Ρηνανία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο όρος '''Ρηνανία''' ([[Γερμανική γλώσσα|γερμ]].: Rheinland, 'χώρα του Ρήνου') περιγράφει διάφορες περιοχές της Δυτικής [[Γερμανία]] παρόχθιες του ποταμού [[Ρήνος|Ρήνου]].

Ιστορικά, ως '''Χώρες του Ρήνου'''<ref><span class="citation book" contenteditable="false">Dickinson, Robert E. (1964). </span></ref> <span class="cx-segment" data-segmentid="36"></span> περιγράφεται μια ασαφής περιοχή που περιλαμβάνει τις δύο όχθες του ποταμού στην κεντρική Ευρώπη, που κατοικήθηκε από Ριπουάριους και Σάλιους [[Φράγκοι|Φράγκους]]. Κατά τον Μεσαίωνα αναδείχθηκαν αρκετά κρατίδια της [[Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία|Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας]] από το [[δουκάτο της Λοθαριγγίας]] χωρίς όμως να αναπτύξουν κάποια ιδιαίτερη πολιτισμική ή πολιτική κοινή ταυτότητα.

Η ιδέα της Ρηνανίας προέκυψε τον 19ο αιώνα μετά τον πόλεμο της Πρώτης Συμμαχίας εναντίον του [[Ναπολέων Α΄ της Γαλλίας|Ναπολέοντα Α΄]], όταν για ένα σύντομο χρονικό διάστημα λειτούργησε η Διαρηνιακή[[Συνομοσπονδία Δημοκρατίατου Ρήνου]] στα εδάφη που είχε κατακτήσει η [[Πρώτη Γαλλική Αυτοκρατορία|Γαλλία]]. Ο όρος κάλυπτε το σύνολο των εδαφών δυτικά του Ρήνου, συμπεριλαμβανομένων των προγεφυρωμάτων στην ανατολική όχθη. Ακολουθώντας την κατάρρευση της γαλλικής εξουσίας στην δυτική όχθη στις αρχές του 19ου αιώνα, οι περιοχές του Κάτω Ρήνου και του Γιούλιχ-Κλίβ-Μπεργκ ενσωματώθηκαν στην [[Πρωσία]]. Το 1822 η πρωσική επαρχία επανασυστήθηκε ως Επαρχία του Ρήνου (γνωστή και ως Ρηνική Πρωσία), ένας όρος που επιβιώνει στα σύγχρονα γερμανικά κρατίδια της [[Ρηνανία-Παλατινάτο|Ρηνανίας-Παλατινάτου]] και [[Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία|Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας]].<span class="cx-segment" data-segmentid="51"></span>

Με το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου η δυτική Ρηνανία πέρασε στην κατοχή της Αντάντ και αποστρατηκοποιήθηκε βάσει της Συνθήκης των Βερσαλλιών το 1919, μια κατάσταση που αναιρέθηκε επί Χίτλερ το 1936.<span class="cx-segment" data-segmentid="61"></span>

Στα δυτικά η Ρηνανία συνορεύει με την Μπενελούξ. Στα ανατολικά περιλαμβάνει όλες τις πόλεις κατά μήκος του Ρήνου και την Γη του Μπεργκ μέχρι τον ποταμό Ζιγκ και την [[Έσση]]. Στα νότια φτάνει μέχρι τα βόρεια υψώματα του Παλατινάτου. Η [[Σάαρλαντ|Γη του Σάαρ]] δεν ανήκει στη σύγχρονη Ρηνανία.<span class="cx-segment" data-segmentid="81"></span>

Περιλαμβάνει την δυτική πλευρά της [[Βιομηχανική περιοχή του Ρουρ|βιομηχανικής περιοχής του Ρουρ]] και την πεδιάδα της Κολωνίας. <span class="cx-segment" data-segmentid="106"></span>

=== Pre-RomanΑρχαιότητα ===

Η ρωμαϊκή κατάκτηση επί [[Ιούλιος Καίσαρ|Ιουλίου Καίσαρα]] έφερε την αριστερή όχθη της Ρηνανίας υπό ρωμαϊκή εξουσία αλλά απέτυχε να ενσωματώσει την δεξιά όχθη. Οι Φράγκοι στα τέλη του 5ου αιώνα ήδη είχαν κατακτήσει το σύνολο των ρωμαϊκών εδαφών στην Ρηνανία.<span class="cx-segment" data-segmentid="153"></span>

Βάσει της Συνθήκη του Βερντεν το 843 η διαίρεση της [[Αυτοκρατορία των Καρολιδών|Αυτοκρατορίας των Καρολίγιων]] όρισε την ανατολική όχθη του Ρήνου ως έδαφος του [[Βασίλειο της Λοθαριγγίας|Βασιλείου της Λοθαριγγίας]] και την δυτική ως έδαφος του αντίστοιχου της [[Ανατολική Φραγκία|Ανατολικής Φραγκίας]].<ref name="eb1911"><span contenteditable="false">[./Αρχείο:Wikisource-logo.svg [[Αρχείο:Wikisource-logo.svg|link=|alt=|13x13px]]]</span><span contenteditable="false"></span>&nbsp;<span class="citation encyclopaedia" contenteditable="false">Chisholm, Hugh, ed. (1911). </span></ref>

