Τζων Μέυναρντ Κέυνς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Διορθώσεις |
|||
Γραμμή 1:
{{Κουτί πληροφοριών οικονομολόγου
|όνομα = {{PAGENAME}}
|εικόνα = Keynes 1933.jpg
|μέγεθος εικόνας =
|λεζάντα =
|χρώμα =
|σχολή = Κεϋνσιανά οικονομικά
|γέννηση = 5 Ιουνίου 1883
|τόπος γέννησης =
|θάνατος = 21 Απριλίου 1946
|τόπος θανάτου =
|εθνικότητα = Βρετανική
|ίδρυμα = King's College
|πεδίο = Πολιτική Οικονομία
|σπουδές = King's College
|αντιτάχθηκε =
|επηρεάστηκε από =
Γραμμή 21:
|υπογραφή =
}}
Ο '''Τζων Μέυναρντ Κέυνς, Πρώτος Βαρώνος Κέυνς του Τίλτον''' (''John Maynard Keynes'', * [[5 Ιουνίου]] [[1883]], † [[21 Απριλίου]] [[1946]]) ήταν [[Αγγλία|Άγγλος]] οικονομολόγος, μαθηματικός, καθηγητής πανεπιστημίου, συγγραφέας και ανώτατος κρατικός υπάλληλος. Δημιούργησε, με τα έργα του και τους οπαδούς του, τη λεγόμενη κεϋνσιανή σχολή στην [[οικονομικά|οικονομική επιστήμη]]. Ο Κέυνς και ο [[Μίλτον Φρίντμαν]] ήταν δύο από τους πιο σημαντικούς οικονομολόγους του 20ου αιώνα.
Τα δύο πιο σημαντικά βιβλία που συνέγραψε ήταν "Οι Οικονομικές Συνέπειες της Ειρήνης" (1919) και "Γενική Θεωρία της Απασχόλησης του Τόκου και του Χρήματος" (1936). Με το πρώτο από τα παραπάνω βιβλία του υποστήριξε ότι η Γερμανία δεν είχε την ικανότητα να πληρώσει τις πολεμικές αποζημιώσεις που απαίτησαν από αυτήν οι νικήτριες δυνάμεις του
Από τον Κέυνς έχει πάρει το όνομά της και η [[Κεϋνσιανή ρύθμιση]], η αναδιανομή δηλαδή μέρους των κερδών του κεφαλαίου στις κατώτερες τάξεις, με τη μορφή κοινωνικών και άλλων παροχών, προκειμένου να αποφεύγεται η κοινωνική δυσαρέσκεια και οι αναταραχές.
Μια τέτοια ρύθμιση δεν ήταν ποτέ στόχος του ίδιου του Κέυνς. Ο Κέυνς πρότεινε την άνοδο των δημοσίων δαπανών σε περιόδους κρίσεων για να καλύψουν μέρος του ελλείμματος ζήτησης που υπό προϋποθέσεις μπορεί να οδηγήσει την οικονομία μακριά από μια θέση ισορροπίας πλήρους απασχόλησης. Οι δημόσιες δαπάνες μπορεί να ξοδεύονται ως επιδόματα ανεργίας κ.λπ., αλλά ο κύριος στόχος δεν είναι η αναδιανομή αλλά η επανόρθωση της ισορροπίας. Μάλιστα η αύξηση της φορολογίας σε περιόδους κρίσης είναι πλήρως αντίθετη στη νοοτροπία του Κέυνς ο οποίος ζητά αύξηση των ελλειμμάτων στις κρίσεις, τα οποία χρηματοδοτούνται από πλεονάσματα στις καλύτερες εποχές.
Είχε παντρευτεί
== Βιβλιογραφία ==
| |||