Μωρίς Αμπραβανέλ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
επέκταση |
||
Γραμμή 3:
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Ο Αμπραβανέλ γεννήθηκε στη [[Θεσσαλονίκη]] της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και ήταν γόνος γνωστής οικογένειας [[Σεφαρδίτες|Σεφαρδιτών]] [[Ιστορία των Εβραίων στην Ελλάδα|Ελληνοεβραίων]], οι πρόγονοι της οποίας εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη το [[1517]]. Το 1909 η οικογένεια εγκαταστάθηκε στη [[Λωζάνη]], όπου ο πατέρας έγινε επιτυχημένος [[φαρμακοποιός]].
==Βιογραφικά στοιχεία==
Ο Αμπραβανέλ γεννήθηκε στη [[Θεσσαλονίκη]] της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και ήταν γόνος γνωστής οικογένειας [[Σεφαρδίτες|Σεφαρδιτών]] [[Ιστορία των Εβραίων στην Ελλάδα|Ελληνοεβραίων]], οι πρόγονοι της οποίας εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη το 1517. Το [[1909]] όμως η οικογένεια εγκαταστάθηκε στη [[Λωζάνη]], όπου ο πατέρας έγινε επιτυχημένος [[φαρμακοποιός]].
Επί πολλά έτη οι Αμπραβανέλ ζούσαν στο ίδιο σπίτι με τον [[Ερνέστ Ανσερμέ]], τον διευθυντή της Orchestre de la Suisse Romande (Ορχήστρα της Γαλλόφωνης Ελβετίας). Ο νεαρός Αμπραβανέλ έπαιζε έτσι πιάνο για 4 χέρια με τον Ανσερμέ, εξασκήθηκε στη σύνθεση και συνάντησε συνθέτες όπως τους [[Νταργύς Μιγιώ|Μιγιώ]] και [[Ιγκόρ Στραβίνσκι|Στραβίνσκι]]. Ανέπτυξε πάθος για τη μουσική και επεθύμησε μία σταδιοδρομία μουσικού, οπότε έγινε ο [[πιανίστας]] του δημοτικού θεάτρου της πόλης και έγραφε κριτική της μουσικής σε ημερήσια εφημερίδα.
Ωστόσο, ο πατέρας τού Μωρίς επέμενε να γίνει ο γιος του γιατρός και τον έστειλε στο [[Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης]], όπου βρέθηκε στη δυσάρεστη για αυτόν θέση να πρέπει να ανατέμνει πτώματα. `Εγραψε στον πατέρα του ότι θα προτιμούσε να είναι ακόμα και δεύτερος στα κρουστά σε μια ορχήστρα παρά γιατρός, και ο πατέρας του τελικώς υπεχώρησε<ref>Lowell M. Durham: ''Abravanel!'', University of Utah Press, Salt Lake City 1989, σελ. 5.</ref>.
Ο Μωρίς Αμπραβανέλ έζησε στη Γερμανία από το [[1922]] μέχρι το [[1933]] και αναμίχθηκε έντονα στη μουσική σκηνή της χώρας. Στη συνέχεια έζησε στο Παρίσι μέχρι το [[1936]], εργαζόμενος ως μουσικός διευθυντής του Μπαλέτου των Παρισίων του Μπαλανσέν, και μετά διεύθυνε για δύο χρόνια στην [[Αυστραλία]]. Το 1936 δέχθηκε μία θέση στη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης, καθιστάμενος έτσι στα 33 του ο νεότερος μαέστρος που είχε ποτέ προσλάβει η συγκεκριμένη όπερα. Απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα το [[1943]]. Το 1947 προσλήφθηκε ως μουσικός διευθυντής της Συμφωνικής Ορχήστρας της [[Γιούτα]], και κατά τα επόμενα 30 χρόνια ανέβασε το επίπεδό της μέχρι τη διεθνή καταξίωση, με ζωντανές ραδιοφωνικές μεταδόσεις και περισσότερες από 100 εμπορικές ηχογραφήσεις<ref name="Goodfellow, Deseret News, 1993">{{cite news |title=Former symphony director Maurice Abravanel dies at 90 |first=William S. |last=Goodfellow |url=http://www.deseretnews.com/article/311067/FORMER-SYMPHONY-DIRECTOR-MAURICE-ABRAVANEL-DIES-AT-90.htm |newspaper=[[Deseret News]] |date=22 Σεπτεμβρίου 1993 |accessdate=26 Ιανουαρίου 2011 |archiveurl=http://www.webcitation.org/65BilIAiz |archivedate=4 February 2012}}</ref>.
