Καρλ Σαγκάν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο Καρλ ΣαγκάνΣέιγκαν γεννήθηκε στο [[Μπρούκλιν]] της [[Νέα Υόρκη|Νέας Υόρκης]]<ref>Για βιβλιογραφικές αναφορές βλ. Poundstone W., 1999, ''Carl Sagan: A Life in the Cosmos'', Holt & Company, ISBN 0-8050-5766-8</ref>. Οι γονείς του ήταν εβραϊκής καταγωγής. Ο πατέρας του, Σαμ ΣαγκάνΣέιγκαν, ήταν εργάτης βιοτεχνίας ένδυσης και η μητέρα του Ραχήλ Μόλυ Γκρούμπερ ήταν νοικοκυρά. Ο ΣαγκάνΣέιγκαν πήρε το πτυχίο του από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο το [[1955]] και το μεταπτυχιακό του στη Φυσική ([[1956]]), πριν ολοκληρώσει τη διδακτορική του διατριβή ([[1960]]) στην Αστρονομία και την Αστροφυσική. Ως φοιτητής, ο ΣαγκάνΣέιγκαν εργάστηκε αρκετά στο εργαστήριο του [[Γενετική|γενετιστή]] [[Χέρμαν Τζόζεφ Μύλλερ]].

Στις αρχές της [[Δεκαετία 1960|δεκαετίας του 1960]], κανείς δεν γνώριζε τις βασικές συνθήκες που επικρατούσαν στην επιφάνεια του πλανήτη [[Αφροδίτη (πλανήτης)|Αφροδίτη]]. Ο ΣαγκάνΣέιγκαν ταξινόμησε τις απόψεις του σε μια αναφορά (που εκλαϊκεύθηκε αργότερα στο βιβλίο του Time-Life ''Πλανήτες''). Σύμφωνα με την άποψή του ο πλανήτης ήταν ξηρός και ιδιαίτερα θερμός. Ως επισκέπτης-επιστήμων στο [[Εργαστήριο Αεριοπροώθησης]], της [[NASA]] συνεισέφερε στις πρώτες αποστολές του ''[[Πρόγραμμα Μάρινερ|Mariner]]'' στην Αφροδίτη σε ό,τι αφορούσε στον σχεδιασμό και την διαχείριση του εγχειρήματος. Μεταξύ άλλων, επέμεινε ότι δεν υπήρχε λόγος η διαστημοσυσκευή να φέρει κάμερες, μια και η πυκνή νεφοκάλυψη του πλανήτη σήμαινε ότι δεν υπήρχε τίποτα να φωτογραφηθεί. Η επιτυχία του ''[[Μάρινερ 2|Mariner 2]]'' το [[1962]] επιβεβαίωσε τις απόψεις του για το κλίμα της Αφροδίτης. Υπήρξε επίσης ο πρώτος που, μαζί με άλλους επιστήμονες, πρότεινε ένα σχέδιο [[Γαιοπλασία]]ς της Αφροδίτης, μεταβολής δηλαδή του κλίματος και της ατμόσφαιράς της με σκοπό να γίνει κατάλληλη για εποικισμό από τους ανθρώπους. Το αρχικό σχέδιό του κυκλοφόρησε το [[1961]], σε άρθρο με τον τίτλο «The Planet Venus», που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ''[[Science]]''<ref>Sagan, Carl (1961): «The Planet Venus», περιοδικό ''Science''</ref>. Απέσυρε ωστόσο την εργασία αυτή αργότερα, ανακαλύπτοντας τεχνικές ατέλειες. Ο ίδιος, επίσης, το [[1973]], παρουσίασε και μεθόδους για τη γαιοπλασία του [[Άρης (πλανήτης)|Άρη]], σε άρθρο με τον τίτλο «Planetary Engineering on Mars», που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ''Icarus''<ref>Sagan, Carl (1973): «Planetary Engineering on Mars». ''Icarus'' 20: 513. doi:10.1016/0019-1035(73)90026-2</ref>.

