Πέτρα στα νεφρά: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μια '''πέτρα στα νεφρά''' είναι ένα συμπυκνωμένο στερεό ή συσσωματωμένος κρύσταλλος που σχηματίζεται στα [[νεφρά]] ως απόθεση από τα [[Ούρο|ούρα]]. Οι πέτρες νεφρών συνήθως αποβάλλονται από το σώμα με τη ροή των ούρων, και η πλειονότητά τους περνά από το κατώτερο ουροποιητικό χωρίς να προκαλεί συμπτώματα. Εάν οι πέτρες μεγαλώσουν σε επαρκές μέγεθος (συνήθως τουλάχιστον 3 [[Χιλιοστό|mm (0,12 in)]]), μπορούν να προκαλέσουν απόφραξη του ουρητήρα. Αυτό οδηγεί σε πόνο, ο οποίος συνήθως ξεκινά στα πλευρά ή στο κάτω μέρος της πλάτης και συχνά ακτινοβολεί στην βουβωνική χώρα ή στα γεννητικά όργανα. Αυτός ο πόνος είναι συχνά γνωστός ως κολικός του νεφρού και συνήθως έρχεται κατά κύματα διάρκειας 20 έως 60 λεπτών. Άλλα συνοδά συμπτώματα περιλαμβάνουν: ναυτία, εμετό, πυρετό, αίμα στα ούρα, πύον στα ούρα και επώδυνη ούρηση.

Η διάγνωση των λίθων των νεφρών γίνεται βάσει των πληροφοριών που λαμβάνονται από το ιστορικό, τη φυσική εξέταση, την ανάλυση ούρων, και ακτινολογικές μελέτες. Η εξέταση με υπερήχους και εξετάσεις αίματος μπορούν επίσης να βοηθήσουν στη διάγνωση. Πέτρες του ουροποιητικού ταξινομούνται τυπικά με τη θέση τους στο νεφρό (νεφρολιθίαση), του ουρητήρα (ουρολιθίαση) ή της ουροδόχου κύστης (κυστολιθίαση), ή με τη χημική τους σύνθεση (στρουβιτικό ασβέστιο που περιέχει ουρικό οξύ ή άλλες ενώσεις). Περίπου το 80% των ατόμων με πέτρες στα νεφρά είναι άνδρες. Απόφραξη του ουρητήρα είναι αίτιο για μειωμένη λειτουργία των νεφρών και διαστολή του νεφρού.

Σε αυτούς που είχαν προηγουμένως πέτρες, ως πρόληψη συνιστάται να πίνουν υγρά (τουλάχιστον δύο λίτρα ούρων παράγεταιπαράγονται ανάτην ημέρα). Αν αυτό δεν είναι αρκετά αποτελεσματικό, μπορούν να ληφθούν τα θειαζιδικά διουρητικά, κιτρικό ή αλλοπουρινάλες. Συνιστάται να αποφεύγονται τα αναψυκτικά που περιέχουν φωσφορικό οξύ (συνήθως αναψυκτικά τύπου κόλα).

Όταν μια πέτρα δεν προκαλεί συμπτώματα, η στενή παρακολούθηση της είναι μια έγκυρη επιλογή. Για πέτρες που προκαλούν συμπτώματα, ο έλεγχος του πόνου είναι συνήθως ο πρώτο στόχος,με τη χρήση φαρμάκων όπως τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα ή οπιοειδή. Πιο σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να απαιτούν άλλες διαδικασίες. Για παράδειγμα, ορισμένες πέτρες μπορούν να σπάσουν σε μικρότερα θραύσματα με χρήση εξωσωματικής λιθοτριψίας με κρουστικά κύματα. Ορισμένες περιπτώσεις απαιτούν πιο επεμβατικές διαδικασίες. Παραδείγματα αυτών είναι κυστεοσκοπικές διαδικασίες, όπως λιθοτριψία λέιζερ ή διαδερμικές τεχνικές όπως διαδερμική νεφρολιθοτομή. Μερικές φορές, μέσω ενός σωλήνα (ουρικής ενδοπρόσθεσης) μπορεί να επιτρέπεταιταιεπιτρέπεται στον ουρητήρα να παρακάμψει την απόφραξη και να ανακουφίσει τα συμπτώματα, καθώς επίσης και για την πρόληψη της στένωσης ουρητήρα μετά την αφαίρεση ουροσκοπικής πέτρας.

Μία '' '«πέτρα στα νεφρά' »'',είναι ένα συμπυκνωμένο[[enterolith | στερεό]] ή [[συσσωματωμένος]] κρύσταλλος που σχηματίζεται στο [[νεφρό]] από [[μεταλλικά ιχνοστοιχεία]] στα [[ούρα] ]. Οι πέτρες των νεφρών συνήθως αποβάλλονται αποαπό το σώμα με τα ούρα, και οι πολλές πέτρες σχηματίζονται και περνούν χωρίς να προκαλούν συμπτώματα. Εάν οι πέτρες μεγαλώσουν σε μεγαλύτερο μέγεθος (συνήθως τουλάχιστον 3 mm μπορούν να προκαλέσουν απόφραξη του ουρητήρα. Αυτό οδηγεί σε [[Πόνος|πόνο]], συνήθως αρχίζει αποαπό το κάτω μέρος της πλάτης και συχνά ακτινοβολεί προς τη [[βουβωνική χώρα]] ή τα γεννητικά όργανα. Αυτός ο πόνος είναι συχνά γνωστός ως [[κωλικός]], και τυπικά έρχεται σε κύματα διάρκειας 20 έως 60 λεπτά. Άλλα συνοδά συμπτώματα περιλαμβάνουν: [[ναυτία]], [[έμετος]], [[πυρετός]], [[αιματουρία | το αίμα στα ούρα]], [[Πυουρία | πύον στα ούρα]] και [[δυσουρία | επώδυνη ούρηση]].