Ο Αμπραβανέλ ήταν γνωστός ως Μωρίς '''ντε''' Αμπραβανέλ (''Maurice de Abravanel'') μέχρι το 1938.<ref>[http://www.speedylook.com/Maurice_Abravanel.html Speedylook.com]</ref>. Νυμφεύθηκε την τραγουδίστρια Φρήντελ Σάκο (Friedel Schako) στο Βερολίνο το [[1933]] και έφυγε μαζί της στο Παρίσι το ίδιο έτος, όταν το Ναζιστικό Κόμμα ανήλθε στην εξουσία. Ο γάμος αυτός κατέληξε σε διαζύγιο το [[1940]], μετά τη σχέση της Σάκο με τον γνωστό μαέστρο και συνθέτη [[Ότο Κλέμπερερ]]. Το [[1947]] ο Αμπραβανέλ νυμφεύθηκε τη Λούσυ Μενάς Καράσο (Lucy Menasse Carasso) και παρέμειναν ζευγάρι μέχρι τον θάνατό της, μετά τον οποίο ο Αμπραβανέλ έκανε έναν τρίτο γάμο, με την Carolyn Firmage, το 1987.<ref>{{cite web|author=Peter Dickinson |url=http://www.independent.co.uk/news/people/obituary-maurice-abravanel-1512112.html |title=Obituary: Maurice Abravanel - People - News |publisher=The Independent |date=1993-10-21 |accessdate=2012-04-04}}</ref>. Ο Μωρίς Αμπραβανέλ απεβίωσε σε ηλικία 90 ετών στο [[Σολτ Λέικ Σίτι]]<ref>[http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9F0CE0DA1731F930A1575AC0A965958260&sec=&span=&pagewanted=all Νεκρολογία στους ''New York Times''], 23/9/1993</ref>.
Ο Αμπραβανέλ υπήρξε μαθητής του [[Κουρτ Βάιλ]] και εργάσθηκε στην όπερα του [[Νόιστρελιτς]], βόρεια του Βερολίνου. Το [[1924]] το θέατρο του Νόιστρελιτς κάηκε και οι 4 μαέστροι του βρήκαν δουλειά αλλού. Τότε τα μέλη της ορχήστρας ζήτησαν από τον Αμπραβανέλ να κάνουν συναυλίες στο κάστρο, οπότε διεύθυνε την ορχήστρα δύο φορές την εβδομάδα εκεί, χωρίς πρόβες.
Το [[1925]] ο Αμπραβανέλ δέχθηκε μία θέση διευθυντή χορωδίας στο [[Τσβίκαου]] της [[Σαξονία]]ς. Πέρασε δύο χρόνια εκεί, διευθύνοντας τις οπερέτες. Εξαιτίας της επιτυχίας του στο Τσβίκαου, του προσφέρθηκε η θέση του τακτικού μαέστρου σε ένα καλύτερο θέατρο, στο [[Άλτενμπουργκ]].
Μετά από δύο χρόνια στο Άλτενμπουργκ, ο Αμπραβανέλ διορίσθηκε διευθυντής ορχήστρας στην πρώτη του μεγάλη σκηνή όπερας, στο [[Κάσελ]]. Το [[1931]] ο διευθυντής της Κρατικής Όπερας του Βερολίνου τον παρακολούθησε να διευθύνει μία παράσταση του έργου του [[Βέρντι]] ''[[Η δύναμη του πεπρωμένου]]''. Τού ζήτησε να έρθει στο Βερολίνο και να διευθύνει σε μία παράσταση της όπεράς του. Η ορχήστρα εντυπωσιάσθηκε και χειροκρότησε τον Αμπραβανέλ. Αυτό ήταν σημαντικό, διότι εκείνη την εποχή η ορχήστρα αποφάσιζε εάν κάποιος φιλοξενούμενος μαέστρος θα έπαιρνε πρόσκληση να ξαναέρθει. Ο Αμπραβανέλ έγινε έτσι τακτικός φιλοξενούμενος μαέστρος.
Μετά το 1933, στο Παρίσι, ο Αμπραβανέλ συνεργάσθηκε με τον [[Μπρούνο Βάλτερ]]. Ο Βάλτερ ήταν φίλος τού [[Γκούσταβ Μάλερ]], και αυθεντία πάνω στη μουσική του. Ο Βάλτερ συνέστησε τον Αμπραβανέλ ως φιλοξενούμενο μαέστρο στην Όπερα των Παρισίων, όπου μπόρεσε να πραγματοποιήσει πρόβες και να διευθύνει τον ''[[Ντον Τζοβάννι (Μότσαρτ)|Ντον Τζοβάννι]]'' του Μότσαρτ. Είχε επίσης την ευκαιρία να διευθύνει τη [[Συμφωνική Ορχήστρα των Παρισίων]], της οποίας ο τακτικός μαέστρος ήταν ο [[Πιέρ Μοντέ]]. Γνώρισε εξ άλλου τον [[Ζωρζ Μπαλανσέν]] και διεύθυνε την ορχήστρα για τα μπαλέτα του, ενώ παράλληλα διεύθυνε τα έργα του παλαιού δασκάλου και φίλου του, Κουρτ Βάιλ. Οι Βάιλ και Μπαλανσέν συνεργάσθηκαν σε ένα μπαλέτο, ''Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα'', που έκανε την πρεμιέρα του στο Παρίσι με μαέστρο τον Αμπραβανέλ.
