34, 80 και 80346</ref> <ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Β, σελ. 746</ref>

Ειδικά για το διάστημα 1946-1959 του Πανελλήνιου πρωταθλήματος, αποτελείπρόκειται για τον τρίτο των [[Πειραιάς|Πειραιωτών]]''Ερυθρόλευκων'' σε εμφανίσειςσυμμετοχές (85 – Ρωσίδης 97, [[Θανάσης Κίνλεϊ|Σούλης Κίνλεϊ]] 89) και τον δεύτερο σκόρερ τουςτου (23 γκολτέρματα με [[Θανάσης Μπέμπης|Θανάση Μπέμπη]], [[Θέμης Μουστακλής|Θέμη Μουστακλή]] και [[Γιάννης Ιωάννου (ποδοσφαιριστής)|Γιάννη Ιωάννου]] – 33 ο [[Ηλίας Υφαντής]]).<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, τόμ. Β, σελ. 202 και 200</ref> Ο Στάθης Αρβανίτης, ιστορικός ερευνητής της ιστορίας του Ολυμπιακούσυλλόγου, τον καταγράφει να μην έχειείχε απουσιάσει σε αγώνα της διοργάνωσης για πάνω απόεπί 4,5 και πλέον χρόνια (1954-1959), ρεκόρ που υπερβαίνουν μόνονμόνο τα 7,5 του Ρωσίδη,.<ref>σε σύγκρισησυγκριτικά με τους αντίστοιχα 67 και 79 συνεχόμενουςσυνεχείς αγώνες των δύο, αρκετοί μεταγενέστεροι έχουν να παρουσιάσουν περισσότερους (αποκορύφωμα οι 129 του [[Χρήστος Ζαντέρογλου|Χρήστου Ζαντέρογλου]] μεταξύανάμεσα σε 1966 και 1969, απόλυτο ρεκόρ για τοστο ανώτατο ελληνικό επίπεδο των ελληνικών πρωταθλημάτων), αλλά σε μικρότερεςμικρότερα περιόδουςόμως διάστημα και αποτέλεσμα βεβαίως του μεγαλύτερου πλήθουςαριθμού συναντήσεων ανά ετήσια διοργάνωση [Αρβανίτης, ό.π, σελ. 268]</ref> ενώΤον τοντοποθετεί συγκαταλέγειδε "με τους πιο αντιπροσωπευτικούς παίκτες στην πλέονκάθε αντιπροσωπευτικήδεκαετία ερυθρόλευκηπου 11άδαεδημιούργησαν γιατον την''Θρύλο''" εποχήκαι συγκεκριμένα την 1950-1960.<ref>σε σύστημα 3-2-5 (εντόςμε παρένθεσηςπαρένθεση η θητεία τους για τηνστην Ανδρών Ελλάδας ως παίκτεςμέλη του Ολυμπιακού, 1948-1967):<br />

Το τελευταίο γκολτέρμα σε επίσημη συνάντησηαναμέτρηση πέτυχε στις 18 Δεκεμβρίου 1960, ανοίγοντας το σκορ (πέναλτι) για το εντός έδρας 3-1 πρωταθλήματος επί της ΑΕΚ στο πρωτάθλημα, ενώ η επόμενη αγωνιστική τη 15η Ιανουαρίου και το 0-0 του [[Στάδιο Νέας Σμύρνης|σταδίου Ν. Σμύρνης]] με τον Πανιώνιο υπήρξε η καταληκτική εμφάνιση της 12χρονης παρουσίας του σε επίπεδο διοργανώσεων<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, σελ. 220-222</ref> (συμπτωματικά και στις δύο περιπτώσεις, εναντίον σωματείων που μέσω διαφορετικού τρόπου είχε σχετιστεί ως νεαρός αθλητής). ΓιαΤελευταία τελευταίαγενικά φορά μεγια τηντους ερυθρόλευκη φανέλα[[Πειραιάς|Πειραιώτες]] και μάλιστα τιμής ένεκεν ως αρχηγός, αγωνίστηκεμετείχε κατά τη νίκη 2-1 με αντίπαλοαντίπαλους τη [[Βραζιλία|βραζιλιάνικη]] [[Σάντος Φουτεμπόλ Κλούμπε|Σάντος]] (της [[Βραζιλία]]ς και τον [[Πελέ]]),<ref>Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, σελ. 124 και 214</ref> όπου στο ταραχώδες εκείνο φιλικό της 4ης Ιουλίου 1961 "συνέβαλε" ακούσια για το αριθμητικό πλεονέκτημα υπέρ τωντους Πειραιωτώναριθμητικό πλεονέκτημα από τις αρχές της επανάληψης:

{{ρήση|Εις το 7' έγιναν τα μεγάλα επεισόδια. Ο δεξιός ακραίος των Βραζιλιάνων Σορβάζ έκαμε ένα σκληρό φάουλ επί του Κοτρίδη. Ο τελευταίος εκνευρισμένος του επετέθη. Ο Κουντίνιο<ref>[[:en:Antônio Wilson Vieira Honório|''Coutinho'']]: νεότατος τότε κεντρικός επιθετικός που θα εξελιχθεί σε –θεωρούμενο ως– δεύτερο κορυφαίο παίκτη στηνόλων ιστορίατων τουεποχών συλλόγουγια το σύλλογο έπειτα τον Πελέ, με τον οποίον συνέθεσαν δίδυμοάκρως "παραγωγής"παραγωγικό τερμάτωνδίδυμο (370 και 10911.091 γκολ αντίστοιχα). [http://www.fifa.com/worldcup/archive/chile1962/teams/team=43924/players.html Παγκόσμιος πρωταθλητής 1962 με τη Βραζιλία], αν καιπαρότι [http://www.fifa.com/worldfootball/statisticsandrecords/players/player=69901/index.html χωρίς συμμετοχή] εξαιτίας τραυματισμού.</ref> έτρεξε γρήγορα και κατάφερε ένα δυνατόν λάκτισμα επί του Κοτρίδη. Από εκεί και πέρα ο στίβος του γηπέδου του Παναθηναϊκού έγινε αρένα, όπου Έλληνες και Βραζιλιάνοι ποδοσφαιρισταί αλληλοεδέρνοντο. Όταν η θύελλα επέρασε και η γαλήνη επανήλθεν, ο διαιτητής κ. Ιωαννίδης απέβαλε τον Κουντίνιο και η Σάντος συνέχισεν αγωνιζόμενη με δέκα παίκτας.<ref>εφημ. «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ» 5 Ιουλ. 1961<br />[αναδημοσίευση Αλεξανδρής-Λέκκας, ό.π, σελ. 218]</ref>}}Θεωρείται ακόμα και σήμερα ως ο κορυφαίος Έλληνας σπεσιαλίστας στις εκτελέσεις [[πέναλτι]] με 36/38 εκτελέσεις σε επίσημους αγώνες.

== Τίτλοι - διακρίσεις ==