Πέτρες στα νεφρά μπορεί να προκύψουν από μια υποκείμενη μεταβολική κατάσταση, όπως την άπω νεφρική σωληναριακή οξέωση,,. 3-20% των ανθρώπων που σχηματίζουν πέτρες στα νεφρά έχουν σπογγώδη νεφρό. Οι πέτρες των νεφρών είναι πιο συχνές σε άτομα με [[νόσος του Crohn]]. Ένα άτομο με επαναλαμβανόμενες πέτρες στα νεφρά μπορεί να υποβληθεί σε διαλογή για τέτοιες διαταραχές. Αυτό γίνεται συνήθως με μια συλλογή ούρων 24-ωρών. Τα ούρα αναλύονται για τα χαρακτηριστικά που προάγουν το σχηματισμό πέτρας.

Το ασβέστιο είναι συστατικό που προκαλεί το πιο κοινό τύπο ανθρώπινων πετρών στα νεφρά, [[οξαλικού ασβεστίου]]. Ορισμένες μελέτες υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι που παίρνουν ασβέστιο ως [[συμπλήρωμα διατροφής]] έχουν υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης πέτρες στα νεφρά. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, χρησιμοποιήθηκαν οι διαπιστώσεις αυτές το Νοέμβρη του 2013. Ως βάση για τον καθορισμό της [[Αναφοράς της Ημερήσιας Πρόσληψης]] για το ασβέστιο σε ενήλικες.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, μια μελέτη που διεξήχθη από το σύλλογο [[Πρωτοβουλία Υγείας των Γυναικών]] στις ΗΠΑ διαπίστωσαν ότι οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες που κατανάλωναν 1000 Mg συμπληρωματικού ασβεστίου και 400 Mg της [[βιταμίνης D]] ανά ημέρα για επτά χρόνια είχαν 17% υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν πέτρες στα νεφρά από τα άτομα που έλαβαν ένα [[εικονικό φάρμακο]]. Η [[Nurses' Health Study]] έδειξαν συσχέτιση μεταξύ συμπληρωματικής πρόσληψης ασβεστίου και των νεφρών σχηματισμού λίθων.

Σε αντίθεση με το συμπληρωματικό ασβέστιο, υψηλή πρόσληψη διαιτητικού ασβεστίου δεν φαίνεται να προκαλεί πέτρες στα νεφρά και μπορεί στην πραγματικότητα να προστατεύσει από την ανάπτυξη τους.Αυτό ίσως σχετίζεται με το ρόλο του ασβεστίου στην δέσμευση και στην κατάποση οξαλικού στο γαστρεντερικό σωλήνα. Όσο η ποσότητα πρόσληψης ασβεστίου μειώνεται, τόσο η ποσότητα του οξαλικού για απορρόφηση στην κυκλοφορία του αίματος αυξάνεται. Αυτό το οξαλικό στη συνέχεια αποβάλλεται σε μεγαλύτερες ποσότητες στα ούρα από τους νεφρούς. Στα ούρα, το οξαλικό είναι ένας πολύ ισχυρός προαγωγέας οξαλικού ασβεστίου καταβύθισης-περίπου 15 φορές ισχυρότερο από το ασβέστιο. Μια μελέτη του 2004 διαπίστωσε ότι οι δίαιτες χαμηλές συγκεντρώσεις σε ασβέστιο σχετίζονται με υψηλότερο συνολικό κίνδυνο για το σχηματισμό πέτρας στα νεφρά. Για τα περισσότερα άτομα, άλλοι παράγοντες κινδύνου για τις πέτρες στα νεφρά, όπως η υψηλή πρόσληψη διαιτητικών οξαλικών και χαμηλή πρόσληψη υγρών, διαδραματίσουν μεγαλύτερο ρόλο από ό,τι η πρόσληψη ασβεστίου.

Το Ασβέστιο δεν είναι ο μόνος [[ηλεκτρολύτης]], ο οποίος επηρεάζει τον σχηματισμό των λίθων των νεφρών. Για παράδειγμα, με την αύξηση απέκκρισης ασβεστίου στα ούρα, με υψηλή έλλειψη νάτριουνατρίου μπορεί να αυξήθειαυξηθεί ο κίνδυνος σχηματισμού λίθων.

Πόσιμο [[φθορίωση του νερού | φθοριωμένο νερό βρύσης]]. Μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο σχηματισμού λίθων στα νεφρά με έναν παρόμοιο μηχανισμό, αν και απαιτούνται περαιτέρω επιδημιολογικές μελέτες για να καθοριστεί αν το φθόριο στο πόσιμο νερό συνδέεται με αυξημένη συχνότητα εμφάνισης των λίθων των νεφρών , από την άλλη πλευρά η υψηλή πρόσληψη του [[κάλιου]]καλίου φαίνεται να μειώνει τον κίνδυνο του σχηματισμού λίθων, επειδή το [[κάλιο]] προάγει την ουρική έκκριση του [[κιτρικού]], ένας αναστολέας του σχηματισμού κρυστάλλων ασβεστίου.