Ο ΣαγκάνΣέιγκαν δίδαξε στο [[Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ]] έως το [[1968]], όταν και μετακόμισε στο [[Πανεπιστήμιο Κορνέλ]]. Στο Κορνέλ έγινε καθηγητής το [[1971]] και διηύθυνε δικό του εργαστήριο. Συνεισέφερε στις περισσότερες μη επανδρωμένες διαστημικές αποστολές που εξερεύνησαν το [[Ηλιακό Σύστημα]]. Συνέλαβε και εκτέλεσε την ιδέα του πρώτου συμπαντικού μηνύματος σε διαστημόπλοιο που προοριζόταν να περάσει τα σύνορα του Ηλιακού Συστήματος. Επρόκειτο για μία [[Χρυσή Πλάκα του Πάιονηρ|πλάκα]] ανοδιωμένου [[Χρυσός|χρυσού]] στο ''[[Πάιονηρ 10|Pioneer 10]]''. Συνέχισε να επεξεργάζεται τα σχέδιά του και το πλέον λεπτομερές μήνυμα στάλθηκε στο διάστημα με το διαστημικό πρόγραμμα ''Voyager''.

Ο ΣαγκάνΣέιγκαν δίδασκε στο Κορνέλ ένα ειδικό τμήμα κριτικής σκέψης έως το χρόνο του θανάτου του ([[1996]]). Το τμήμα είχε περιορισμένο αριθμό συμμετοχών, αν και προσπάθησαν να το παρακολουθήσουν εκατοντάδες φοιτητών. Επέλεξε μόλις 20 άτομα από ένα τεράστιο σωρό αιτήσεων (υπό τη μορφή δοκιμίου). Το τμήμα σταμάτησε μετά τον θάνατό του.

Ο ΣαγκάνΣέιγκαν ήταν από τους πρώτους που υπέθεσε ότι ο δορυφόρος του [[Κρόνος (πλανήτης)|Κρόνου]], [[Τιτάνας (δορυφόρος)|Τιτάνας]],<ref>Ένα μεγάλο μέρος της έρευνας του Σαγκάν σε αυτό το πεδίο περιγράφεται από τον William Poundstone (ό.π. σημ. 1). Στη βιογραφία του Poundstone υπάρχει ένας κατάλογος οκτώ σελίδων με τα επιστημονικά άρθρα του Σαγκάν, που δημοσιεύθηκαν από το [[1957]] έως το [[1998]]. Λεπτομερείς πληροφορίες για το έργο του Σαγκάν προέρχονται από τις πρώτες έρευνητικές του δημοσιεύσεις. Βλ. για παράδειγμα: Sagan, C., Thompson, W.R., and Khare, B.N. ''Titan: A Laboratory for Prebiological Organic Chemistry'', Accounts of Chemical Research, volume 25, page 286 (1992). Υπάρχει ένα σχόλιο για αυτή την ερευνητική δημοσίευση για τον Τιτάνα στην [http://www.daviddarling.info/encyclopedia/T/Titanprebiotic.html ''Εγκυκλοπαίδεια Αστροβιολογίας, Αστρονομίας και Διαστημικών Πτήσεων''].</ref> και ο δορυφόρος του [[Δίας (πλανήτης)|Δία]] [[Ευρώπη (δορυφόρος)|Ευρώπη]], ίσως έχουν ωκεανούς (υπόγειους στην περίπτωση της Ευρώπης) ή λίμνες, εν δυνάμει κατοικήσιμες από κάποιες μορφές [[ζωή]]ς. Ο υπόγειος ωκεανός της Ευρώπης επιβεβαιώθηκε έμμεσα από το διαστημόπλοιο Galileo.

Ασχολήθηκε επιπλέον με την ατμόσφαιρα του [[Δίας (πλανήτης)|Δία]], τις εποχιακές αλλαγές του [[Άρης (πλανήτης)|Άρη]] και του δορυφόρου του [[Κρόνος (πλανήτης)|Κρόνου]], [[Τιτάνας (δορυφόρος)|Τιτάνα]]. Ο ΣαγκάνΣέιγκαν θεώρησε πως η [[ατμόσφαιρα]] της Αφροδίτης είναι εξαιρετικά θερμή και πυκνή. Επίσης, αντιλαμβανόταν την αύξηση της θερμότητας της [[Γη]]ς ως αυξανόμενο ανθρωπογενή κίνδυνο και την παρομοίαζε με τη φυσική, ωστόσο, ανάπτυξη της Αφροδίτης σε έναν θερμό, εχθρικό προς τη ζωή πλανήτη, μέσω του [[Φαινόμενο του θερμοκηπίου|φαινομένου του θερμοκηπίου]]. Πρότεινε, επίσης, ότι οι εποχιακές αλλαγές στον πλανήτη Άρη οφείλονται σε μάζες σκόνης και όχι σε αλλαγές της βλάστησης, όπως είχαν προτείνει πολλοί άλλοι.

