De Havilland Sea Vixen: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

 

== Σχεδιασμός και ανάπτυξη ==

Το Sea Vixen ήταν ένα δικινητήριο μαχητικό παντός καιρού, η ανάπτυξη του οποίο ξεκίνησε το 1946 κατόπιν σχετικών συζητήσεων με το Ναυαρχείω.<ref name = 'neal 179'>Neal 1960, p. 179.</ref> Διατηρούσε το ουραίο διάταξης "[[twin-boom]]" του [[de Havilland Vampire]], ήταν ολομεταλλικής κατασκευής και είχε οπισθοκλινείς πτέρυγες. Θα προωθούνταν από δύο κινητήρες [[Rolls-Royce Avon]], ικανών να παρέχουν μέγιστη ώση {{convert|7,500|lbf|kN|abbr=on}} έκαστος, ώστε το αεροσκάφος να μπορεί να σπάσει το φράγμα του ήχου σε βύθιση χωρίς μεγάλη κλίση.<ref name = 'neal 179'/> Το DH 110 ήταν το πρώτο διθέσιο βρετανικό πολεμικό αεροσκάφος που έφτασε σε υπερηχητικές ταχύτητες.<ref>[http://books.google.com/books?id=fNwDAAAAMBAJ&pg=PA97&dq=1954+Popular+Mechanics+January&hl=en&sa=X&ei=R9ZJT9CsO4WcgQeiuL2lDg&ved=0CD4Q6AEwAzgU#v=onepage&q=1954%20Popular%20Mechanics%20January&f=true "British two-seat fighter to attain speed of sound."] ''Popular Mechanics'', March 1955, p. 97.</ref> Ο οπλισμός θα αποτελούνταν από τέσσερα [[πυροβόλο ADEN|πυροβόλα ADEN]] των 30&nbsp;mm. Τον Ιανουάριο του 1947 το Υπουργείο Αεροπορίας εξέδωσε τις απαιτήσεις N.40/46 και F.44/46 για την ανάπτυξη παρόμοιων μαχητικών που θα εξόπλιζαν τα Σμήνη νυχτερινής δίωξης της [[RAF]] καθώς και την αεροπορία του Βασιλικού Ναυτικού [[Fleet Air Arm]].<ref name = 'neal 179'/> Παραγγέλθηκαν εννέα πρωτότυπα για την Αεροπορία (μαζί με τέσσερα από το ανταγωνιστικό [[Gloster Javelin]]) και ακόμη τέσσερα για το Ναυτικό.<ref name="AI ap91 p194">Birtles 1991, p. 194.</ref><ref name="Jackson dh p470">Jackson 1987, p. 470.</ref> Παρόλα αυτά το 1949 το Ναυτικό αποφάσισε να προχωρήσει στην προμήθεια του [[de Havilland Sea Venom]], το οποίο ήταν εξέλιξη υπάρχοντος μαχητικού και κατά συνέπεια φθηνότερο και γρηγορότερα διαθέσιμο για την άμεση αντικατάσταση των ελικοφόρων [[de Havilland Sea Hornet]].<ref name="AI ap91 p195 8" /> Η RAF επίσης περιορίστηκε στην προμήθεια μόνο δύο πρωτοτύπων..<ref name = 'neal 179'/> Παρά τις δυσκολίες, η de Havilland συνέχισε την ανάπτυξη του Vixen.<ref name="AI ap91 p195 8">Birtles 1991, pp. 195, 198.</ref>

 

Το αρχικό πρωτότυπο ολοκληρώθηκε στο [[αεροδρόμιο του Χάτφιλντ]] (Hatfield) και πραγματοποίησε την παρθενική του πτήση στις 26 Σεπτεμβρίου 1951 με χειριστή των Τζων Κάνινγκχαμ (John Cunningham).<ref name="Jackson dh p470"/> Οι επιδόσεις του αεροσκάφους ξεπέρασαν τις προσδοκίες και από το επόμενο έτος πετούσε τακτικά σε υπερηχητικές ταχύτητες.<ref name = 'neal 179'/> Το όλο πρόγραμμα υπέστη σοβαρότατο πλήγμα όταν στις 6 Σεπτεμβρίου 1952, κατά την διάρκεια πτητικής επίδειξης στο [[Αεροπορικό Σαλόνι του Φάνρμπορω]] (Farnborough Airshow),<ref name = 'BBC archive'>[http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/dates/stories/september/6/newsid_2981000/2981786.stm "On This Day - 1952: Dozens die in air show tragedy."] ''BBC News,'' 2008.</ref> το αεροσκάφος αποσυντέθηκε έπειτα από επίδιεξη της δυνατότητας του να σπάσει το φράγμα του ήχου.<ref name = 'BBC archive'/> Τριάντα ένα άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένου του διμελούς πληρώματος, έχασαν την ζωή τους στο τραγικό δυστύχημα.<ref name = 'BBC archive'/> Το γεγονός αυτό οδήγησε στον ριζικό επανασχεδιασμό των κανονισμών ασφαλείας για τις αεροπορικές επιδείξεις στο Ηνωμένο Βασίλειο.<ref name = 'BBC archive'/>

