Εξέγερση του Πέτρου Δελεάνου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 10:
Σύντομα τα νέα για την εξέγερση Βουλγάρων έφτασαν στην [[Αρμενία]], όπου είχαν απελαθεί οι απόγονοι των τελευταίων αυτοκρατόρων της Βουλγαρίας. Ο πιο σεβαστός από όλους ήταν ο γιος του τελευταίου αυτοκράτορα Ιβάν Βλάντισλαβ, [[Αλούσιος]]. Μεταμφιεσμένος ως μισθοφόρος έφτασε στην Κωνσταντινούπολη και πέρασε στη Βουλγαρία τον Σεπτέμβριο του 1040. Στην αρχή ο Αλούσσιος δεν τόλμησε να αποκαλύψει την καταγωγή του, αλλά προσπάθησε να βρει αφοσιωμένους υποστηρικτές και συγγενείς του. Απέδειξε τους ισχυρισμούς του για το ποιος ήταν με μια μαύρη κηλίδα που είχε στο δεξιό του αγκώνα.
Ο Δελεάνος καλωσόρισε θερμά τον ξάδελφό του, αν και ήξερε ότι μπορεί να είναι ένας πιθανός υποψήφιος για το στέμμα. Του έδωσε 40.000 στρατό για να καταλάβει τη Θεσσαλονίκη , αλλά απέτυχε, αφού επιτέθηκε. Η ήττα κόστισε 15.000 νεκρούς και ο [[Αλουσιάνος|Αλούσιος]] εγκατέλειψε το πεδίο της μάχης κι έκτοτε δεν ασχολήθηκε πάλι με την επανάσταση.
Ο βυζαντινός αυτοκράτορας Μιχαήλ Δ΄ ετοίμασε μια μεγάλη εκστρατεία για να νικήσει τελικά τους Βουλγάρους. Συγκέντρωσε 40.000 άνδρες και κινήθηκε εναντίον τους<ref name="AD 1041">J. Herrin, ''Byzantium: The Surprising Life of a Medieval Empire'', p. 222</ref>. Υπήρχαν πολλοί μισθοφόροι στον βυζαντινό στρατό, συμπεριλαμβανομένου του Νορβηγού πρίγκιπα και μετέπειτα βασιλιά Harald Hardråde με 500 Βαράγγους. Από τη [[Θεσσαλονίκη]] οι Βυζαντινοί διείσδυσαν στα εδάφη των επαναστατών και νίκησαν τους Βουλγάρους στο [[Όστροβο]] στα τέλη του καλοκαιριού του 1041. Η μοίρα του Δελεάνου έκτοτε είναι άγνωστη, ο ίδιος είτε χάθηκε στη μάχη ή συνελήφθη και μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
| |||