Μέχρι την εποχή του αυτοκράτορα [[Όθων Α΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας|Όθωνα Α΄]] (δεύτερο τρίτο του 10ου αι.) και οι δύο όχθες του Ρήνου είχαν ενταχθεί στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Το 959 η ρηνανική επικράτεια διαιρέθηκε μεταξύ των δουκάτων της Άνω Λορραίνης στον [[Μοζέλλας|Μοζέλλα]] και της Κάτω ΛορραίνειςΛορραίνης στον [[Μεύσης|Μεύση]].

Η σταδιακή αποδυνάμωση της Αυτοκρατορίας οδήγησε στη διάσπαση των τοπικών εδαφικών οντοτήτων. Όσο η Κάτω ΛορραίνηΛωρραίνη μετονομαζόταν σε [[Κάτω Χώρες]], το όνομα Λορραίνη[[Λωρραίνη]] περιοριζόταν πλέον στην επικράτεια του άνω Μοζέλλα, που διατηρείται μέχρι σήμερα. Μετά την αυτοκρατορική μεταρρύθμιση του 1500-1512, η περιοχή ανήκε πλέον στους αυτοκρατορικούς κύκλους της Κάτω Ρηνανίας-Βεστφαλίας, Άνω Ρηνανίας και Ελεκτοράτο της Ρηνανίας. Συμπεριλαμβάνονταν οι ελεύθερες πόλεις του [[Άαχεν]] και της [[Κολωνία|Κολωνίας]].

Βάσει της Συνθήκης Ειρήνης της Βασιλείας του 1785 η Γαλλία έλαβε ολόκληρη την δυτική όχθη του Ρήνου, που την εποχή εκείνη είχε περίπου 1.600.000 κατοίκους τωνμοιρασμένους διάσπαρτωνσε μια πληθώρα κρατιδίων της. Το 1806 οι πρίγκιπες της Ρηνανίας εντάχθηκαν στην Συνομοσπονδία του Ρήνου, ένα κράτος-μαριονέτα της Γαλλίας. Το νέο καθεστώς απεμπόλησε τα μεσαιωνικά όρια των τοπικών κρατιδίων και ενοποίησε την διοίκηση, εφαρμόζοντας τον [[Ναπολεόντειος Κώδικας|Ναπολεόντειο Κώδικα]]. Διατήρησε τον άμεσο έλεγχό του μέχρι το 1815και ακύρωσε κάθε προσπάθεια ανάκτησής του από τους αντιπάλους της.<ref>T. C. W. Blanning, ''The French Revolution in Germany: Occupation and Resistance in the Rhineland 1792-1802'' (1983)</ref> Οι περισσότεροι γερμανοί κάτοικοι είδαν θετικά τις μεταρρυθμίσεις, εκτός από την καταπίεση της Καθολικής Εκκλησίας.<ref>Hajo Holborn, ''A History of Modern Germany, 1648-1840 (1964) pp 386-87 ''</ref> Οι μεταρρυθμίσεις παρέμειναν και μετά την γαλλική ήττα.

Η πρωσική παρουσία στην Ρηνανία είχε εγκαινιαστεί το 1609 με την κατοχή του Δουκάτου του Κλέεφ. Η ενσωμάτωση ωστόσο του συνόλου της Ρηνανίας στην Πρωσία ορίστηκε βάσει του Συνεδρίου της Βιέννης και συνεχίστηκε και μετά την γερμανική ενωποίηση το 1871. The Congress of Vienna expelled the French and assigned the whole of the lower Rhenish districts to Prussia, which had the tact to leave them in undisturbed possession of the liberal institutions to which they had become accustomed under the French.<ref name="eb1911"><span contenteditable="false">[./Αρχείο:Wikisource-logo.svg [[Αρχείο:Wikisource-logo.svg|link=|alt=|13x13px]]]</span><span contenteditable="false"></span>&nbsp;<span class="citation encyclopaedia" contenteditable="false">Chisholm, Hugh, ed. (1911). </span></ref> The Rhine Province remained part of Prussia after Germany was unified in 1871.

Με το τέλος του [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], η Ρηνανία τέθηκε υπό την κατοχή των συμμάχων της [[Αντάντ]] ενώ απαγορεύτηκε η στάθμευση γερμανικών <span class="cx-segment" data-segmentid="258"></span>στρατευμάτων σε μια ακτίνα 50 χμ. από ανατολικά του Ρήνου.

Το 1920 οι επαρχίες του Όιπεν και του Μάλμεντι ενσωματώθηκαν στο Βέλγιο ενώ το Σααρ μέχρι το 1935 λειτούργησε ως ανεξάρτητο κρατίδιο υπό την εποπτεία της [[Κοινωνία των Εθνών|Κοινωνίας των Εθνών]].