[[Δυτική δίαιτα σχέδιο | Δίαιτες στη Δυτική έθνη]] συνήθως περιέχουν ένα μεγάλο ποσοστό των ζωικών πρωτεϊνών. Κατανάλωση ζωικών πρωτεϊνών δημιουργεί ένα φορτίο οξέος που αυξάνει την ουρική έκκριση του ασβεστίου και του ουρικού οξέος και εμφανίζει μειωμένο κιτρικό. Ουρική απέκκριση του θειώδες που βρίσκεται σε περίσσεια [[αμινοξύ]] (π.χ., [[κυστεϊνηκυστεΐνη]] και [[μεθειονίνη]]), ουρικό οξύ, και άλλα όξινα [[μεταβολίτης]] από ζωική πρωτεΐνη οξυνίζει τα ούρα, το οποίο προάγει τον σχηματισμό λίθων στα νεφρά.H Διατροφή ειναιείναι η θεραπεία της νεφρικής λιθίασης. Χαμηλής ουροποιητικής απέκκρισης κιτρικού βρίσκεται συνήθως σε άτομα με μια υψηλή διαιτητική πρόσληψη ζωικής πρωτεΐνης, ενώ οι χορτοφάγοι τείνουν να έχουν υψηλότερα επίπεδα απέκκρισης κιτρικού. Χαμηλού ουροποιητικού κιτρικό, επίσης, προάγει το σχηματισμό πέτρας.

Η απόδειξη που συνδέει τα [[βιταμίνη C]] συμπληρώματα με αυξημένο ποσοστό των λίθων των νεφρών είναι ασαφή. Η περίσσεια διαιτητική πρόσληψη της βιταμίνης C μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο σχηματισμού λίθων οξαλικού ασβεστίου, στην πράξη αυτό είναι σπάνιο . Η σχέση μεταξύ της πρόσληψης βιταμίνης D και πέτρες στα νεφρά είναι επίσης αδύναμη. Υπερβολική κατανάλωση συμπληρωμάτων βιταμίνης D μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο του σχηματισμού λίθων αυξάνοντας την εντερική απορρόφηση του ασβεστίου.

Δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία που αποδεικνύουν την σχέση αιτίου-αποτελέσματος μεταξύ κατανάλωση [[αλκοολούχων ποτών]] και πέτρες στα νεφρά. Ωστόσο, μερικοί έχουν υποθέσει ότι ορισμένες συμπεριφορές που σχετίζονται με τη συχνή κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να οδηγήσουν σε αφυδάτωση, η οποία μπορεί με τη σειρά της να οδήγησειοδηγήσει στην ανάπτυξη των λίθων των νεφρών.

Η [[Αμερικανική Ουρολογική Εταιρεία]] έχει προβλέψει ότι η[[υπερθέρμανση του πλανήτη]] θα οδηγήσει σε αύξηση της συχνότητας εμφάνισης των λίθων των νεφρών στις Ηνωμένες Πολιτείες .

Οι άνθρωποι με λεμφοπολλαπλασιαστικές / μυελοϋπερπλαστικές διαταραχές που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με χημειοθεραπεία που αναπτύχθηκαν συμπτωματικές πέτρες στα νεφρά στο 1,8% .

[[File:Staghorn Kidney Stone Progression.png|thumb| Οι πιο κοινοί κρύσταλλοι από οξαλικό ασβέστιο είναι γενικά 4-5 χιλιοστά. Staghorn πέτρες στα νεφρά είναι σημαντικά μεγαλύτερες διότι 1. το ασβεστιο ασβέστιο και το οξαλικό έρχονται μαζί για να κάνουν το κρύσταλλικοκρυσταλλικό πυρήνα. Ο ΥπερκορεσμοςΥπερκορεσμός προωθεί το συνδυασμός τους (όπως κάνει η αναστολή). 2. Συνέχεια η απόθεση στις νεφρικές θηλές οδηγεί στην ανάπτυξη των λίθων των νεφρών. 3. Οι πέτρες νεφρών αυξάνονται . Στηνστην περίπτωση όπου οι πέτρες στα νεφρά μπλοκάρουν όλες τις διαδρομές στις νεφρικές θηλές, αυτό μπορεί να προκαλέσει σοβαρή ενόχληση. 4. Οι πλήρες Staghorn πέτρες μορφές αμα διατήρηθούνάμα διατηρηθούν προκύπτουν μικρότερα στερεά που μπορεί να διακόψουν και να παγιδευτούν στους ουροποιητικού αδένες και να προκαλέσουν δυσφορία. 5. Οι εκτοπισμένες πέτρες ταξιδεύουν μέσω της ουρήθρας. Εάν δεν μπορεί να αναλυθεί, θα πρέπει να αφαιρεθεί φυσικά από έναν χειρούργο.]]

