Εμφύλιος Πόλεμος του Ελ Σαλβαδόρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 54:
Με τις εντάσεις να διογκώνονται και τη χώρα στα όρια της ανταρσίας, η στρατιωτική κυβέρνηση (JRG) ανέτρεψε τον Πρόεδρο της χώρας, τον στρατηγό Ουμπέρτο Ρομέρο με πραξικόπημα στις 15 Οκτωβρίου 1979. Οι Η.Π.Α. είδαν το πραξικόπημα ως ευτυχές γεγονός, δεδομένης της πρόσφατης ανατροπής του καθεστώτος Σομόζα στη Νικαράγουα, και προσέφερε στη χούντα μεγάλη στρατιωτική και οικονομική βοήθεια: το 1980 μόνο, οι Η.Π.Α. διένειμαν 5,7 εκατομμύρια δολάρια στο Στρατό του Ελ Σαλβαδόρ, ώστε να προλάβει με κάθε κόστος μια "άλλη Νικαράγουα". Επιθυμούσανα οικοδομήσει μια λαϊκή εικόνα, η χούντα εφήρμοσε μια μεταρρύθμιση στη γη, πουπεριόριζε τους γιαοκτήμονς σε εκατό εκ΄ταρια μάξιμουμ, εθνικοποίησε τις τράπεζες, το εμπόριο του καφέ, και τις βιομηχανίες ζάχαρης, προγραμματίζοντας εκλογές για τον Φεβρουάριο το 1982, ενώ αφόπλισε και διέλυσε την παραστατιωτική ιδιωτική "ομάδα θανάτου" ORDEN την 6η Νοεμβρίου 1979. Παρόλα αυτά, τα μέτρα αντιμετώπισαν ισχυρήαντίσταση από τη στρατιωτική ελίτ και την ελίτ των πλουτοκρατών, που επέτυχαν στην πραγματικότητα να αναβάλουν την εφαρμογή τους. Αυτό πυροδότησε αυξημένες διαμαρτυρίες και διαδηώσεις από την Αριστερά, απαιτώντας η κυβέρνηση να ανταποκριθεί στις ανησυχίες των περιθωριοποιημένων.
Στις 3 Ιανουαρίου 1980 και τα τρία πολιτικά μέλη της χούντας παραιτήθηκαν, μαζί με 10 από τους 11 υπουργούς της. Στις 22 Ιανουαρίου 1980, η Σαλβαδοριανή Εθνική Φρουρά (μία εκ των τριών σωμάτων ασφαλείας της χώρας, με καθήκοντα προστασίας κυρίως των μεγάλων αγροκτημάτων της υπαίθρου) επιτέθηκε σε μια μαζική ειρηνική διαδήλωση, σκοτώνοντας περίπου 50 άτονα και τραυματίζοντας εκατοντάδες. Στις 6 Φεβρουαρίου, ο πρέσβης των Η.Π.Α. Φρανκ Ντιβάιν ενημέρωσε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ότι η Άκρα Δεξιά εξόπλιζε τον εαυτό της και ετοιμαζόταν για μια αντιπαράθεση στην οποία περίμενε καθαρά την συμμαχία της στρατιωτικής κυβέρνησης. Ο [[Χοσέ Ναπολεόν Ντουάρτε]] έγινε μέλος της χούντας λίγο αργότερα, στις 9 Μαρτίου 1980, γεγονός που οδήγησε σε μια εντατικοποίηση των δραστηριοτήτων των "ομάδων θανάτου" και της κυβερνητικής καταστολής.
Τον Φεβρουάριο του 1980 ο Αρχιεπίσκοπος [[Όσκαρ Ρομέρο]] δημοσίευσε μια "ανοιχτή" επιστολή του στον Πρόεδρο των Η.Π.Α. Τζίμι Κάρτερ, στο οποίο τον παρακαλούσενα ν' αναστείλει το εν εξελίξει πρόγραμμα στρατιωτικής βοήθειας στο καθεστώς του Ελ Σαλβαδόρ. Συμβούλευσε τον Κάρτερ ότι "η πολιτική δύναμη είναι στα χέρια των στρατιωτικών δυνάμεων. Γνωρίζουν μόνο πώς να καταστέλλουν το λαό και να υπερασπίζονται τα συμφέροντα της σαλβαδοριανής ολιγαρχίας." Ο Ρομέρο προειδοποιούσε ότι η αμερικανική βοήθεια απλώς θα "όξυνε την έλλειψη δικαιοσύνης και την καταστολή των οργανώσεων του λαού που επανειλημμένα αγωνίζοντο να κερδίσουν το σεβασμό για τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα." Στις 24 Μαρτίου 1980, ο Αρχιεπίσκοπος δολοφονήθηκε την ώρα της Θείας Λειτουργίας, την επομένη μέρα μετά το διάγγελμά του με το οποίο καλούσε τους Σαλβαδοριανούς στρατιώτες και τις δυνάμεις ασφαλείας να μην υπακούουν στις κυβερνητικές διαταγές να σκοτώνουν πολίτες. Ο Πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ δήλωσε ότι επρόκειτο για μια "σοκαριστική και εξωφρενική πράξη". Σητν κηδεία του Ρομέρο μια εβδομάδα μετά, κυβερνητικοί ελεύθεροι σκοπευτές στο Εθνικό Παλάτι και στην περίμετρο της πλατείας Χεράρδο Μπάρριος, πυροβόλησαν 42 συμμετέχοντες.
| |||