Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
interwikis
+εικ.
Γραμμή 1:
[[Image:Large.mc.arp.750pix.jpg|thumb|right|250px|Το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου.]]
Το '''Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου''' (συντομογραφία '''LMC''') είναι ένας νάνος [[ανώμαλος γαλαξίας]], δορυφόρος του δικού μας [[Γαλαξίας|Γαλαξία]]. Απέχει από τη Γη περίπου 164.000 ως 168.000 [[έτος φωτός|έτη φωτός]]. Οι διαστάσεις του είναι περίπου 20.000 έτη φωτός (10 φορές μικρότερος του δικού μας Γαλαξία) και περιέχει περί τα 10 δισεκατομμύρια [[αστέρας|αστέρες]] (10 φορές λιγότερα από ο,τι ο δικός μας Γαλαξίας). Και όμως, είναι ο τέταρτος σε διαστάσεις γαλαξίας από τους σαράντα και πλέον της [[Τοπική ομάδα γαλαξιών|Τοπικής Ομάδας]]. Τα απώτατα όριά του του δίνουν μία μέγιστη διάσταση 32.000 ετών φωτός. Είναι ορατός με γυμνό μάτι από το νότιο ημισφαίριο της Γης και τους τροπικούς, αλλά όχι από την [[Ελλάδα]] ή την [[Ευρώπη]], καθώς κείται πολύ νότια στην ουράνια σφαίρα: Το βόρειο μισό του Μεγάλου Νέφους του Μαγγελάνου ανήκει στον [[αστερισμός|αστερισμό]] [[Δοράς]], ενώ το νότιο στον αστερισμό [[Τράπεζα (αστερισμός)|Τράπεζα]]. Εξαιτίας του ονόματός του, θα πρέπει να τονίζεται πάντα ότι πρόκειται για γαλαξία, και όχι για «[[αστρικό νέφος]]» ή [[νεφέλωμα]]. Για ιστορικές αναφορές και την προέλευση του ονόματος παραπέμπουμε στοδείτε το λήμμα [[Νέφη του Μαγγελάνου]].
 
Παρότι ανώμαλος, έχουν ανιχνευθεί ίχνη μιας υποτυπώδους σπειροειδούς δομής με άξονα μία πολύ αδρή ράβδο (π.χ. η εξωγαλαξιακή βάση δεδομένων της NASA τον κατατάσσει ως τύπου '''Irr/SB(s)m'''). Ορισμένοι εικάζουν ότι το LMC ήταν κάποτε ένας μικρός ραβδωτός [[σπειροειδής γαλαξίας]], του οποίου η μορφή αλλοιώθηκε από τις παλιρροϊκές βαρυτικές δυνάμεις που του ασκεί ο δικός μας Γαλαξίας. Ως νεαρότερος γαλαξίας από τον δικό μας, το Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου έχει μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε διαστρικό αέριο και μεγαλύτερο ποσοστό από νεαρούς αστέρες και από γιγάντιους κυανούς αστέρες (κυανούς γίγαντες) που ζουν πολύ λιγότερο από τον Ήλιο και εκρήγνυνται στο τέλος της ζωής τους δίνοντας τις θεαματικές εκρήξεις υπερκαινοφανών. Χαρακτηριστικά, στο Μέγα Νέφος του Μαγγελάνου παρατηρήθηκε στις [[24 Φεβρουαρίου]] [[1987]] η πρώτη έκρηξη [[υπερκαινοφανείς αστέρες|υπερκαινοφανούς]] (σουπερνόβα) που ήταν ορατή με γυμνό μάτι μετά από 380 χρόνια, γνωστή σήμερα ως '''[[SN 1987 A]]'''.