Όταν τα ούρα γίνονται [[υπερκορεσμού | υπερκορεσμένα]] (όταν τα ούρα [[διαλύτη]] περιέχουν περισσότερες [[wikt: Ειδικό: Αναζήτηση / διαλυμένης ουσίας | διαλυμένες ουσίες]] από ό, τι μπορεί να χωρέσει σε [[λύση]]), με ένα ή περισσότερα ασβεστογενετικές (σχηματισμού κρυστάλλου) ουσίες, ένα [[σπόρος κρυστάλλου]] μπορεί να σχηματιστεί μέσα από τη διαδικασία των [[πυρήνων]]. η ετερογενής πυρήνωση (όπου υπάρχει μια σταθερή παρόν επιφάνεια στην οποία ένας κρύσταλλος μπορεί να αναπτυχθεί ) προχωράει ταχύτερα από ομογενή πυρήνωση (όπου ένας κρύσταλλος πρέπει να αναπτυχθεί σε υγρό χωρίς τέτοια επιφάνεια), επειδή απαιτεί λιγότερη ενέργεια. Εμμένοντας στα κύτταρα στην επιφάνεια των [[νεφρικών θηλών]], ένας κρύσταλλος σπόρος μπορεί να αναπτυχθεί και να συγκεντρώθείσυγκεντρωθεί μέσα σε μια οργανωμένη μάζα. Ανάλογα με τη χημική σύνθεση του κρυστάλλου, η διαδικασία σχηματισμού πέτρας μπορεί να προχωρήσει πιο γρήγορα όταν το pH των ούρων είναι ασυνήθιστα υψηλό ή χαμηλό.

Ο Υπερκορεσμός των ούρων σε σχέση με μια ασβεστογεννητική ένωση είναι εξαρτώμενο από το ρΗ. Ο σχηματισμός των λίθων ουρικού οξέος απαιτεί ένα συνδυασμό υπερουρικοζουρίας (υψηλή ποσότητα ούρα σε επίπεδα ουρικού οξέος) και με χαμηλό pH των ούρων η υπερουρικοζουρία από μόνη της δεν συνδέεται με το σχηματισμό της πέτρας του ουρικού οξέος , αν το pH των ούρων είναι αλκαλικό. Ο υπερκορεσμός των ούρων αποτελεί αναγκαία, αλλά όχι ικανή συνθήκη για την ανάπτυξη της κάθε ουροποιητικής λοίμωξης.Ο υπερκορεσμός είναι πιθανό να ειναιείναι η υποκείμενη αιτία του ουρικού οξέος και για τις πέτρες κυστίνης, άλλες πέτρες με βάση το ασβέστιο (ειδικά πέτρες οξαλικού ασβεστίου) μπορεί να έχουν μια πιο σύνθετη αιτιολογία.

Φυσιολογικά ούρα περιέχουν [[Chelation | χηλικούς]] παράγοντες, όπως το κιτρικό, τα οποία αναστέλλουν την πυρήνωση, την ανάπτυξη και την συσσωμάτωση των κρυστάλλων που περιέχουν ασβέστιο. ΆλοιΆλλοι [[ενδογενείς]] αναστολείς περιλαμβάνουν [[calgranulin]] (μια [[S-100 πρωτεΐνη | S-100 πρωτεΐνη δέσμευσης ασβεστίου]]), [[Tamm-Horsfall πρωτεΐνη]], [[γλυκοσαμινογλυκάνη]], uropontin (μια μορφή της [[οστεοποντίνης]]), nephrocalcin (μια όξινη [[γλυκοπρωτεΐνη]]), Pro [[θρομβίνη]] F1 πεπτιδίου και [[Άλφα-1-μικροσφαιρίνη / βικουνίνης πρόδρομος | βικουνίνης]] (ουρονικού οξέος πλούσια πρωτεΐνη). Οι βιοχημικοί μηχανισμοί δράσης αυτών των ουσιών δεν έχουν ακόμη πλήρως διαλευκανθεί. Ωστόσο, όταν αυτές οι ουσίες πέφτουν κάτω από τις κανονικές αναλογίες τους, πέτρες μπορούν να σχηματιστούν από μια συσσωμάτωση των κρυστάλλων.

| caption1 = Διμερείς πέτρες στα νεφρά μπορουνμπορούν να παρατηρηθούν σε αυτααυτά τα [[νεφρά, τους ουρητήρες, την ουροδόχο κύστη και ακτινογραφία | ακτινογραφία ΝΟΚ]]. Σημειώστε την παρουσία του [[φλεβολιθίασης]] sς στην πύελο, η οποία μπορεί να παρερμηνευθεί ως [[κύστη πέτρα]] s.ς.

Διάγνωση των λίθων των νεφρών γίνεται βάσει των πληροφοριών που λαμβάνονται από το ιστορικό, τη φυσική εξέταση, ανάλυση ούρων, και ακτινολογικές μελέτες. Η κλινική διάγνωση γίνεται συνήθως με βάση τη θέση και τη σοβαρότητα του πόνου, η οποία είναι συνήθως με κολικούς στη φύση (έρχεται και φεύγει για το σπαστικό κύματα). Πόνος στην πλάτη εμφανίζεται όταν λίθοι παράγουν ένα εμπόδιο στο νεφρό. Η φυσική εξέταση μπορεί να αποκαλύψει πυρετό και [[σημάδι γροθιά Μέρφι | ]] .. στην πάσχουσα πλευρά.

