Κωνσταντίνος Κόλλιας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Κωνσταντίνος Κόλλιας''' (1901 — 13 Ιουλίου 1998) ήταν Έλληνας ανώτατος δικαστικός λειτουργός που διετέλεσε [[Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου|εισαγγελέας του Αρείου Πάγου]] από το 1962 ως τον Ιανουάριο του 1968, καθώς και [[πρωθυπουργός της Ελλάδας]] από τον Απρίλιο ως το Δεκέμβριο του 1967, ο πρώτος που κατείχε το αξίωμα στη [[Χούντα των Συνταγματαρχών|δικτατορία των συνταγματαρχών]]. Ήταν γνωστός για τις άριστες σχέσεις του με τα Ανάκτορα, αλλά και την ακραία αντικομμουνιστική πτέρυγα της [[ΕΡΕ]], και για τις παρεμβάσεις του στο έργο του ανακριτή [[Χρήστος Σαρτζετάκης|Χρήστου Σαρτζετάκη]] στην υπόθεση της δολοφονίας του βουλευτή [[Γρηγόρης Λαμπράκης|Γρηγόρη Λαμπράκη]] το 1963, που σκοπό είχαν να προστατεύσουν από διώξεις τους αξιωματικούς της [[Χωροφυλακή]]ς που είχαν αναμιχθεί στην υπόθεση, κυρίως τον στρατηγό [[Κωνσταντίνος Μήτσου|Κωνσταντίνο Μήτσου]].<ref>http://www.greekencyclopedia.com/kollias-kwnstantinos-stylia-korinthias-1901-athina-1998-p20826.html</ref><ref name="ReferenceA">The International Who's Who 1992-93, σελίδα 889</ref>

Ο Κωνσταντίνος Κόλλιας γεννήθηκε το 1901 στα Στύλια του νομού [[Κορινθία]]ς.<ref>The International Who's Who 1992-93, σελίδα 889<name="ReferenceA"/ref> Ο πατέρας του, Βλάσης, ήταν ο ιερέας του χωριού. Ο ίδιος ο Κόλλιας ήταν βαθιά θρησκευόμενος και εκκλησιαζόταν τακτικά, ενώ είχε στενές σχέσεις με την παραθρησκευτική οργάνωση «Ζωή».<ref name="ReferenceB">Γιάννης Κάτρης, Η Γέννηση του Νεοφασισμού στην Ελλάδα, 1971</ref>

Αποφοίτησε από τη [[Νομική Σχολή Αθηνών|Νομική Σχολή]] του [[ΕΚΠΑ|Πανεπιστημίου Αθηνών]] και ακολούθησε καριέρα στον εισαγγελικό κλάδο. Το 1945 έγινε εισαγγελέας Εφετών, και την αμέσως επόμενη χρονιά, το 1946, αντεισαγγελέας του [[Άρειος Πάγος|Αρείου Πάγου]].<ref>The International Who's Who 1992-93, σελίδα 889<name="ReferenceA"/ref>

Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, χρημάτισε προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών, αλλά δεν άφησε καλό όνομα, καθώς δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι ασκούσε ποινικές διώξεις «για ψύλλου πήδημα», ενώ ήρθε σε έντονη αντιπαράθεση με την Αριστερά λόγω ποινικών διώξεων που ασκούσε για πολιτικούς λόγους σε δημοσιογράφους και συνδικαλιστές.<ref>Γιάννης Κάτρης, Η Γέννηση του Νεοφασισμού στην Ελλάδα, 1971<name="ReferenceB"/ref>

Το 1962 έγινε [[Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου|εισαγγελέας του Αρείου Πάγου]], διαδεχόμενος τον [[Δημήτριος Κιουσόπουλος|Δημήτριο Κιουσόπουλο]] που αποχώρησε λόγω ορίου ηλικίας.

Μετά την ανάληψη της εξουσίας από την κυβέρνηση [[Γεώργιος Παπανδρέου (πρεσβύτερος)|Γεωργίου Παπανδρέου]] το Νοέμβριο του 1963 διατάχθηκε έρευνα για τις παράτυπες ενέργειές του Κόλλια, που ανατέθηκε στον αρεοπαγίτη Αντώνιο Φλώρο. Ο αρεοπαγίτης συνέταξε έκθεση, στην οποία κατέγραφε τις παράνομες παρεμβάσεις του εισαγγελέα Κόλλια στο έργο της ανάκρισης. Ο υπουργός Δικαιοσύνης [[Πολυχρόνης Πολυχρονίδης]] άσκησε πειθαρχική δίωξη κατά του Κόλλια και τον παρέπεμψε στο Ανώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο. Τελικά του επιβλήθηκε ποινή εξάμηνης αργίας από τον ίδιο τον υπουργό Δικαιοσύνης.