Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η [[Οξφόρδη]] αποτελούσε ήδη σημαντικό κέντρο μάθησης κατά το τέλος τού 12ου αιώνα. Από την [[Ευρώπη]] προσέρχονταν σε αυτό διδάσκαλοι και λόγιοι, είναι δε γνωστό ότι εκφωνούνταν διαλέξεις ήδη από το [[1096]]. Η εκδίωξη των ξένων από το Πανεπιστήμιο του [[Παρίσι|Παρισιού]] το [[1167]] οδήγησε αρκετούς Άγγλους λογίους να επιστρέψουν από τη [[Γαλλία]] και να εγκατασταθούν στην [[Οξφόρδη]]. Κατά μία άποψη, υπεύθυνος ήταν ο Βασιλιάς τής Αγγλίας [[Ερρίκος Β΄]], ο οποίος απαγόρευσε στους Άγγλους λογίους να μαθητεύουν στο [[Παρίσι]]. Ο ιστορικός Τζέραλντ οφ Γουέιλς (Gerald of Wales, λατινικα: Giraldus Cambrensis) ξεκίνησε να παραδίδει μαθήματα προς τους λογίους το [[1188]] και ο πρώτος ξένος λόγιος, ο Ολλανδός Ίμο οφ Φρίσλαντ (Emo of Friesland), υπήρξε ο πρώτος σπουδαστής από την [[Ευρώπη]], ο οποίος έφθασε το [[1190]]. Ο επί κεφαλής τού πανεπιστημίου αποκλήθηκε [[πρύτανις]] (''chancellor'' «καγκελάριος») το [[1201]], τα δε κολέγια αναγνωρίστηκαν ως ''universitas'' ή νομικό πρόσωπο (σωματείο, ''corporation'') το [[1231]]. Οι φοιτητές σχημάτισαν τις δικές τους ενώσεις με γεωγραφικά κριτήρια και χωρίστηκαν σε δύο «εθνότητες», τους ''Βορείους'' (περιλαμβανομένων όσων προέρχονταν από τη [[Σκωτία]]) και τους ''Νοτίους'' (περιλαμβανομένων όσων προέρχονταν από την [[Ιρλανδία]] και την [[Ουαλία]]). Τους κατοπινούς αιώνες η γεωγραφική προέλευση εξακολούθησε να επηρεάζει τη συνταύτιση αρκετών φοιτητών με συγκεκριμένο [[κολλέγιο]] ή φοιτητικό οίκο (hall) στην Οξφόρδη. Τον 13ο αιώνα εγκαταστάθηκαν στην [[Οξφόρδη]] μέλη διαφόρων θρησκευτικών δογμάτων, όπως [[Δομινικανοί]], [[Φραγκισκανοί]], [[Καρμηλίτες]] και [[Αυγουστινιανοί]]. Οι εν λόγω ιερωμένοι απέκτησαν επιρροή και χρηματοδοτούσαν τη συντήρηση φοιτητικών οίκων.

 

 

Τον καιρό εκείνο, ιδιώτες ευεργέτες ίδρυσαν κολλέγια, με σκοπό να αποτελέσουν αυτόνομες κοινότητες λογίων. Μεταξύ των πρώτων ευεργετών ήταν ο [[Τζων ντε Μπάλιολ]] (John de Balliol), πατέρας τού κατοπινού βασιλιά τής [[Σκωτία|Σκωτίας]] Ιωάννη (1248-1314). Το κολλέγιο Μπάλιολ φέρει το όνομά του. Άλλος διάσημος ευεργέτης ήταν ο [[Ουόλτερ ντε Μέρτον]] (Walter de Merton), [[Λόρδος καγκελάριος]] (Πρόεδρος στη [[Βουλή των Λόρδων]]) της Αγγλίας και στη συνέχεια Επίσκοπος του [[Ρότσεστερ (Αγγλία)|Ρότσεστερ]], ο οποίος διατύπωσε σειρά κανόνων για τη λειτουργία των κολλεγίων. Το κολλέγιο Μέρτον έγινε πρότυπο τέτοιων ιδρυμάτων τόσο στην [[Οξφόρδη]] όσο και στο [[Καίμπριτζ]]. Έπειτα από αυτό, ολοένα και περισσότεροι φοιτητές προτιμούσαν τη διαμονή σε κολέγια αντί σε φοιτητικούς ή ευκτηρίους οίκους.