Πέτρες που περιέχουν ασβέστιο είναι σχετικώς [[με ραδιοπυκνότητα | ακτινοσκιερες]], και μπορούν συχνά να ανιχνευθούν από μια παραδοσιακή ακτινογραφία της κοιλιάς που περιλαμβάνει τα [[νεφρά, ουρητήρες, ουροδόχος κύστη και ακτίνων Χ | νεφρά, ουρητήρες, και της ουροδόχου κύστης]] (ταινία ΝΟΚ). Περίπου το 60% του συνόλου των νεφρικών λίθων είναι ακτινοσκιερό. Σε γενικές γραμμές, πέτρες φωσφορικού ασβεστίου έχουν τη μεγαλύτερη πυκνότητα, ακολουθούμενη από το οξαλικό ασβέστιο και το φωσφορικό αμμώνιουχοαμμωνιούχο μαγνήσιο πετρών. Λίθοι κυστίνης είναι μόνο αμυδρά ακτινοπυκνά, ενώ πέτρες ουρικού οξέος είναι συνήθως εντελώς ακτινοδιαυγαστικές.

Υπάρχουν, σε μια ελικοειδή αξονική τομογραφία διάφορα Τμήματα που μέσω αυτών γίνεται τρόπος διάγνωσης κατά επιλογή στην ακτινογραφική αξιολόγηση των υπόπτων νεφρολιθίασης. Όλες οι πέτρες είναι ανιχνεύσιμες στην αξονική τομογραφία, εκτός από πολύ σπάνιες πέτρες που αποτελούνται από ορισμένα κατάλοιπα των ναρκωτικών στα ούρα, όπως από [[ινδιναβίρη]].

Όταν μια αξονική τομογραφία δεν είναι διαθέσιμη, μια [[ενδοφλέβια πυελο-gram]] μπορεί να γίνει για να βοηθήσει και να επιβεβαιώσει τη διάγνωση της νεφρολιθίασης. Αυτό περιλαμβάνει την ενδοφλέβια ένεση ενός [[Ραδιοαντίθεσης | παράγοντα αντίθεσης]] που ακολουθείται από μια ταινία ΝΟΚ. Οι Ουρόλιθοι που εινείναι παρόν στα νεφρά, ουρητήρες ή στην ουροδόχο κύστη μπορεί να ορίζονται καλύτερα από την χρήση αυτού του παράγοντα αντίθεσης. Πέτρες μπορούν επίσης να ανιχνευθούν με μια [[ανάδρομη πυελο-gram]], όπου ένας παρόμοιος παράγοντας αντίθεσης εγχύεται απευθείας στο απομακρυσμένο στόμιο του ουρητήρα (όπου ο ουρητήρας τερματίζει καθώς εισέρχεται στην κύστη).

Υπερηχογράφημα απεικόνισης των νεφρών μπορεί μερικές φορές να είναι χρήσιμο, καθώς δίνει λεπτομέρειες για την παρουσία της υδρονέφρωσης, γεγονός που υποδηλώνει οτιότι η πέτρα εμποδίζει την εκροή των ούρων. Οι ακτινοδιαφανής πέτρες, οι οποίες δεν εμφανίζονται στο ΝΟΚ, μπορεί να εμφανιστούν σε μελέτες απεικόνισης υπερήχων. Άλλα πλεονεκτήματα των υπερηχογράφημάτων των νεφρών περιλαμβάνουν το χαμηλό κόστος και την απουσία τους από [[Ακτινολογία | έκθεση σε ακτινοβολία]]. Υπερηχογράφημα απεικόνισης είναι χρήσιμο για την ανίχνευση για πέτρες σε καταστάσεις όπου οι ακτίνες Χ ή αξονική τομογραφία αποθαρρύνονται, όπως σε παιδιά ή έγκυες γυναίκες. Παρά τα πλεονεκτήματα αυτά, το νεφρικό υπερηχογράφημα το 2009 δεν θεωρήθηκε κατάλληλο για ελικοειδή αξονική τομογραφία κατά την αρχική διαγνωστική αξιολόγηση της νεφρολιθίασης. Ο κύριος λόγος για αυτό είναι ότι σε σύγκριση με την αξονική τομογραφία, το υπερηχογράφημα νεφρών πιο συχνά αποτυγχάνει να ανιχνεύσει μικρές πέτρες (ιδιαίτερα του ουρητήρα πέτρες), καθώς και άλλες σοβαρές διαταραχές που θα μπορούσε να προκαλεί τα συμπτώματα

* [[Ούρων μικροσκοπία | μικροσκοπική εξέταση]] των ούρων, η οποία μπορεί να δείξει [[ερυθρών αιμοσφαιρίων|ερυθρά αιμοσφαίρια]], βακτήρια, [[λευκοκυττάρα]], [[ουροποιητικού χυτό]] και κρύσταλλουςκρυστάλλους

* καλλιέργεια ούρων για τον εντοπισμό τυχόν μόλυνσης από οργανισμούς που υπάρχουν στο ουροποιητικό σύστημα και [[Kirby-Bauer αντιβιοτικό δοκιμές | ευαισθησίας]] για τον προσδιορισμό της ευαισθησίας των οργανισμών αυτών σε συγκεκριμένα αντιβιοτικά

* Κάθε 24 ώρες συλλογή ούρων για τη μέτρηση της συνολικής ημερήσιας ουρικής όγκο, μαγνήσιο, νάτριο, ουρικό οξύ, ασβέστιο, κιτρικό, οξαλικό και [[φωσφορικό]]?

