Ηλιόκαστρο Αργολίδας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 12:
}}
Βρίσκεται στο νοτιοανατολικό τμήμα του νομού στο οροπέδιο των Ειλεών, στους πρόποδες της οροσειράς Αδέρες και σε υψόμετρο
Ημιορεινός οικισμός με περίπου 550 μόνιμους κάτοικους. Ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία, αφού το οροπέδιο των Ειλεών είναι ένας καλός βοσκότοπος. Παράλληλα επιδίδονται και στην καλλιέργεια της ελιάς και του αμπελιού. Το κρασί του Ηλιοκάστρου είναι γνωστό για τη γεύση του ενώ το λάδι που παράγεται θεωρείται εξαιρετικής ποιότητας.
Είναι ένας ημιορεινός οικισμός με 550 μόνιμους κάτοικους. Πιθανότατα πήρε το όνομά του από τους «Ειλεούς αμπέλους» που έβγαζαν πολύ γλυκό κρασί. Ακόμα και σήμερα σώζεται ο περίβολος των τειχών με πολυγωνικό χτίσιμο στο μικρό ύψωμα που χρησίμευε ως Ακρόπολη του χωριού. Σύμφωνα με μαρτυρία του Παυσανία υπήρχαν εκεί τα ιερά της Δήμητρας και της κόρης της. <br />▼
▲
Κατά την κλασσική εποχή (480 - 338 π.Χ) είναι βέβαιος πλέον ο οικισμός των Ειλεών και ίσως ήταν ήδη οχυρωμένος.
Κατα την ελληνιστική περίοδο (338 π.Χ - 146 π.Χ.) φαίνεται ότι στην περιοχή των Ειλεών έχουμε έναν οχυρωμένο οικισμό.
Κατά τη ρωμαϊκη περίοδο (146 π.Χ - τέλος του 4ου αιώνα μ.Χ.) οι Ειλεοί διατηρούνται με οχύρωση. Μάλιστα κατά τη ρωμαϊκή περίοδο (166 μ.Χ.) έχουμε και τις πρώτες γραπτές μαρτυρίες ύπαρξης του οικισμού από τον Έλληνα περιηγητή Παυσανία.Ο οποίος ανέφερε το οροπέδιο αυτό και τον οικισμό με το όνομα Ειλεοί.
Στο Βιβλίο ΙΙ, κεφάλαιο 34, παράγραφο 6:
ἔστι δὲ ὁδὸς ἔς Ἑρμιόνα ἐκ Τροιζῆνος κατὰ τὴν πέτραν ἣ πρότερον μὲν ἐκαλεῖτο Σθενίου Διὸς βωμός, μετὰ δὲ Θησέα ἀνελόμενον τὰ γνωρίσματα ὀνομάζουσιν οἱ νῦν Θησέως αὐτήν. κατὰ ταύτην οὖν τὴν πέτραν ἰοῦσιν ὀρεινὴν ὁδόν, ἔστι μὲν Ἀπόλλωνος ἐπίκλησιν Πλατανιστίου ναός, ἔστι δὲ Εἰλεοὶ χωρίον, ἐν δὲ αὐτῷ Δήμητρος καὶ Κόρης τῆς Δήμητρος ἱερά: τὰ δὲ πρὸς θάλασσαν ἐν ὅροις τῆς Ἑρμιονίδος ἱερὸν Δήμητρός ἐστιν ἐπίκλησιν Θερμασίας (Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις ΙΙ κεφ. 34,6 ) -->.
Προς το τέλος της βυζαντινής περιόδου ο αυτοκράτορας Θεόδωρος Α΄ Παλαιολόγος ίδρυσε ένα μικρό οικισμό, το Παλαιοκατούντι. Ο οικισμός αυτός αυτός χρησίμευσε ως κατοικίες των φρουρών, οι οποίοι φύλαγαν το πέρασμα προς την Θερμησία. Δίπλα στον οικισμό αυτό βρίσκεται και το φρούριο του Ηλιοκάστρου, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για τον έλεγχο των περασμάτων προς Θερμησία και αποτέλεσε το σύνορο της παραπαίουσας βυζαντινής αυτοκρατορίας με την βενετοκρατούμενη Τροιζηνία. Χαρακτηριστικό του φρούριου του Ηλιοκάστρου ήταν η ορατότητα τόσο του κόλπου του Ναυπλίου όσο και της Ύδρας.
<br />Πριν από το [[1928]] ονομαζόταν "Καρακάσι", το οποίο σήμαινε "Μαύρο φρύδι"(kara kaş) <ref>[http://pandektis.ekt.gr/dspace/handle/10442/171891 '''Πανδέκτης, μετονομασίες''']</ref>. Η ονομασία Καρακάσι διατηρήθηκε μέχρι το 1927, όταν το ελληνικό κράτος αποφάσισε να μετονομάσει το χωριό σε Ηλιόκαστρο<ref>{{Cite web|url = http://dim-iliok.arg.sch.gr/autosch/joomla15/images/%20.pdf|title = Εφημερίδα της Κυβερνήσεως|date = 28 Σεπτεμβρίου 1927|accessdate = |website = |publisher = Ελληνικό Κράτος|last = |first = }}</ref>
Από τις αρχές του 20ου αιώνα 1905-1978, λειτουργούσαν στην περιοχή τα μεταλλεία Μποδοσάκη όπου γινόταν εξαγωγή σιδηροπυρίτη, δίνοντας μία οικονομική ανάσα για την περιοχή.
Ο επισκέπτης μπορεί να απολαύσει την ποιότητα του φαγητού αλλά κυρίως το καλό κρασί. Το Σεπτέμβριο γίνεται γιορτή κρασιού με οίνους τοπικής παραγωγής, όπου έχει κανείς την δυνατότητα να δοκιμάσει εκλεκτές ποικιλίες κρασιού.Στο χωριό μας υπάρχουν αρκετές παραδοσιακές ταβέρνες με ντόπια κρέατα και ντόπιο κρασί. Κεντρικό σημείο του χωριού αποτελεί η πλατεία του με το πέτρινο συντριβάνι, η οποία βρίσκεται δίπλα στη γέφυρα που χωρίζει το χωριό στα δύο. Δίπλα βρίσκεται η εκκλησία του χωριού, αφιερωμένη στους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο και το κοινοτικό γραφείο του χωριού μας, το οποίο παλιά ήταν δημοτικό σχολείο. Μαζί με την εκκλησία των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου και κάτω από αυτήν υπάρχει μία άλλη εκκλησία αφιερωμένη στον Νικόλαο Πλανα. <br />
== Παραπομπές ==
| |||