Αριστοτέλης Νικολαΐδης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 6:
Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή Αθηνών και ειδικεύτηκε στο Αιγινήτειο στην [[Ψυχιατρική|ψυχιατρική]]. Εκεί εκπόνησε και τη διδακτορική του διατριβή που είχε θέμα «Το σύνδρομο της αποπροσωποποιήσεως». Το [[1954]] πήγε στο [[Παρίσι]] με σκοπό να μετεκπαιδευτεί στην ψυχιατρική ως υπότροφος του γαλλικού κράτους. Εκεί γνώρισε και παντρεύτηκε τη ζωγράφο Ίνγκριντ-Τίλντα. Μαζί της απέκτησε μια κόρη. Έζησε στη Γαλλία, τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και την Ελβετία, εργαζόμενος ως νευρολόγος-ψυχίατρος.<br>
Επανήλθε στην Ελλάδα μετά την πτώση της [[Χούντα των Συνταγματαρχών|Δικτατορίας]].<br>
Ήταν ο ιδρυτής του Διεθνούς Κέντρου Επιστημονικής Ορολογίας και Γλώσσας της Αθήνας το [[1966]]<ref>Αλέξης Ζήρας, «Νικολαΐδης Αριστοτέλης», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό, Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, Εκδοτική Αθηνών, τομ.7 (1987),σελ.217</ref>, καθώς και ιδρυτικό μέλος του Ελληνικού Γλωσσικού Ομίλου. Ασχολήθηκε επίσης με την επιστημονική αρθρογραφία και τη λογοτεχνία, συνεργαζόμενος με τις εφημερίδες [[Το Βήμα]], Journal de Geneve, Gazette de Lausanne, Frankfurter Allgemeine, [[Τα Νέα]] και με περιοδικά όπως τα [[Ελεύθερα Γράμματα]], [[Νέα Εστία]], [[Τραμ]], [[Η λέξη]], [[Καινούργια Εποχή]], [[Δώμα]], [[Τομές]], [[Διαβάζω]] κ.ά.<br>
Ανήκει στην πρώτη μεταπολεμική γενιά. Το έργο του είναι επηρεασμένο από τη φροϋδική θεωρία, τον υπαρξισμό, τον σουρεαλισμό και τον λεττρισμό. Ήταν μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (αντιπρόεδρος το 1978). Έργα του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Του απονεμήθηκε το 1976 το πρώτο Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος για το μυθιστόρημά του «Η εξαφάνιση».<br>
Πέθανε στις 8 [[Οκτώβριος|Οκτωβρίου]] [[1996]].<ref>Αριστοτέλης Νικολαΐδης, περιοδικό «Διαβάζω», τ/χ. 379, (Νοέμβριος 1997), σελ. 89-</ref>
| |||