* συλλογή των λίθων (με την ούρηση μέσα από ένα StoneScreen νεφρών δοχείο συλλογής πέτρα ή ένα απλό [σουρωτήρι [τσάι]]) είναι χρήσιμη. Χημική ανάλυση των συλλεγόμενωνσυλλεγομένων λίθων μπορεί να καθορίσει τη σύνθεση τους, η οποία με τη σειρά της μπορεί να βοηθήσει να καθοδηγήσει τη μελλοντική προληπτική και θεραπευτική αντιμετώπιση.

Μέχρι στιγμής, ο πιο κοινός τύπος των λίθων των νεφρών περιέχει ασβέστιο σε όλο τον κόσμο. Για παράδειγμα, πέτρες που περιέχουν ασβέστιο αντιπροσωπεύουν περίπου το 80% όλων των περιπτώσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες οι οποίες κατά κανόνα περιέχουν [[οξαλικό ασβεστίο]] είτε μόνα τους είτε σε συνδυασμό με [[φωσφορικό ασβέστιο]] με τη μορφή [[απατίτη]] ή [[μπρουσίτη]]. Παράγοντες που προάγουν την [[βροχόπτωση (χημεία) | καθίζηση]] κρυστάλλων οξαλικού στα ούρα, όπως [[πρωτογενή υπεροξαλουρία]], που συνδέονται με την ανάπτυξη των λίθων οξαλικού ασβεστίου και ο σχηματισμός των λίθων φωσφορικού ασβεστίου σχετίζεται με καταστάσεις όπως [[υπερπαραθυρεοειδισμό]] και [[νεφρική σωληναριακή οξέωση]].

Πέτρες οξαλικού ασβεστίου εμφανίζονται ως «φακέλοιφάκελοι» στο μικροσκόπιο. Μπορούν επίσης να σχηματίσουν «αλτήρες».

Περίπου 10-15% των λίθων αποτελούνται από [[στρουβίτη]] (φωσφορικό αμμώνιο του μαγνησίου, ΝΗ ₄ MgPO ₄· 6Η ₂ O ). πέτρες στρουβίτη(επίσης γνωστεςγνωστές ως "πέτρες μόλυνσης», [[ουρεάση]] ή πέτρες τριπλού-φωσφορικό), σχηματίζονται πλέον συχνά με την παρουσία λοίμωξης από ουρία διάσπασης [[βακτήρια]]. Χρησιμοποιώντας το ένζυμο ουρεάση, αυτοί οι οργανισμοί [[Μεταβολισμός | μεταβολίζουν]] την [[ουρία]] σε [[αμμωνία]] και σε[[διοξείδιο του άνθρακα]]. Αυτή η [[αλκαλικότητα]] στα ούρα, έχει ως αποτέλεσμα ευνοϊκές συνθήκες για τον σχηματισμό λίθων στρουβίτη. ''[[Proteus mirabilis]]'', ''[[Proteus vulgaris]]'' και ''[[Morganella morganii]]'' είναι οι πιο κοινοί οργανισμοί που απομονώθηκαν και οι λιγότερο συχνοί οργανισμοί περιλαμβάνουν ''[[Ουρεόπλασμα]]'' και ορισμένα είδη των ''[[Providencia (βακτήριο) | Providencia]]'', ''[[Klebsiella]]'', ''[[Serratia]]'' και ''[[Enterobacter]]''. Αυτές οι πέτρες μόλυνσης συνήθως παρατηρούνται σε ανθρώπους που έχουν παράγοντες που τους προδιαθέτουν για [[λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος]], όπως εκείνες με [[κάκωση νωτιαίου μυελού]] και άλλες μορφές [[νευρογενής κύστη]], [[εκτροπή του ειλεού αγωγού των ούρων]], [[κυστεοουρητηρική παλινδρόμηση]] και [[αποφρακτική ουροπάθεια]]. Επίσης συνήθως παρατηρείται σε άτομα με υποκείμενες μεταβολικές διαταραχές, όπως [[ιδιοπαθής]] [[υπερασβεστιουρία]], υπερπαραθυρεοειδισμό και [[ουρική αρθρίτιδα]]. Μόλυνση στις πέτρες μπορεί να αναπτυχθεί γρήγορα, σχηματίζοντας μεγάλες ''calyceal Staghorn'' ([[Κέρατο]] - σχήμα). Η Λιθίαση απαιτεί επεμβατική χειρουργική, όπως την διαδερμική νεφρολιθοτομή για οριστική θεραπεία.

