Χρένο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

| binomial_authority = [[Philipp Gottfried Gaertner|G.Gaertn.]], [[Bernhard Meyer|B.Mey.]] & [[Johannes Scherbius|Scherb.]]

}}

Είναι πλέον δημοφιλές σε ολόκληρο τον κόσμο. Φτάνει έως και τα 1,5 μέτρα σε ύψος και καλλιεργείται κυρίως για τη μεγάλη, λευκή, κωνική του ρίζα. Η συγκομιδή της ρίζας γίνεται την άνοιξη και το φθινόπωρο.

 

==Ιστορία==

Το χρένο, πιθανώς αυτόχθονο στην εύκρατη [[Ανατολική Ευρώπη]], όπου το σλαβικό του όνομα ''chren'' φάνηκε στον ''Augustin Pyramus de Candolle'' πιο πρωτόγονο από οποιοδήποτε άλλο δυτικό συνώνυμο. Το χρένο καλλιεργείται από την αρχαιότητα.<ref>J.W.Courter and A.M. Rhodes, "Historical notes on horseradish" ''Economic Botany'' '''12'''.2 April=May1969pp156ff</ref> Σύμφωνα με την [[ελληνική μυθολογία]], το [[μαντείο των Δελφών]] είπε στον [[Απόλλων]]α, ότι το χρένο αξίζει το βάρος του σε χρυσό.<ref name=healingfoods>{{cite book|last=Murray|first=Michael T.|title=The Encyclopedia of Healing Foods|year=2005|publisher=Atria Books|location=New York|isbn=978-0743480529|author2=Lara Pizzorno |author3=Joseph E. Pizzorno }}</ref> Το χρένο ήταν γνωστό στην [[Αίγυπτο]] το 1500 π.Χ.. Ο [[Διοσκουρίδης]] κατατάσσει το χρένο ισάξιο με το Περσικό [[σινάπι]] ''(Persicon sinapi)'' (Διοσκ. 2.186) ή ''Sinapi persicum'' (Διοσκ 2.168),<ref>Early Modern translators of Dioscurides offered various names.</ref> το οποίο στη Φυσική Ιστορία του Πλίνιου, αναφέρεται ως ''Persicon napy''<ref>[http://www.perseus.tufts.edu/hopper/text?doc=Perseus%3Atext%3A1999.02.0137%3Abook%3D27%3Achapter%3D113 Pliny on Thlaspi or Persicon napy ''H.N.'' i. 37.113].</ref> Ο [[Κάτος ο Πρεσβύτερος]] ''(Cato the Elder)'' αναφέρει το φυτό, στις πραγματείες του για τη γεωργία και μια τοιχογραφία στην [[Πομπηία]], δείχνει το φυτό. Το χρένο είναι ίσως το φυτό που αναφέρεται από τον [[Πλίνιος ο Πρεσβύτερος|Πλίνιο τον Πρεσβύτερο]] ''(Pliny the Elder)'' στο έργο του Φυσική Ιστορία, με το όνομα ''"Amoracia"'' και το συνέστηνε για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες και ενδεχομένως, το "άγριο ράπανο" των Ελλήνων. Οι πρώτοι βοτανολόγοι στην Αναγέννηση ο ''Pietro Andrea Mattioli'' και ο ''John Gerard'' το κατέδειξαν κάτω από το ''Raphanus''.<ref>{{Cite journal| last1 = Courter | first1 = J. W.| last2 = Rhodes | first2 = A. M.| doi = 10.1007/BF02860621| title = Historical notes on horseradish| journal = Economic Botany| volume = 23| issue = 2| pages = 156–164|date=April–June 1969| jstor = 4253036}}</ref> Αν και στη σύγχρονη ταξινόμηση του [[Λινναίος|Λινναίου]] το γένος ''Armoracia'' εφαρμόστηκε για πρώτη φορά σε αυτό από τον ''Heinrich Bernhard Ruppius''. Στο έργο του ''Flora Jenensis'' του 1745, ο Λινναίος το αποκάλεσε ''Coclearia Armoracia''.

 

 

Ο ορνιθολόγος [[Ουΐλιαμ Τέρνερ]] αναφέρει στο "Βότανα" ''("Herbal")'' του (1551-1568), το χρένο ως "Κόκκινο λάχανο" ''("Red cole")'', αλλά όχι ως καρύκευμα. Στο ''The Herball, or Generall Historie of Plantes'' (1597)), ο ''John Gerard'' το περιγράφει με το όνομα ''raphanus rusticanus'', δηλώνοντας ότι απαντάται άγριο σε διάφορα μέρη της Αγγλίας. Αφού αναφέρεται σε φαρμακευτικές χρήσεις του, λέει:

{{Το χρένο, ψεκασμένο με λίγο ξύδι σε αυτό, χρησιμοποιείται συνήθως από τους Γερμανούς ως σάλτσα για να τρώνε το [[ψάρι]] και παρόμοια σαν το [[κρέας]], όπως κάνουμε εμείς με τη [[μουστάρδα]].<ref>{{cite book|last=Phillips|first=Henry |title=History of Cultivated Vegetables|publisher=H. Colburn and Co.|year=1822|page=255|url=http://books.google.com/?id=PfMCAAAAYAAJ|isbn=1-4369-9965-0}}</ref>}}

 

 

==Καλλιέργεια==

[[Αρχείο:Fresh Ground Horseradish.jpg|thumb|left|270px|Σάλτσα χρένου σε βάζο.]]

 

===Εχθροί και ασθένειες===

 

==Μαγειρικές χρήσεις==