De Havilland Sea Vixen: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 28:
== Σχεδιασμός και ανάπτυξη ==
[[File:De Havilland DH.110 WG236 in flight c1952.jpg|thumb|left|250px|
Το Sea Vixen ήταν ένα δικινητήριο μαχητικό παντός καιρού, η ανάπτυξη του οποίο ξεκίνησε το 1946 κατόπιν σχετικών συζητήσεων με το Ναυαρχείω.<ref name = 'neal 179'>Neal 1960, p. 179.</ref> Διατηρούσε το ουραίο διάταξης "[[twin-boom]]" του [[de Havilland Vampire]], ήταν ολομεταλλικής κατασκευής και είχε οπισθοκλινείς πτέρυγες. Θα προωθούνταν από δύο κινητήρες [[Rolls-Royce Avon]], ικανών να παρέχουν μέγιστη ώση {{convert|7,500|lbf|kN|abbr=on}} έκαστος, ώστε το αεροσκάφος να μπορεί να σπάσει το φράγμα του ήχου σε βύθιση χωρίς μεγάλη κλίση.<ref name = 'neal 179'/> Το DH 110 ήταν το πρώτο διθέσιο βρετανικό πολεμικό αεροσκάφος που έφτασε σε υπερηχητικές ταχύτητες.<ref>[http://books.google.com/books?id=fNwDAAAAMBAJ&pg=PA97&dq=1954+Popular+Mechanics+January&hl=en&sa=X&ei=R9ZJT9CsO4WcgQeiuL2lDg&ved=0CD4Q6AEwAzgU#v=onepage&q=1954%20Popular%20Mechanics%20January&f=true "British two-seat fighter to attain speed of sound."] ''Popular Mechanics'', March 1955, p. 97.</ref> Ο οπλισμός θα αποτελούνταν από τέσσερα [[πυροβόλο ADEN|πυροβόλα ADEN]] των 30 mm. Τον Ιανουάριο του 1947 το Υπουργείο Αεροπορίας εξέδωσε τις απαιτήσεις N.40/46 και F.44/46 για την ανάπτυξη παρόμοιων μαχητικών που θα εξόπλιζαν τα Σμήνη νυχτερινής δίωξης της [[RAF]] καθώς και την αεροπορία του Βασιλικού Ναυτικού [[Fleet Air Arm]].<ref name = 'neal 179'/> Παραγγέλθηκαν εννέα πρωτότυπα για την Αεροπορία (μαζί με τέσσερα από το ανταγωνιστικό [[Gloster Javelin]]) και ακόμη τέσσερα για το Ναυτικό.<ref name="AI ap91 p194">Birtles 1991, p. 194.</ref><ref name="Jackson dh p470">Jackson 1987, p. 470.</ref> Παρόλα αυτά το 1949 το Ναυτικό αποφάσισε να προχωρήσει στην προμήθεια του [[de Havilland Sea Venom]], το οποίο ήταν εξέλιξη υπάρχοντος μαχητικού και κατά συνέπεια φθηνότερο και γρηγορότερα διαθέσιμο για την άμεση αντικατάσταση των ελικοφόρων [[de Havilland Sea Hornet]].<ref name="AI ap91 p195 8" /> Η RAF επίσης περιορίστηκε στην προμήθεια μόνο δύο πρωτοτύπων..<ref name = 'neal 179'/> Παρά τις δυσκολίες, η de Havilland συνέχισε την ανάπτυξη του Vixen.<ref name="AI ap91 p195 8">Birtles 1991, pp. 195, 198.</ref>
Γραμμή 45:
|width = 250
|image1 = DH.110 20X XF828 FAR 10.09.55 edited-3.jpg
|caption1 = Το τρίτο πρωτότυπο δοκιμών της ναυτικής έκδοσης στο Αεροπορικό Σαλόνι του Φάρνμπορω (1955)
|image2 = 13 Sea Vixen landing on Eagle Mediterranean Jan1970.jpg
|caption2 =
|image3 = Sea Vixen of 893 NAS and VA-55 A-4E in flight 1964.jpg
|
}}
{{multiple image
Γραμμή 56:
|width = 250
|image1 = sea vixens refuelling arp.jpg
|caption1 =
|image2 = DH.110 S.Vixen FAW.2 XJ609 890 Sq YVTN 17.07.71 edited-2.jpg
|caption2 = Sea Vixen FAW.2
|image3 = 07 SeaVixen launchingFromHMS Eagle Jan1970.jpg
|caption3 =
}}
Ο τύπος δεν αξιοποιήθηκε σε εκτεταμένη σύρραξη κατά την διάρκεια της επιχειρησιακής του πορείας, παρόλα αυτά συμμετείχε σε πολλές αποστολές. Το 1961 ο πρόεδρος του [[Ιράκ]] [[Αμπντούλ Καρίμ Κασσίμ]] απείλησε πως θα προσαρτούσε το γειτονικό, πλούσιο σε [[πετρέλαιο]], κρατίδιο του [[Κουβέιτ]]. Ανταποκρινόμενο στην έκκληση του Κουβέιτ για βοήθεια, το Ηνωμένο Βασίλειο απέστειλε ναυτική δύναμη που περιλάμβανε και δύο αεροπλανοφόρα στην περιοχή. Τα Sea Vixen που έφεραν πραγματοποίησαν περιπολίες, ενώ η επιθετικότητα του Κασσίμ κάμφθηκε σταδιακά εξαιτίας της ισχυρής ναυτικής παρουσίας με αποτέλεσμα να αποφευχθεί γενικευμένη σύγκρουση.
| |||