Περίπου το 5-10% του συνόλου των λίθων σχηματίζονται από ουρικό οξύ. Οι άνθρωποι με ορισμένες μεταβολικές ανωμαλίες, συμπεριλαμβανομένης της [[παχυσαρκίας]], μπορεί να τους προκληθουνπροκληθούν πέτρες ουρικού οξέος. Μπορούν επίσης να αποτελούνται με τις συνθήκες που προκαλούν [[υπερουρικοζουρία]] (υπερβολική ποσότητα ουρικού οξέος στα ούρα), με ή χωρίς [[υπερουριχαιμία]] (υπερβολική ποσότητα ουρικού οξέος στο [[ορό του αίματος | ορό]]). Μπορούν επίσης να σχηματιστούν σε συνδυασμό με διαταραχές του μεταβολισμού του οξέος / της βάσης όπου τα ούρα είναι υπερβολικά όξινα (χαμηλό [[pΗ]]), με αποτέλεσμα την καταβύθιση κρυστάλλων ουρικού οξέος. Η διάγνωση της νεφρολιθίασης ουρικού οξέος υποστηρίζεται από την παρουσία των [[ραδιοπυκνότητα | ακτινοδιαυγαστικών]]. Πέτρα στο πρόσωπο της επίμονης οξύτητας των ούρων, σε συνδυασμό με τη διαπίστωση των κρυστάλλων ουρικού οξέος στα φρέσκα δείγματα ούρων.

Πέτρες ουρικού οξέος εμφανίζονται ως πλειομορφικοί κρυστάλλοικρύσταλλοι, συνήθως σε σχήμα διαμαντιού. Μπορούν επίσης να μοιάζουν με τετράγωνα ή ράβδους που είναι πολώσιμα.

Τα άτομα με ορισμένες σπάνια [[εκ γενετής σφάλματα του μεταβολισμού | εγγενή σφάλματα του μεταβολισμού]] έχουν την τάση να συσσωρεύουν σχηματισμένες κρυσταλλικές ουσίες στα ούρα τους. Για παράδειγμα, εκείνοι με [[κυστινουρία]], [[κυστίνωση]] και [[σύνδρομο Fanconi]] δύναται να σχηματίσουν πέτρες που αποτελούνται από [[κυστίνη]]. Ο σχηματισμός λίθων κυστίνης μπορεί να αντιμετωπιστεί με αλκαλοποίηση των ούρων και διατροφικό πρωτεϊνικό περιορισμό. Οι άνθρωποι που έχουν προσβληθεί από [[ξανθινουρία]] παράγουν συχνά πέτρες που αποτελείται από [[ξανθίνη]]. Οι άνθρωποι που έχουν προσβληθεί από [[αδενίνο ανεπάρκεια φωσφοριβοσυλτρανσφεράσης]] μπορούν να παράγουν [[2,8-διυδροξυαδενίνη]] πέτρες, [[αλκαπτονουρία]]που παράγει το [[ομογεντισικού οξύ]] στις πέτρες, και [[Iminoglycinuria | αμινογλυκινουρία]] που παράγουν πέτρες [[γλυκίνης]], [[προλίνης]] και [[υδροξυπρολίνης]]. Στη νεφρολιθίαση έχει επίσης παρατηρηθεί η θεραπευτική χρήση του φαρμάκου, μέσω κρυστάλλων που σχηματίζει στο εσωτερικό της νεφρικής οδού σε μερικούς ανθρώπους σήμερα με θεραπεία με χρήση παραγόντων όπως [[ινδιναβίρη]], [[σουλφαδιαζίνη]] και [[τριαμτερένιο]].

[[File:Staghorn Kidney Stone 08779.jpg|thumb|Αυτή η ακτινογραφία δείχνει μια μεγάλη πέτρα Staghorn με συμμετοχή του [[μεγάλου κάλυκα | μεγάλων κάλυκωνκαλύκων]] και [[νεφρικής πυέλου]] σε ένα άτομο με σοβαρή [[σκολίωση]]. Λίθοι από στρουβίτη μπορούν να αναπτυχθούν γρήγορα, σχηματίζοντας μεγάλο. [[Wikt: κάλυκα | calyceal]] Staghorn λίθοι μπορεί να χρειαστούν επεμβατική χειρουργική επέμβαση, όπως [[διαδερμική νεφρολιθοτομή]] ή ακόμα και [[λιθοτομίας | ανατροφική νεφρολιθοτομή]] για την οριστική θεραπεία]]

Η Νεφρολιθίαση αναφέρεται σε πέτρες που προέρχονται οπουδήποτε στο ουροποιητικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένων των νεφρών και της ουροδόχου κύστης Νεφρολιθίαση (από το {{lang-GRC | νεφρός}}. ''{{Lang | GRC-Latn | nephros}}'', "νεφρό" και {{lang | GRC | λίθoςλίθος}}, ''{{lang | GRC-Latn | λίθος}}'', "πέτρα") αναφέρεται στην παρουσία αυτών των λίθων στα νεφρά. ''Calyceal'' λίθοι αναφέρονται σε συναθροίσεις είτε στην [[ελάσσονα κάλυκα | ήσσονος σημασίας]] ή [[μεγάλους κάλυκες]], τμήματα του νεφρού που περνούν στα ούρα μέσα στον ουρητήρα (το σωλήνα που συνδέει τα νεφρά στην ουροδόχο κύστη). Η κατάσταση αυτή ονομάζεται ουρολιθίαση όταν μια πέτρα βρίσκεται στον ουρητήρα. Πέτρες μπορεί επίσης να σχηματιστούν ή να περάσουν μέσα στην ουροδόχο κύστη, μια προϋπόθεση που αναφέρεται ως [[ουροδόχου κύστης πέτρα | κυστολιθίαση]].

