Φώτης Κόντογλου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

==Η ζωή του==

Ο '''Φώτης Κόντογλου''', γιος του Νικόλαου Αποστολέλλη και της Δέσπως Κόντογλου, γεννήθηκε στο Αϊβαλί στις 8 Νοεμβρίου το 1895. <ref>Οι χρονολογίες γέννησής τους κυμαίνονται από το 1892 έως το 1897 στα διάφορα βιογραφικά σημειώματα που δίνει ο ίδιος αλλά και άλλοι που έγραψαν γι' αυτό. Το 1895 το δηλώνει ο ίδιος σε αυτόγραφο σημείωμά του. Νίκος Ζίας, Φώτης Κόντογλου, εκδ.Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος, Αθήνα, 1991, σελ. 15</ref>.Είχε τρία ακόμα αδέλφια: τον Γιάννη, τον Αντώνη και την Τασίτσα. Ένα χρόνο μετά έχασε τον πατέρα του-ναυτικός στο επάγγελμα- και την κηδεμονία των τεσσάρων παιδιών του ανέλαβε ο θείος του Στέφανος Κόντογλου, ηγούμενος της μονής της Αγίας Παρασκευής, στον οποίο οφείλεται και η χρήση του επωνύμου της οικογένειας της μητέρας του.<ref>Νίκος Ζίας, Φώτης Κόντογλου, εκδ.Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος, Αθήνα, 1991, σελ. 15-16</ref> Τα παιδικά και νεανικά του χρόνια τα έζησε στο [[Αϊβαλί]]. Εκεί τελείωσε το Σχολαρχείο και το Γυμνάσιο το 1912· στο Γυμνάσιο ήταν συμμαθητής με τον λογοτέχνη και ζωγράφο [[Στρατής Δούκας|Στρατή Δούκα]] και ήταν μέλος μιας ομάδας μαθητών που εξέδιδε το περιοδικό ''Μέλισσα'',από το 1911, το οποίο ο Κόντογλου διακοσμούσε με ζωγραφιές<ref>Βιοεργογραφικό σημείωμα στο: Φώτης Κόντογλου, εκδ.Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλέξανδρου Σούτζου, Αθήνα, 1978, σελ. 8</ref>. Μετά την αποφοίτησή του γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών στην [[Αθήνα]] το 1913,στην Γ τάξη<ref>Νίκος Ζίας, Φώτης Κόντογλου, εκδ.Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος, Αθήνα, 1991, σελ. 16</ref> . Το 1914 εγκατέλειψε τη σχολή του και πήγε στο [[Παρίσι]], όπου μελέτησε το έργο διαφόρων σχολών ζωγραφικής. Παράλληλα συνεργαζόταν με το περιοδικό ''Illustration'' και το [[1916]] κέρδισε το πρώτο βραβείο σε διαγωνισμό του περιοδικού για την εικονογράφηση βιβλίου, για την εικονογράφηση της ''Πείνας'' του [[Κνουτ Χάμσουν]]. Το 1917 έκανε ταξίδια στην [[Ισπανία]] και την [[Πορτογαλία]] και το 1918 επέστρεψε στην [[Γαλλία]]. Επέστρεψε στην πατρίδα του το [[1919]], μετά την λήξη του [[Α' Παγκόσμιος Πόλεμος|Α' Παγκοσμίου Πολέμου]].Διορίζεται καθηγητής στο Παρθεναγωγείο της πατρίδας του όπου διδάσκει γαλλικά και τεχνικά. Το 1921 επιστρατεύεται για τη [[Μικρασιατική Εκστρατεία]]<ref>Βιοεργογραφικό σημείωμα στο: Φώτης Κόντογλου, εκδ.Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλέξανδρου Σούτζου, Αθήνα, 1978, σελ. 8</ref>.

Το 1933 έλαβε τελικά το πτυχίο από τη Σχολή Καλών Τεχνών προκειμένου να διδάξει στο Κολλέγιο Αθηνών.<ref>Νίκος Ζίας, «Κόντογλου Φώτης», Λεξικό Ελλήνων Καλλιτεχνών 16ος-20ος αι., τομ.2, εκδ. Μέλισσα, 1998, σελ.241</ref>

Εργάστηκε ως συντηρητής εικόνων σε μουσεία: στο Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας, του οποίου ζωγράφισε το συντριβάνι<ref>Νίκος Ζίας, Φώτης Κόντογλου, εκδ.Εμπορική Τράπεζα της Ελλάδος, Αθήνα, 1991, σελ.48</ref> στον [[Μυστράς|Μυστρά]], στο Κοπτικό Μουσείο στο [[Κάιρο]]). Από το 1948 αρχίζει να αρθρογραφεί στην εφημερίδα ''Ελευθερία'' μέχρι τον θάνατό του.<ref>Ιωσήφ Βιβιλάκης, «Χρονολόγιο Φώτη Κόντογλου» στο: Ιωσήφ Βιβιλάκης επιμ., Φώτης Κόντογλους Εν εικόνι διαπορευόμενος-Εκατό χρόνια από την γέννηση και τριάντα από την κοίμησή του,εκδ.Ακρίτας, Αθήνα, 1995, σελ.30</ref> Στις 13 Σεπτεμβρίου 1963 τραυματίζεται με τη γυναίκα του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στη Βούλα.<ref>Ιωσήφ Βιβιλάκης, «Χρονολόγιο Φώτη Κόντογλου» στο: Ιωσήφ Βιβιλάκης επιμ., Φώτης Κόντογλους Εν εικόνι διαπορευόμενος-Εκατό χρόνια από την γέννηση και τριάντα από την κοίμησή του,εκδ.Ακρίτας, Αθήνα, 1995, σελ.32</ref>