Ελεύθερο εμπόριο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Μεταφέρω 1 σύνδεσμους interwiki, που τώρα παρέχονται από τα Wikidata στο d:Q200435
Kefim2013 (συζήτηση | συνεισφορές)
συλλογική μετάφραση από το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών
Γραμμή 1:
{{Πηγές|08|03|2012}}<br>
 
Ο όρος '''ελεύθερο εμπόριο''' αναφέρεται στο [[εμπόριο]] μεταξύ κρατών χωρίς την παρουσία προστατευτικών μέτρων όπως για παράδειγμα, [[δασμός|δασμούς]] και τελωνεία.
 
==Οι Ρίζεςρίζες του ελεύθερου εμπορίου ==
Το ελεύθερο εμπόριο πρωτοεμφανίστηκε στον [[18ος αιώνας|18 αιώνα]] στο [[Ηνωμένο Βασίλειο]]. Το ελεύθερο εμπόριο σαν ιδεολογία είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με έννοιες όπως: παύση δασμών σε εισαγωγές, κατάργηση αγροτικής βοήθειας υπό μορφή επιδοτήσεων, κτλ.
 
Ένας από τους πρωτοπόρους στη διάδοση του ελεύθερου εμπορίου ήταν ο [[Άνταμ Σμιθ]], ο οποίος στο βιβλίο του "Ο πλούτος των εθνών" (The Wealth of Nations) προσπάθησε να δικαιολογήσει τη μετατροπή του εμπορίου από κρατικά ελεγχόμενο σε ελεύθερο. Πιο αναλυτικά ο Άνταμ Σμιθ δήλωσε:
{{απόσπασμα|"If a foreign country can supply us with a commodity cheaper than we ourselves can make it, better buy it of them with some part of the produce of our own industry, employed in a way in which we have some advantage".}}
{{απόσπασμα|
 
"If a foreign country can supply us with a commodity cheaper than we ourselves can make it, better buy it of them with some part of the produce of our own industry, employed in a way in which we have some advantage".
Οι θεωρίες του [[Άνταμ Σμιθ]] πάνω στο εμπόριο έγιναν αντικείμενο προς επεξεργασία από μεταγενέστερους οικονομολόγους, όπως ο [[ΝτέιβιντΝτέηβιντ Ρικάρντο]], ο οποίος διατύπωσε το νόμο του συγκριτικού πλεονεκτήματος (''comparative advantage'').
}}
 
Οι θεωρίες του [[Άνταμ Σμιθ]] πάνω στο εμπόριο έγιναν αντικείμενο προς επεξεργασία από μεταγενέστερους οικονομολόγους, όπως ο [[Ντέιβιντ Ρικάρντο]], ο οποίος διατύπωσε το νόμο του ''comparative advantage''.
==Oικονομικά μοντέλα==
Δύο απλοί τρόποι για να κατανοηθούν τα προτεινόμενα οφέλη του ελεύθερου εμπορίου είναι μέσα από τη θεωρία του [[Ντέηβιντ Ρικάρντο]] περί του συγκριτικού πλεονεκτήματος, και μέσω της ανάλυσης του αντίκτυπου της δασμολόγησης ή της ποσόστωσης των εισαγωγών. Μια οικονομική ανάλυση με βάση το [[Νόμος της προσφοράς και της ζήτησης|νόμο της προσφοράς και της ζήτησης]] και τις οικονομικές επιπτώσεις της φορολογίας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δείξει τα θεωρητικά οφέλη και τα μειονεκτήματα του ελεύθερου εμπορίου<ref name="landsburg">Steven E. Landsburg. ''Price Theory and Applications'', Έκτη Έκδοση, Κεφ. 8</ref><ref name="hartmann">Thom Hartmann, ''Unequal Protection'', Δεύτερη Έκδοση, Κεφ. 20. σελ. 255</ref>.
Επί του παρόντος, η [[Παγκόσμια Τράπεζα]] εκτιμά ότι, κατά μέγιστη τιμή, ποσοστά δασμολόγησης της τάξης του 20% μπορεί να επιτραπούν στις αναπτυσσόμενες χώρες, αλλά ο κορεάτης οικονομολόγος Ha-Joon Chang υποστηρίζει ότι μπορεί να δικαιολογηθούν και ακόμη υψηλότερα ποσοστά, επειδή το χάσμα της παραγωγικότητας μεταξύ των αναπτυσσόμενων και των ανεπτυγμένων χωρών είναι πολύ υψηλότερο από ό,τι το χάσμα παραγωγικότητας που αντιμετωπίζουν οι βιομηχανικές χώρες. (Ένα γενικό χαρακτηριστικό είναι ότι οι υπανάπτυκτες χώρες σήμερα δεν βρίσκονται στην ίδια θέση με τις ανεπτυγμένες χώρες όταν αυτές είχαν ένα παρόμοιο επίπεδο της τεχνολογίας, επειδή είναι οι αδύναμοι παίκτες σε ένα ανταγωνιστικό σύστημα. Οι αναπτυγμένες χώρες ήταν πάντοτε οι ισχυροί παίκτες, αν και στο παρελθόν είχαν συνολικά χαμηλότερο επίπεδο<ref name="autogenerated311">Pugel (2007), ''International Economics'', σελ. 311–312</ref>).
Αντεπιχειρήματα σε αυτή την άποψη είναι ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες είναι σε θέση να υιοθετήσουν τεχνολογίες από το εξωτερικό, ενώ τα ανεπτυγμένα έθνη έπρεπε να δημιουργήσουν τα ίδια τις νέες τεχνολογίες, και ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες έχουν πολύ πλουσιότερες αγορές στις οποίες μπορούν να εξάγουν τα προϊόντα τους από ό,τι στην περίπτωση του 19ου αιώνα. Αν τα κυρίως αμυντικά δασμολόγια έχουν σαν σκοπό την τόνωση των νεοσύστατων βιομηχανιών, τότε η δασμολόγηση, για να είναι επιτυχής, θα πρέπει να είναι αρκετά υψηλή, ώστε να επιτρέψει στα εγχώρια βιομηχανικά προϊόντα να είναι ανταγωνιστικά. Η θεωρία αυτή, που είναι γνωστή ως η εκβιομηχάνιση μέσω της υποκατάστασης των εισαγωγών, θεωρείται σε μεγάλο βαθμό αναποτελεσματική για τα σύγχρονα αναπτυσσόμενα έθνη<ref name="autogenerated311"/>.
 
==Παραπομπές==
{{Παραπομπές}}
 
 
Γραμμή 16 ⟶ 23 :
 
[[Κατηγορία:Οικονομικά]]
[[Κατηγορία:Φιλελευθερισμός]]