Ιωάννης Δούκας (καίσαρ): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
Ο '''Ιωάννης Δούκας''' (πέθανε γ 1088.) Ήταν ο γιος του [[Ανδρόνικος Δούκας|Ανδρονίκου Δούκα]] ενός [[Θέμα Παφλαγονίας|Παφλαγόνα]] ευγενή που είχε υπηρετήσει ως διοικητής της [[Θέμα Βουλγαρίας|Μοισίας]] και ο μικρότερος αδερφός του αυτοκράτορα [[Κωνσταντίνος Ι΄ Δούκας|Κωνσταντίνου Ι΄ Δούκα]]. Ο Ιωάννης Δούκας ήταν ο παππούς της [[Ειρήνη Δούκαινα|Ειρήνης ΔούκαιναΔούκαινας]], σύζυγοσυζύγου του αυτοκράτορα [[Αλέξιος Α΄ Κομνηνός|Αλεξίου Α' Κομνηνού]].
 
== Βιογραφία ==
Γραμμή 17:
Ο Μπαγιέλ, σίγουρος ότι θα μπορούσε να ανατρέψει τον αυτοκράτορα στην Κωνσταντινούπολη, αποφάσισε να δράσει ως επικεφαλής. Κήρυξε αυτοκράτορα τον Ιωάννη Δούκα, πείθοντας εύκολα τον κρατούμενο του να αναλάβει τον τίτλο και να εκθρονίσει τον ανιψιό του, και συνέχισαν την πορεία τους προς την Κωνσταντινούπολη<ref name="Finley, pg. 53">Finley, pg. 53</ref>.
 
Ο Μιχαήλ Ζ, και ο Νικηφορίτζης ήταν σε βαθιά ανησυχία για τη δική τους ασφάλεια. Σχημάτισαν μια συμμαχία με τον Σουλεϊμάν, σύναψη επίσημης συμφωνίας μεταξύ Βυζαντινών και Τούρκων, σύμφωνα με την οποία ο Μιχαήλ αναγνώριζε στον Σουλεϊμάν την εξουσία του στις επαρχίες που οι Σελτζούκοι Τούρκοι είχαν στην κατοχή τους<ref name="Norwich, pg. 360">Norwich, pg. 360</ref><ref name="Finley, pg. 53">Finley, pg. 53</ref>. Οι Τούρκοι συμφώνησαν να στείλουν στρατό για να πολεμήσει για λογαριασμό του Μιχαήλ, και ο στρατός κινήθηκε γρήγορα στο Άγιο Σόφων όπου στρατοπέδευαν ο ΙωάννηΙωάννης ΔούκαΔούκας και Μπαγιέλ. Οι μισθοφόροι όνωςόμως έπεσαν σε ενέδρα και ο Μπαγιέλ κατάφερςκατάφερε να διαφύγει,<ref name="Norwich, pg. 360">Norwich, pg. 360</ref>, και ο Ιωάννης συνελήφθη, έτσι τελείωσε και η εξέγερση.
 
Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ως αιχμάλωτος των Σελτζούκων, ο Ιωάννης εξαγοράστηκε από τον ανηψιό του Μιχαήλ, επέτρεψε, υπό την προϋπόθεση ότι θα παραιτηθεί από κάθε αυτοκρατορικές φιλοδοξίες και να γίνει μοναχός<ref name="Canduci, pg. 275">Canduci, pg. 275</ref>.