Κινηματογράφος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

Περίπου την ίδια περίοδο με την προσαρμογή του ήχου, ξεκίνησαν συστηματικές προσπάθειες για την προσθήκη χρώματος. Έγχρωμες ταινίες είχαν ήδη εμφανιστεί από τις αρχές του [[20ος αιώνας|20ου αιώνα]], μέσω του χρωματισμού των κινηματογραφικών καρρέ με το χέρι, μέθοδος που εγκαταλείφθηκε σταδιακά, σε συνδυασμό και με την αύξηση της διάρκειας των ταινιών. Ανάμεσα στις πρώτες συνθετικές μεθόδους προσθήκης χρώματος, υπήρξε η ''Technicolor'', η οποία τελειοποιήθηκε το [[1941]] (''Monopack Technicolor''), αν και παρέμενε ακριβή λόγω των περίπλοκων σταδίων διαχωρισμού και εμφάνισης των χρωμάτων. Μετά το τέλος του [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκοσμίου Πολέμου]], εμφανίστηκε επιπλέον το έγχρωμο αρνητικό φιλμ της εταιρίας ''Eastman Kodak'', το οποίο δεν απαιτούσε διαδικασία διαχωρισμού των χρωμάτων. Αν και μέχρι τη δεκαετία του [[1950]], η παραγωγή έγχρωμων ταινιών μειοψηφούσε, κατά τη δεκαετία του [[1960]] και χάρη στην ανάπτυξη της σχετικής τεχνολογίας, ο έγχρωμος κινηματογράφος επικράτησε.

 

== Δείτε επίσης ==