Το Σιλμαρίλλιον: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το '''Σιλμαρίλλιον''' (''Silmarillion'') είναι μια συλλογή μυθικών ιστοριών, που γράφτηκαν απο τον [[Τζον Ρόναλντ Ρούελ Τόλκιν]] και εκδόθηκαν μετά τον θάνατό του, απο τον γιό του [[Κρίστοφερ Τόλκιν]], το [[1977]]. Στην ουσία, αποτελεί ένα ημιτελές έργο, καθώς ο συγγραφέας του το αναθεωρούσε συνέχεια μέχρι τον θάνατό του.Το βιβλίο περιγράφει την δημιουργία της ''Εä'' , του Σύμπαντος μέσα στο οποίο βρίσκονται οι χώρες του [[Βάλινορ]], του [[Νούμενορ]] και της [[Μέση Γη|Μέσης Γης]], την χώρα που παρουσιάζονται τα γεγονότα των βιβλίων [[Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών]] και [[Χόμπιτ]].

Μετά την επιτυχία του [[Χόμπιτ]], ο εκδότης του [[Τόλκιν]] ζήτησε τη συνέχεια του βιβλίου. Ο Τόλκιν του έστειλε ένα προσχέδιο του [[Σιλμαρίλλιον]], μα λόγο κακής συνεννόησης ο εκδότης του το απέριψε χωρίς να το διαβάσει ολόκληρο. Το αποτέλεσμα ήταν, ο Τόλκιν να ξεκινήσει την αρχή μιας νέας ιστορίας, την οποία ο ίδιος αποκαλούσε αρχικά "Μια νέα ιστορία για τα Χόμπιτ", η οποία κατέληξε να είναι [[Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών]].

Το [[Σιλμαρίλλιον]], αποτελείται από πέντε ενότητες. ''Οι ενότητες παρουσιάζονται εδώ με τα ονόματα της αγγλικής έκδοσης, που είναι στην Quenya, την Υψηλή Γλώσσα των Ξωτικών. ''Η πρώτη ενότητα "'''''Ainulindalë'''''", περιγράφει τη δημιουργία της ''Εä, ''του χώρου και του χρόνου. "'''''Valaquenta'''''", είναι ο τίτλος της δεύτερης ενότητας και περιγράφει τους [[Βάλαρ]] και τους [[Μάιαρ]], τις υπερφυσικές δυνάμεις τις'' Εä. ''Η τρίτη ενότητα ονομάζεται "'''''Quenta Silmarillion'''". ''Αυτή περιέχει τα χρονικά και τις ιστορίες, που λαμβάνουν χώρα πρίν και κατά τη διάρκεια της [[Πρώτη Εποχή|Πρώτης Εποχής]], συμπεριλαμβανομένου και αυτής των [[Σίλμαριλ]], που έδωσε και στο βιβλίο τον τίτλο του. Η τέταρτη ενότητα, φέρει τον τίτλο "'''Akallabêth'''". Το όνομα αυτήν την φορά είναι στην Ανθρώπινη γλώσσα του [[Νούμενορ]] (''Númenor''). Περιληπτικά, η ενότητα αυτή περιγράφει την παρακμή των Ανθρώπων του [[Νούμενορ]] και την πτώση του Βασιλείου τους. Η πέμπτη και τελευταία ενότητα ονομάζεται "'''Τα Δαχτυλίδια της Δύναμης και η Τρίτη Εποχή'''", η οποία αναφέρεται στη δημιουργία των Δαχτυλιδιών της Δύναμης και στους πολέμους που έγιναν εναντίον του Σάουρον.

Ο Χούαν στο βιβλίο του [[Τόλκιν]], είναι ο αρχηγός των λυκόσκυλων στη [[Μέση Γη]]. Γεννήθηκε στο [[Βάλινορ]] (''Valinor'') και ανήκε στον [[Όρομε]] (''Oromë'') ο οποίος και τον έδωσε στον [[Κέλεγκορμ]] (''Celegorm'') γιο του [[Φεανόρ]] (''Fëanor''), όταν αυτός έφυγε από το [[Βάλινορ]] για την [[Μέση Γη]] μαζί με τους υπόλοιπους [[Νόλντορ]] (''Noldor''). Για το Χούαν (''Huan'') είχε οριστεί ότι πριν το θάνατό του μπορούσε να μιλήσει τρεις φορές, όπως και έγινε στη συνέχεια, κερδίζοντας την αγάπη του η ξωθιά [[Λούθιεν]] (''Lúthien'') στην προσπάθεια της να βρει το θνητό [[Μπέρεν]] (''Beren'') τον οποίο και αγαπούσε. Ο Χούαν πάλεψε και νίκησε το ανδρείκελο του [[Μόργκοθ]] (''Morgoth''), τον [[Σάουρον]] αλλά ο χαμός του ήταν απο το [[λυκόσκυλο]] του [[Μόργκοθ]] τον [[Κάρχαροθ]] (''Carcharoth'') στο δάσος του [[Ντόριαθ]] (''Doriath''). '''Φεανορ''' ειναι ο δημιουργός τον σιλμαριλ και ο ικανότερος των ξωτικών σε δεξιοσύνη γιος του Φινγουε βασιλέα των Νόλτορ και της Μίριελ υποκίνησε επανάσταση στο βάλινορ μετά το θάνατο του πατέρα του και το κλέψιμο τον σιλμαριλ από τον Μοργκοθ που προκάλεσε την κατάρα του Μαντος και ηταν ο δικος του ορκος και των παιδιών του να κάνουν τα σιλμαριλ ξανά δικά τους είτε τα είχε ο Μοργκοθ που τον ονόμασε πρώτο έτσι, είτε κάποιο άλω πλάσμα καλό η κακό ξεκινώντας τον πόλεμο ο ίδιος ωστόσο πέθανε λίγο μετά αφότου πάτησε το πόδι του στα βόρια του μπελέριαντ χτυπήθηκε από τον άρχοντα των μπαλρογκ βαριά τραυματισμένος πέθανε λίγο μετα λέγοντας όμως στους γιους του να κρατήσουν τον όρκο τους και να εκδικηθούν, το πνεύμα του έγινε φωτιά λίγο μετά το θάνατο του.