Ιλλουμινισμός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 3:
Οι ρίζες του ιλλουμινισμού είναι πολυποίκιλες και περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων τον [[Πλωτίνος|Πλωτίνο]] και τους λοιπούς Νεοπλατωνικούς, τους Γνωστικιστές, τους Καββαλιστές, καθώς και διαφόρους μυστικιστές και θεοσόφους του Μεσαίωνα και της Αναγεννήσεως, όπως τον Meister Eckhart (1260-1327), τον [[Παράκελσος|Παράκελσο]] ([[w:fr:Paracelse|Paracelse]]), τον [[w:fr:Jacob Böhme|Jacob Böhme]] (1575-1624) ή τον [[w:fr:Valentin Weigel|Valentin Weigel]] (1533-1588).
Η πρωτοτυπία του ιλλουμινισμού έγκειται στον τρόπο κατά τον οποίον θεωρεί το ζήτημα του Θεού και των σχέσεων αυτού με τον άνθρωπο. Εδώ δίδεται ιδιαίτερη σημασία στην εσωτερικότητα, στην απελευθέρωση από τον χώρο και τον χρόνο. Έτσι, ο ιλλουμινισμός αντιτίθεται σθεναρά στις μεθόδους του [[σχολαστικισμός|σχολαστικισμού]]. Κάθε άνθρωπος καλείται να αναλάβει τον ρόλο που του υπαγορεύει η ιδιαίτερη κλίση του. Κάθε άνθρωπος έχει το δικό του φως και το δικό του σκότος. Κι αν η Αλήθεια είναι μία, εντούτοις μπορεί να συνειδητοποιηθεί από τον καθένα μόνον κατά το μέτρο της προσωπικής του ικανότητας.
Τονίζοντας την προτεραιότητα του πνεύματος έναντι της ύλης, ο ιλλουμινισμός υπογραμμίζει την αναγκαιότητα μίας εσωτερικής μεταστροφής η οποία θα αποδώσει στον άνθρωπο την πρωτογενή του αξία, επαναφέροντάς τον στην θεία πηγή του. Μόνον τότε θα δύναται να αναλάβει το αληθινό του λειτούργημα εντός του κόσμου, τον οποίον έχει την ευθύνει να επαναφέρει στην πρωτογενή του λαμπρότητα, η οποία αμαυρώθηκε από την πτώση του ανθρώπου.
==Δύο κύριοι εκφραστές: Μαρτίνες ντε Πασκουάλλυ και Λουί-Κλωντ ντε Σαιν-Μαρτέν==
| |||