Ο Νουμάς (περιοδικό): Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μ Μορφοποίηση |
||
Γραμμή 15:
«µεικτής».<ref>Παραμένει ωστόσο γεγονός πως υπήρξαν σημαντικές αντιστάσεις της λογοτεχνίας ως προς τη χρήση της ακραίας δημοτικής. Βλ. [http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=12518&m=B11&aa=2 Ν. Βαγενάς, «Η λογοτεχνική αντίσταση στη δημοτική», Το ΒΗΜΑ, 31/01/1999, Σελ. B11].</ref>.
Πέρα από τις πιθανές προσωπικές έριδες που υπαγόρευσαν τον αρνητισµό του Νουµά προς τη µεταρρύθµιση, ενδεχοµένως η άρνηση υπαγορεύτηκε και από τις [[σοσιαλισμός|σοσιαλιστικές]] προτιμήσεις συντακτών του περιοδικού όπως ο [[Δημήτριος Γληνός]], που τους ωθούσε να θεωρούν τη µεταρρύθµιση ως αστική διαδικασία. Το γεγονός πάντως της κατά τα άλλα φιλικής στάσης του και προς το φιλελεύθερο [[Ελευθέριος Βενιζέλος|βενιζελικό]] πρόγραμμα, υποδεικνύει κάποια σύγχυση χαρακτηριστική μίας εποχής κατά την οποία το γλωσσικό ζήτημα είχε άμετρα συγχρωτιστεί με την [[πολιτική]].<ref>Θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει διαμεσολαβητή αυτής της σχέσης τον [[Δημήτριος Γληνός|Δ. Γληνό]] που έγραφε στον Νουμά ως Δ. Μήτσος. Βλ. επίσης [http://www.paremvaseis.org/glinosme%20foto.htm ''Δ. Γληνός ο αγωνιστής δάσκαλος''].</ref>
Ταυτόχρονα με την εμφάνιση του [[Εκπαιδευτικός Όμιλος|Εκπαιδευτικού Ομίλου]], 150 φοιτητές του [[Πανεπιστήμιο Αθηνών|Πανεπιστημίου Αθηνών]] υπέγραψαν πρωτόκολλο ίδρυσης της «Πανεπιστημιακής Ένωσης». Ο πυρήνας αυτών των φοιτητών ήταν εκείνος που προχώρησε στην ίδρυση της [[Φοιτητική συντροφιά|Φοιτητικής Συντροφιάς]], με επικεφαλής το [[Μίλτος Κουντουράς|Μίλτο Κουντουρά]] και το [[Βασίλης Ρώτας|Βασίλη Ρώτα]] που δημοσίευσε το καταστατικό του στο Νουμά στις 21 Φεβρουαρίου του 1910.<ref>
{{cite book
Γραμμή 29 ⟶ 28 :
|pages = 1
|isbn =
}}</ref
Ο ''Νουµάς'' κυκλοφόρησε έως το 1931 µε διακοπές (1917-1918, 1924-1929), µεταβαλλόµενος σταδιακά σε [[λογοτεχνία|λογοτεχνική]] επιθεώρηση. Κατά την τελευταία πλέον περίοδο βρέθηκε στο περιθώριο από τους περισσότερους σύγχρονους διανοούµενους και λογοτέχνες, για λόγους τόσο γλωσσικούς όσο και αισθητικούς. Το [[1931]] έκλεισε οριστικά, έχοντας ωστόσο σημαδέψει µε την παρουσία του τον αγώνα για τη δηµοτική.
| |||