Ο ΣαγκάνΣέιγκαν ήταν υπέρμαχος της έρευνας για εξωγήινη ζωή. Ουσιαστικά, έπεισε την επιστημονική κοινότητα να στρέψει μεγάλα [[Ραδιοτηλεσκόπιο|ραδιοτηλεσκόπια]] στο μακρινό διάστημα, για να ακούσει πιθανά σήματα από ευφυείς εξωγήινες μορφές ζωής. Επίσης, ήταν υπέρμαχος της ιδέας αποστολής διαστημοπλοίων σε άλλους πλανήτες. Διετέλεσε αρχισυντάκτης του επιστημονικού περιοδικού πλανητικής έρευνας, ''Ίκαρος'' επί 12 συναπτά έτη. Εκτός από συνιδρυτής της Πλανητικής Εταιρείας, ήταν και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Ινστιτούτου SETI.

Εκτός των παραπάνω, ο ΣαγκάνΣέιγκαν υπήρξε συν-συγγραφέας του επιστημονικού δοκίμιου που προέβλεπε τον [[πυρηνικός χειμώνας|πυρηνικό χειμώνα]]<ref>Turco RP, Toon OB, Ackerman TP, Pollack JB, Sagan C. "Climate and smoke: an appraisal of nuclear winter", ''Science'', volume 247, σσ. 166-176 (1990). [http://www.ncbi.nlm.nih.gov/entrez/query.fcgi?cmd=Retrieve&db=PubMed&list_uids=11538069&dopt=Abstract PubMed abstract] | [http://links.jstor.org/sici?sici=0036-8075%2819900112%293%3A247%3A4939%3C166%3ACASAAO%3E2.0.CO%3B2-V JSTORE] σύνδεσμος στο πλήρες κείμενο του άρθρου. Ο Καρλ Σαγκάν συζήτησε την ανάμειξή του στις πολιτικές συζητήσεις για τον πυρηνικό χειμώνα και την εσφαλμένη πρόβλεψή του για την ψύχρανση του πλανήτη μετά τις πυρκαγιές του πολέμου του Κόλπου στο βιβλίο του ''The Demon-Haunted World''.</ref> ως αποτέλεσμα της διεξαγωγής [[πυρηνικός πόλεμος|πυρηνικού πολέμου]]. Είχε κάνει την περίφημη πρόβλεψη ότι ο καπνός από τις πετρελαιοπηγές στο Κουβέιτ θα πυροδοτούσε οικολογική καταστροφή με τα μαύρα νέφη που θα ξεπηδούσαν. Ο συνταξιούχος φυσικός ατμοσφαίρας [[Φρεντ Σίνγκερ]] (Fred Singer) απέρριψε τότε τις ιδέες του ΣαγκάνΣέιγκαν ως ανοησίες, προβλέποντας ότι οι άνεμοι θα διασκόρπιζαν σε λίγες μέρες τον καπνό από τις φλεγόμενες πετρελαιοπηγές. Στο βιβλίο του ''The Demon-Haunted World'', ο ΣαγκάνΣέιγκαν κάνει έναν υπολογισμό των λαθών του ως παράδειγμα της αναθεωρητικής φύσης της επιστήμης.

Ο ΣαγκάνΣέιγκαν εργάστηκε ως ερευνητής στο [[Εγχείρημα A119]], ένα μυστικό σχέδιο της USAF με στόχο τη ρίψη βόμβας στη [[Σελήνη (δορυφόρος)|Σελήνη]].

Ο ΣαγκάνΣέιγκαν πίστευε ότι η [[εξίσωση Ντρέικ]] πρότεινε πως θα μπορούσε να σχηματιστεί ένας μεγάλος αριθμός εξωγήινων πολιτισμών, αλλά ότι η έλλειψη μαρτυριών για τέτοιους πολιτισμούς (το «[[παράδοξο Φέρμι]]») υπονοεί πως οι τεχνολογικοί πολιτισμοί τείνουν να αυτοκαταστρέφονται γρήγορα. Τούτο διέγειρε το ενδιαφέρον του για την αναγνώριση και τη δημοσίευση των τρόπων με τους οποίους θα μπορούσε η ανθρωπότητα να αυτοκαταστραφεί, με την ελπίδα πως θα μπορούσε να αποφευχθεί κάτι τέτοιο και τελικώς να γίνει ο [[άνθρωπος]] διαστημικός ταξιδιώτης.