Αμέριγκο Βεσπούτσι: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

|γνωστός_για = την απόδειξή του ότι ο [[Νέος Κόσμος]] δεν ήταν η [[Ασία]], αλλά μία προηγουμένως άγνωστη τέταρτη [[Ήπειροι|ήπειρο]]<ref>Οι Ευρωπαίοι είχαν θεωρητικοποιήσει εννοιολογικά την [[Ευρασία-Αφρική]] ως μία μάζα που χωρίζεται σε τρεις ηπείρους: [[Ευρώπη]], [[Ασία]] και [[Αφρική]]. Μόλις οι κοσμογράφοι συνειδητοποίησαν ότι ο [[Νέος Κόσμος]] δεν συνδεόταν με τον Παλαιό (του οποίου η πραγματική [[Γεωγραφία|γεωγραφία]] [[Χάρτης|χαρτογραφήθηκε]] πλήρως), θεώρησαν ότι η [[Αμερική]] ήταν τέταρτη [[Ήπειροι|ήπειρος]].</ref>.

Ο '''Αμέριγκο Βεσπούτσι''' (''Amerigo Vespucci'', [[9 Μαρτίου]] [[1454]] - [[22 Φεβρουαρίου]] [[1512]]) ήταν [[Ιταλία|Ιταλός]] [[Εξερεύνηση|εξερευνητής]], οικονομολόγος, θαλασσοπόρος και [[Χαρτογραφία|χαρτογράφος]] που πρώτος απέδειξε ότι η [[Βραζιλία]] και οι Δυτικές Ινδίες δεν αποτελούν τις ανατολικές παρυφές της Ασίας, όπως αρχικά εικαζόταν από τα ταξίδια του [[Χριστόφορος Κολόμβος|Κολόμβου]], αλλά αντιθέτως αποτελούσαν μία εντελώς ξεχωριστή ήπειρο άγνωστη έως τότε στους [[Ευρασία-Αφρική|Αφρο-Ευρασιάτες]].

Ο Αμέριγκο Βεσπούτσι γεννήθηκε στη [[Φλωρεντία]] της [[Ιταλία|Ιταλίας]]ς, ως το τρίτο παιδί μιας σεβαστής οικογένειας. Ο πατέρας του ήταν [[συμβολαιογράφος]] για τη [[συντεχνία]] των μετατροπέων χρημάτων της Φλωρεντίας. Ο ρόλος του Βεσπούτσι έχει συζητηθεί πολύ, ιδιαίτερα λόγω δύο επιστολών, των οποίων η αυθεντικότητα έχει αμφισβητηθεί: τη "Mundus Novus" (Νέος Κόσμος) και τη "Lettera" (ή "Τα Τέσσερα Ταξίδια"). Ενώ μερικοί έχουν προτείνει ότι ο Βεσπούτσι υπερέβαλλε για τη συμβολή του και κατασκεύασε εσκεμμένες πλαστογραφίες, άλλοι αντ' αυτού έχουν προτείνει ότι οι δύο επιστολές ήταν αντιγραφή και παραποίηση άλλων επιστολών που γράφτηκαν από άλλους την ίδια περίοδο. Όταν έφτασε στις ακτές της σημερινής [[Βόρεια Καρολίνα|Βόρειας Καρολίνας]], Ο Αμέριγκο έγραψε στην [[Ισπανία]] για να αναγγέλλει ότι οι μάζες εδάφους που βρήκαν ήταν πολύ μεγαλύτερες από το αναμενόμενο. Από αυτές τις επιστολές, το ευρωπαϊκό κοινό έμαθε για την Αμερική και για πρώτη φορά η ύπαρξή της έγινε γενικά γνωστή σε όλη την [[Ευρώπη]], μέσα σε μερικά έτη από δημοσίευσή τους. Μπορεί να ήταν η δημοσίευση και η διαδεδομένη κυκλοφορία των επιστολών του που οδήγησαν το [[Μάρτιν Βαλντζεεμύλλερ]] (Martin Waldseemuller) να ονομάσει τη νέα ήπειρο [[Αμερική]] στον παγκόσμιο χάρτη του το [[1507]].

Το έτος [[1499]] - [[1500]], ο Βεσπούτσι συμμετείχε σε μια αποστολή που οδηγήθηκε από τον [[Αλόνσο ντε Ογιέδα]] (Alonso de Ojeda). Όταν έφτασαν στην ακτή της σημερινής [[Γουιάνα|Γουιάνας]]ς, οι δύο τους φαίνονται να χωρίζουν. Ο Βεσπούτσι έπλευσε νότια, ανακάλυψε τις εκβολές του [[Αμαζόνιος|Αμαζονίου]] ποταμού, πριν να γυρίσει πίσω και βρεθεί στο [[Τρινιντάντ και Τομπάγκο|Τρινιντάντ]] και τον ποταμό [[Ορινόκο]] και επιστρέψει στην Ισπανία μέσω της [[Ισπανιόλα|Ισπανιόλας]]ς. Ο Βεσπούτσι ισχυρίστηκε, σε μια επιστολή του προς τον [[Λορέντσο των Μεδίκων]], ότι καθόρισε το γεωγραφικό μήκος που βρισκόταν αστρικά στις [[23 Αυγούστου]] του [[1499]], ενώ ήταν σε αυτό το ταξίδι. Αλλά ο ισχυρισμός του είναι σαφώς ψευδής, γεγονός που δημιουργεί μεγαλύτερη αμφιβολία για την αξιοπιστία του Βεσπούτσι.

Το επόμενο ταξίδι του το [[1501]] - [[1502]] ήταν στην υπηρεσία της [[Πορτογαλία|Πορτογαλίας]]ς, όταν έφθασε στον κόλπο του σημερινού [[Ρίο ντε Τζανέιρο]]. Ο ηγέτης αυτής της αποστολής ήταν ο [[Γκοανσάλο Κοέλιο]]. Σε αυτό το ταξίδι έπλευσε νότια κατά μήκος της ακτής της [[Νότια Αμερική|Νότιας Αμερικής]]. Εάν πιστέψουμε την εκδοχή του Βεσπούτσι, έφθασε στο γεωγραφικό πλάτος της [[Παταγωνία|Παταγωνίας]]ς πριν να γυρίσει πίσω αν και αυτό φαίνεται επίσης αμφισβητήσιμο, δεδομένου ότι δεν αναφέρει την εκβολή του [[Ρίο ντε λα Πλάτα]], τον οποίο θα έπρεπε να είχε δει εάν είχε φτάσει τόσο νότια. Κατά τη διάρκεια του πρώτου μισού αυτής της αποστολής το 1501, ο Βεσπούτσι χαρτογράφησε δύο αστέρια, τον [[Άλφα του Κενταύρου]] και [[Χαντάρ (αστέρας)|Βήτα του Κενταύρου]] καθώς επίσης και τα αστέρια του αστερισμού του [[Σταυρός του Νότου|Σταυρού του Νότου]]. Αν και αυτά τα αστέρια ήταν γνωστά στους αρχαίους Έλληνες, η βαθμιαία μετάπτωση τους είχε χαμηλώσει κάτω από τον ευρωπαϊκό ορίζοντα έτσι ώστε ήταν ξεχασμένα.