Ο Βάιλ άφησε το Παρίσι για το Λονδίνο, και μετά για τη Νέα Υόρκη (1935), ενώ οι Αμπραβανέλ άφησαν το Παρίσι για την Αυστραλία (1934). Είχε προσφερθεί στον Μωρίς η ευκαιρία να διευθύνει αμφότερες την Όπερα της [[Μελβούρνη]]ς και την [[Όπερα του Σίδνεϊ]]. Μετά από ένα θαλάσσιο ταξίδι 40 ημερών, έφθασε στην Αυστραλία, όπου παρουσιάσθηκε ως «εξέχων μαέστρος της ηπειρωτικής Ευρώπης».
Ο Αμπραβανέλ διεύθυνε μία περίοδο 13 εβδομάδων στη Μελβούρνη και δύο μηνών στο Σίδνεϊ, με την ''[[Αΐντα]]'' του Βέρντι ως το εναρκτήριο έργο σε αμφότερες τις πόλεις και μία ισορροπημένη επιλογή στάνταρ ρεπερτορίου, που περιελάμβανε έργα των [[Τζάκομο Πουτσίνι|Πουτσίνι]], [[Ρίχαρντ Βάγκνερ|Βάγκνερ]] και [[Ζωρζ Μπιζέ|Μπιζέ]].
Στα μέσα της άνοιξης του 1936, ο Αμπραβανέλ δέχθηκε μία προσφορά από τη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης, για να διευθύνει το γαλλικό και το γερμανικό ρεπερτόριό της. Στα 33 του, ο Αμπραβανέλ έγινε ο νεότερος μαέστρος που είχε ποτέ προσλάβει με συμβόλαιο η συγκεκριμένη όπερα<ref>[http://www.brittanica.com/EBchecked/topic/1630/Maurice_Abravanel Britannica.com]</ref>. Του προσφέρθηκε συμβόλαιο τριών ετών, από τα οποία εκπληρώθηκαν μόνο τα δύο, εξαιτίας εσωτερικών πολιτικών της «Μετ». Για τα επόμενα αρκετά έτη, ο Αμπραβανέλ γέμιζε αρκετά προσωρινά κενά στη διεύθυνση ορχηστρών στο Μπρόντγουεϊ και γύρω από αυτό, προσπαθώντας, όπου αυτό ήταν δυνατόν, να δίνει έμφαση στη μουσική του Κουρτ Βάιλ.
Το 1946 η δημοτική ορχήστρα που είναι γνωστή ως Συμφωνική της Γιούτα άρχισε να δημοσιεύει αγγελίες για μία θέση διευθυντή ορχήστρας, και ο Αμπραβανέλ απάντησε, δηλώνοντας ότι ήθελε να «κτίσει» μία δική του μόνιμη ορχήστρα. Επιλέχθηκε μεταξύ 40 υποψηφίων για τη θέση, δεχόμενος ένα συμβόλαιο ενός έτους. Αρνήθηκε έτσι ένα πολύ επικερδές συμβόλαιο από το «Ράδιο Σίτυ», καταλήγοντας να εργάζεται άμισθα αρκετές φορές κατά τις σκοτεινότερες εποχές της ορχήστρας<ref>[{{Allmusic|class=artist|id=q9245|pure_url=yes}} Allmusic.com]</ref>.
==Παραπομπές==
{{παραπομπές}}
==Πηγές==
* Durham, Lowell: ''Abravanel!'', University of Utah Press, Salt Lake City 1989
==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
* [http://www.bruceduffie.com/abravanel.html Συνέντευξη του Μ. Abravanel] στον Bruce Duffie, 22 Ιουνίου 1985 (Για τα πρώτα χρόνια της σταδιοδρομίας του και τη διεύθυνση σε όπερες των Μασνέ και Βάγκνερ. Δημοσιεύθηκε αρχικώς στο ''Massenet Newsletter'' τον Ιούλιο του 1986 και στο ''Wagner News'' τον Ιανουάριο του 1988.)
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Maurice Abravanel}}
▲== Μουσική σταδιοδρομία ==
== Παραπομπές ==
| |||