Μεθόδιος Ανθρακίτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 31:
Η προσπάθειά του, όμως, για εκσυγχρονισμό της ελληνικής παιδείας συνάντησε αντιδράσεις από μερίδα συντηρητικών κύκλων. Ο [[Μακάριος ο Πάτμιος]] έγραφε " (...) ο κύρ Μεθόδιος τρίγωνα και τετράγωνα διδάσκει τους μαθητάς του και την άλλην πολυάσχολον ματαιοπονίαν της Μαθηματικής". Κατηγορήθηκε ακόμη και ως [[Αίρεση|αιρετικός]] και συγκεκριμένα οπαδός του αιρετικού Ισπανού θεολόγου [[Μιγκέλ ντε Μολινός]] (Miguel de Molinos).<ref>Ιερόθεος Πελοποννήσιος ο Ιβηρίτης (από την Ι.Μ. Ιβήρων του Αγίου Όρους) και Μεθόδιος Ανθρακίτης ο εξ Ιωαννίνων, Σωφρονίου Ευστρατιάδη (1933)</ref>
Εξαιτίας αυτών των συκοφαντικών κατηγοριών, η Σύνοδος του [[Πατριαρχείο Κωνσταντινούπολης|Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως]] τον κάλεσε σε απολογία ενώπιόν της με αποτέλεσμα ο Ανθρακίτης αρχικά να εγκαταλείψει την Καστοριά το [[1719]] και να μεταβεί στην [[Σιάτιστα]], όπου επρόκειτο να διδάξει για τα επόμενα δύο περίπου χρόνια. {{Απόφθεγμα|πλάτος=400px|απόφθεγμα=<br><small>Επάρθη ορισμός με τζαούσην να τον σηκώσουν, τις οίδε! εις ποίαν νήσον να ξηροφιλοσοφά νέα μαθήματα• |πηγή=Ιερόθεος Πελοποννήσιος ο Ιβηρίτης (''από την Ι.Μ. Ιβήρων του Αγίου Όρους)'' και Μεθόδιος Ανθρακίτης ο εξ Ιωαννίνων, ''[[Σωφρόνιος Ευστρατιάδης]]<ref>[[Σωφρόνιος Ευστρατιάδης]], ο.π. σ.262</small></ref>}}
Τελικά πάρθηκε απόφαση να καούν τα φιλοσοφικά του δοκίμια καθώς και οποιοδήποτε αντίγραφο που τυχόν θα βρισκόταν και επιπλέον τού απαγόρευσαν να διδάσκει προσωρινά το [[1723]]. Η ανάκληση της απαγόρευσης της διδασκαλικής του δραστηριότητας το [[1725]] πραγματοποιήθηκε υπό τον όρον να διδάσκει την φιλοσοφία «κατά το σύστημα του [[Θεόφιλος ο Κορυδαλλεύς|Κορυδαλλέως]]... μηδεμίαν άλλην παράδοσιν ασυνήθους και ξένης φιλοσοσοφίας τολμήσαι όλως ποτέ».<ref>Το επίσημο κείμενο της καθαίρεσης του Μεθοδίου του Ανθρακίτου (Ιερεμίου Γ , «Καθαίρεσις διεξοδική του κακομεθοδίου, του φιλοσοφούντος από την επαρχίαν Αχρίδος, δια τα μιαρά και ασεβείας γέμοντα συγγράμματα αυτού», εκδ. 1720 μ.Χ., τ. 3, σελ. 868-873</ref>Όπως σχολιάζει χαρακτηριστικά ο [[Κωνσταντίνος Δημαράς]], «[...] ο Μεθόδιος δεν έγινε αντάρτης, αλλά ομολόγησε και αποκήρυξε[...]»<ref>Κωνσταντίνος Δημαράς, «Μεθόδιος Ανθρακίτης», στο: Κ.Θ.Δημαράς, Σύμμικτα Α' Από την παιδεία στην λογοτεχνία, (επιμ.Αλέξης Πολίτης), Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού, Αθήνα, 2000, σελ.69-70</ref> Μετά το 1725 φέρεται να αναλαμβάνει τη διεύθυνση της Επιφανείου Σχολής, όπου το πρόγραμμα της διδασκαλίας του περιλαμβάνει εκτός της περιπατητικής φιλοσοφίας, λογική, μεταφυσική και ηθική.<ref>[[Φιλάρετος Βαφείδης]] Μητροπολίτης Καστορίας και κατόπιν Διδυμοτείχου, « Κώδιξ της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας και τινα εκκλησιαστικά βιβλία αποκείμενα εν τισι των εκκλησιών αυτής» 1900</ref> Στη θέση αυτή θα παραμείνει πιθανότατα έως και το θάνατό του περίπου στα [[1736]].
{{απόσπασμα|O Iερόθεος ήρθε στην [[Σχολή Κυρίτζη Καστορίας]] το 1719 και συμπεριφέρετο αρχικά με σεβασμό και θαυμασμό προς το δάσκαλό του Μεθόδιο. Τελικά πήρε κάποια τετράδια τού Ανθρακίτη, μεταφράσεις του από το έργο του Μαλμπράνς και το παρουσίασε ως έργο του Μολίνο (Miguel De Molinos) και τα πήγε στο Πατριαρχείο. Ο ισπανός θεολόγος Μιγκουέλ Ντε Μολινό (sic) είχε καταδικασθεί από την Ιερά Εξέταση της Δυτικής Εκκλησίας να φέρει στην υπόλοιπη ζωή του το ένδυμα της μετανοίας. Ο Σωφρόνιος τον χαρακτηρίζει ως δείλαιο και παντοίδα <nowiki>[σ.τ.Μ. ξερόλα]</nowiki> ιερομόναχο<ref>Π. Αρχ.Βρετού Β΄, 300</ref>}}
| |||