Οπούς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η '''Οπούς''' ([[Αρχαία Ελληνική γλώσσα|Αρχαία Ελληνική]]: Ὀποῦς) στην [[Αρχαία Ελλάδα]], ήταν η κύρια πόλη της Οπουντίας ''(Opuntian)'' ή της [[Ανατολική Λοκρίδα|Ανατολικής Λοκρίδας]]. Βρισκόταν στις ακτές της ηπειρωτικής Ελλάδας απέναντι από την [[Εύβοια]], Ν.Α από τη σημερινή [[Αταλάντη]], μεταξύ της Αταλάντης και της [[Μαλεσίνα]]ς (του οικισμού Γαρδινίτσα και του χωριού [[Τραγάνα Φθιώτιδας|Τραγάνα]]).<ref>Π. Ολάγια, κεφ. Χάρτες - σελ. Χάρτης No. 25</ref> Το λιμάνι της ήταν λίγο βορειότερα, στο [[Κύνος]].<ref group="Σημ."> Το λιμάνι, οφείλει την ονομασία του στον Κύνο, του οποίου η γεννεαολογική σειρά έχει ως εξής:<br />Ο γενείτωρ [[Δευκαλίων]] και η σύζυγός του [[Πύρρα]], γέννησαν: τον [[Έλλην|Έλληνα]], τον [[Αμφικτύων|Αμφικτύονα]], την [[Πρωτογένεια]], τη [[Μελανθώ]], τον [[Πρόνοος|Πρόνοο]], τον [[Μαραθώνιος|Μαραθώνιο]], την [[Πανδώρα]] τη νεότερη και τη [[νύμφες|Νύμφη]] [[Θυία]]. Ο Αμφικτύων, γέννησε τον [[Λοκρός|Λοκρό]], ο οποίος εν συνεχεία γέννησε τον [[Οπούντας|Οπούντα]]. Ο Οπούντας, γέννησε τον [[Κύνο]]. Ο [[Κύνος]] έπειτα, γέννησε τον [[Οδοιδόκος|Οδοιδόκο]], ο οποίος παντρεύτηκε τη [[Λαονόμη]] και γεννήθηκε ο [[Οϊλέας]]. Τέλος, ο Οϊλέας παντρεύτηκε την [[Εριώπιδα]] και γεννήθηκε ο [[Αίας ο Λοκρός]]. Εδώ, τελειώνει και το γένος καθότι ο Αίας, σκοτώνεται από τον [[Ποσειδών]]α (με πνιγμό) και η [[Θέτις]] τον θάβει στο νησί της [[Μύκονος|Μυκόνου]], απ'όπου και ξεβράστηκε το σώμα του.

Η ονομασία της πόλης Οπούς (γενική: της Οπούντας, <ref group="Σημ."> Καθαρεύουσα: της Οπούντος</ref> αιτιατική: την Οπούντα), προέρχεται από τον Οπούντα, που ήταν γιός του Λoκρού .<small>^{(βλέπε παρακάτω, σχετική σημείωση [στις Σημειώσεις])}</small>.

Στο αρχαίο Βασίλειο της Οπούντας, ξέσπασε η οργή της [[Αθηνά]]ς, ακόμα και μετά το θάνατο του Αίαντα. Ένας χρησμός από το [[Μαντείο των Δελφών]] προειδοποιεί τον Οίκο των Λοκρίδων, ότι προκειμένου να διώξουν το λοιμό και την πείνα, θα πρέπει κάθε χρόνο -και για χίλια χρόνια- να στέλνουν στο ναό της Αθηνάς στην [[Τροία]] -ο οποίος προηγουμένως είχε βεβηλωθεί από τον Αίαντα- δυο παρθένες, προκειμένου να γίνουν ιέρειές της.<ref>Π. Ολάγια, κεφ. Αίας ο Οϊλέως, Οπούς (2) - σελ. 50</ref>