Εκκλησιαστική ιστορία της Ελλάδας (1821-1827): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 84:
Ο συνταγματικός νομοθέτης θεσπίζοντας τον όρο ''επικρατούσα θρησκεία'' ανταποκρινόταν σε μια μακρά και ήδη αποκρυσταλλωμένη πολιτειολογική παράδοση που είχε διαμορφωθεί στη Δύση από το πέρας των θρησκευτικών συγκρούσεων και μετά.<ref>Ήταν πάγια και καθιερωμένη πρακτική να δηλώνεται στην αρχή των συνταγματικών κειμένων η θρησκευτική ιδιαιτερότητα των κατοίκων κάθε Κράτους δες: Βασίλειος Καραγιώργος, Το ζήτημα της σχέσεως Εκκλησίας και Πολιτείας κατά την περίοδο της Επαναστάσεως (1821), εκδ.Διήγηση, 1998, σελ.35 κ,εξ</ref><ref>Ο Κοραής θεωρεί τους όρους επικρατούσα θρησκεία και ανοχή, αναχρονιστικούς, όπως και την καθιερωμένη πρακτική να δηλώνεται στην αρχή των συνταγματικών κειμένων η θρησκευτική ιδιαιτερότητα του κράτους.Βασίλειος Καραγιώργος, Το ζήτημα της σχέσεως Εκκλησίας και Πολιτείας κατά την περίοδο της Επαναστάσεως (1821), εκδ.Διήγηση, 1998, σελ.55,υποσ. 69 και σελ. 68-69</ref>
Ταυτόχρονα είχε και ιδεολογικές προεκτάσεις. Σήμαινε ότι το Κράτος θα έπρεπε να υιοθετήσει την ορθόδοξη παράδοση σε κεντρικό συστατικό στοιχείο της επίσημης ιδεολογίας.<ref>Βασίλειος Καραγιώργος, Το ζήτημα της σχέσεως Εκκλησίας και Πολιτείας κατά την περίοδο της Επαναστάσεως (1821), εκδ.Διήγηση, 1998, σελ.65</ref>
Δείγμα της επικράτησης των κοσμικών[εκσυγχρονιστικών απόψεων είναι η καθιέρωση στο Σύνταγμα της Τροιζήνας του 1827 διατάξεων αποκλεισμού του κλήρου από κάθε πολιτικό αξίωμα.<ref>[[Νικηφόρος Διαμαντούρος]], Οι απαρχές της συγκρότησης σύγχρονου κράτους στην Ελλάδα 1821-1828, μτφρ. Κώστας Κουρεμένος, εκδ. Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης,Αθήνα, 2002, σελ. 255</ref>
===Ο Υπουργός της Θρησκείας ή Μινίστρος της Λατρείας===
O θεσμός καθιερώθηκε στο πλαίσιο του Προσωρινού Πολιτεύματος και με πράξη της 15ης Ιανουαρίου 1822 διορίστηκε ο επίσκοπος Ανδρούσης Ιωσήφ. Ο διορισμός του ήταν αποτέλεσμα στην ισχυρή Πελοποννησιακή επιρροή και στον ενεργό ρόλο που είχε ο κλήρος στην άσκηση της εξουσίας καθώς ήταν μία από τις ηγετικές κοινωνικές ομάδες. Ο μη διορισμός άλλων σημαινόντων ιεραρχών θα πρέπει να αποδοθεί στον περιορισμένο πολιτικό ρόλο που διαδραμάτιζαν οι Υπουργοί γενικώς σε όλη την περίοδο της Επανάστασης, αφού ουσιαστική εξουσία ασκούσε το Εκτελεστικό.<ref>Βασίλειος Καραγιώργος, Το ζήτημα της σχέσεως Εκκλησίας και Πολιτείας κατά την περίοδο της Επαναστάσεως (1821), εκδ.Διήγηση, 1998, σελ.80-81</ref>Επίσης στην επιτροπή της Θρησκείας για την επεξεργασία νόμων διορίστηκαν οι Πολυχρόνιος Τζαννέτος και Γιαννούλης Καραμάνος. Μεταξύ των αρμοδιοτήτων του ήταν η επιστασία των Εκκλησιαστικών και ιερών Μοναστηρίων''[...] να φροντίση [...] ώστε ο κλήρος να διακηρύξη προς τους λαούς της Ελλάδος το σέβας, την υπακοήν και αγάπην , τα οποία οφείλουσι να έχωσι προς την εύνομον της Ελλάδος διοίκησιν''.<ref>Βασίλειος Καραγιώργος, Το ζήτημα της σχέσεως Εκκλησίας και Πολιτείας κατά την περίοδο της Επαναστάσεως (1821), εκδ.Διήγηση, 1998, σελ.82</ref> Ο Υπουργός της θρησκείας μετονομάσθηκε σε Μινίστρο της Λατρείας στο Σύνταγμα της Β' Εθνοσυνέλευσης.<ref>Βασίλειος Καραγιώργος, Το ζήτημα της σχέσεως Εκκλησίας και Πολιτείας κατά την περίοδο της Επαναστάσεως (1821), εκδ.Διήγηση, 1998, σελ.84</ref>
| |||