 

Εξαιτίας της καταστροφής του αρχικού πρωτοτύπου, όλες οι αναγκαίες αλλαγές ενσωματώθηκαν στο δεύτερο αεροσκάφος, που πέταξε για πρώτη φορά τρία χρόνια αργότερα, τον Ιούλιο του 1954.<ref name="Jackson dh p471">Jackson 1987, p. 471.</ref> Η Αεροπορία είχε εν τω μεταξύ εγκαταλείψει το DH.110, επιλέγοντας το ανταγωνιστικό [[Gloster Javelin]],<ref>Neal 1960, pp. 179–180.</ref> όμως η Fleet Air Arm αποφάσισε να το εντάξει σε υπηρεσία.

 

Την περίοδο 1957-62 η παραγωγή τους γίνονταν από την de Havilland σε εργοστάσιο στο Christchurch, το οποίο κατά την διάρκεια του [[ΒΠΠ|Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου]] άνηκε στην [[Airspeed Ltd.|Airspeed]] Ltd. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε άλλο εργοστάσιο της de Havilland στο [[Hawarden]], κοντά στο [[Τσέστερ]] (Chester).

 

== Επιχειρησιακή ιστορία ==

Ο τύπος δεν αξιοποιήθηκε σε εκτεταμένη σύρραξη κατά την διάρκεια της επιχειρησιακής του πορείας, παρόλα αυτά συμμετείχε σε πολλές αποστολές. Το 1961 ο πρόεδρος του [[Ιράκ]] [[Αμπντούλ Καρίμ Κασσίμ]] απείλησε πως θα προσαρτούσε το γειτονικό, πλούσιο σε [[πετρέλαιο]], κρατίδιο του [[Κουβέιτ]]. Ανταποκρινόμενο στην έκκληση του Κουβέιτ για βοήθεια, το Ηνωμένο Βασίλειο απέστειλε ναυτική δύναμη που περιλάμβανε και δύο αεροπλανοφόρα στην περιοχή. Τα Sea Vixen που έφεραν πραγματοποίησαν περιπολίες, ενώ η επιθετικότητα του Κασσίμ κάμφθηκε σταδιακά εξαιτίας της ισχυρής ναυτικής παρουσίας με αποτέλεσμα να αποφευχθεί γενικευμένη σύγκρουση.

 

 

== Διασωζόμενα αεροσκάφη ==

One Sea Vixen remains airworthy:

* Sea Vixen D.3 G-CVIX, the former XP924, registered until 2014 to DS Aviation (UK) at [[Bournemouth Airport]], [[Dorset]]. It has a ''display of registration mark exemption'' to fly in its original Royal Navy markings as "XP924" coded "134".<ref>[http://www.caa.co.uk/application.aspx?catid=60&pagetype=65&appid=1&mode=detailnosummary&fullregmark=CVIX "G-CVIX".] ''UK Civil Aviation Authority''. Retrieved: 14 July 2014.</ref> It originally flew with 899 Naval Air Squadron Fleet Air Arm as "134" from November 1968 until 1970 from HMS Eagle. The ownership of XP924 moved to the Fly Navy Heritage Trust with a formal donation ceremony at RNAS Yeovilton on 16 September 2014. The Sea Vixen will in future be maintained and operated from Yeovilton by Naval Aviation Ltd., a subsidiary of Fly Navy Heritage Trust.<ref name=FNHT >Eagles, Sue. [http://www.fnht.co.uk/sea-vixen-arrives-at-yeovilton.html "Classic Fleet Air Arm fighter returns to Yeovilton."] ''Fly Navy Heritage Trust''. Retrieved: 6 October 2014.</ref>

 

The following complete airframes are on public display:

 

 

{{Portal bar|Αεροπορία|Πόλεμος}}

{{ενσωμάτωση κειμένου|en|De Havilland Sea Vixen|oldid=679205059}}