Τα Προληπτικά μέτρα εξαρτώνται από τον τύπο των λίθων. Σε άτομα με πέτρες ασβεστίου, πίνοντας πολλά υγρά, [[θειαζιδικά]] [[διουρητικό]] και το κιτρικό είναι αποτελεσματικοαποτελεσματικό όπως είναι η αλλοπουρινόλη σε άτομα με υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα ή στα ούρα.

* Η αύξηση της πρόσληψης του [[κιτρικόυκιτρικού]] - πλούσια σε ποτά όπως [[χυμός πορτοκαλιού]]

* Προσπάθεια να διατηρηθεί μια σταθερησταθερή πρόσληψη [[ασβέστιουασβεστίου]]

* Περιορισμός πρόσλψηςπρόσληψης [[νάτριουνατρίου]]

Το ασβέστιο συνδέεται με διαθέσιμα οξαλικού στο γαστρεντερικό σωλήνα, αποτρέποντας έτσι την απορρόφηση στην κυκλοφορία του αίματος, και μειώνει την απορρόφηση οξαλικού μειώνοντας τον κίνδυνο πέτρας στα νεφρά σε ευαίσθητα άτομα. Εξαιτίας αυτού, κάποιοι [[Νεφρολογία | νεφρολόγοι]]. και [[Ουρολογία | ουρολόγοι]] προτείνουνεπροτείνουν μάσημα δισκία ασβεστίου κατά τη διάρκεια γευμάτων που περιέχουν τροφές οξαλικού και τα συμπληρώματα του κιτρικού ασβεστίου μπορούν να λαμβάνονται με τα γεύματα αν το διαιτητικοδιαιτητικό ασβεστίοασβέστιο δεν μπορεί να αυξηθεί με άλλα μέσα.. Το προτιμώμενο συμπλήρωμα ασβεστίου για άτομα που διατρέχουν κίνδυνο σχηματισμού λίθων είναι το κιτρικό ασβέστιο, επειδή βοηθά να αυξάνουν την ουρική έκκριση κιτρικού.

Εκτός από την έντονη ενυδάτωση από το στόμα και την κατανάλωση του πιο διαιτητικού ασβεστίου, άλλες στρατηγικές πρόληψης περιλαμβάνουν την αποφυγή των μεγάλων δόσεων του συμπληρωματικού {{nowrap | βιταμίνη C}} και τον περιορισμό των τροφίμων που ειναιείναι πλούσια σε οξαλικό όπως τα [[Κατάλογος των κοινών φυλλώδη λαχανικά | φυλλώδη λαχανικά] ], [[ραβέντι]], [[σόγια | προϊόντα σόγιας]] και [[σοκολάτα]] Ωστόσο, καμία τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη μελέτη του οξαλικού περιορισμόυπεριορισμού έχει ακόμη αποδειχθεί για να ελεγχθεί η υπόθεση ότι ο οξαλικός περιορισμός μειώνει τη συχνότητα εμφάνισης του σχηματισμού λίθων. Ορισμένα στοιχεία δείχνουν οτι ότι η πρόσληψη [[μαγνήσιουμαγνησίου]] μειώνει τον κίνδυνο συμπτωματικής νεφρολιθίαση

Το στήριγμα για την ιατρική διαχείριση των λίθων ουρικού οξέος είναι αλκαλοποίηση (αύξηση του pH) των ούρων. Πέτρες ουρικού οξέος είναι από τα λίγα είδη που επιδέχονται θεραπεία διάλυσης, που αναφέρεται ως χυμόλυση. Η χυμόλυση συνήθως επιτυγχάνεται μέσω της χρήσης των από του στόματος φάρμακα, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ενδοφλεβίως παράγοντες ή ακόμη και ενστάλαξη ορισμένων παραγόντων καταιονισμού απευθείας πάνω στην πέτρα μπορεί να πραγματοποιηθεί, χρησιμοποιώντας κατιούσα [[nephrostomy]] ή [[ανάδρομο ουρητήρα]] καθετήρων. [[ακεταζολαμίδιο]] (Diamox) είναι ένα φάρμακο των αλκαλίων στα ούρα. Εκτός από την ακεταζολαμίδη ως εναλλακτική λύση, ορισμένα διατροφικαδιατροφικά συμπληρωμάτασυμπληρώματα είναι διαθέσιμα που παράγουν μια παρόμοια αλκαλοποίηση των ούρων. Αυτές περιλαμβάνουν [[όξινο ανθρακικό νάτριο]], [[κιτρικό κάλιο]], [[κιτρικό μαγνήσιο]], και Bicitra (ένας συνδυασμός μονοενύδρου κιτρικού οξέος και διένυδρο κιτρικό νάτριο)

Η αύξηση του pH των ούρων σε περίπου 6,5 προσφέρει ιδανικές συνθήκες για την [[Διάλυση (χημεία) | διάλυση]] των λίθων ουρικού οξέος. Η αύξηση του pH των ούρων σε τιμή μεγαλύτερη από 7,0 αυξάνει τον κίνδυνο σχηματισμού λίθων φωσφορικού ασβεστίου. Έλεγχος των ούρων σε τακτά χρονικά διαστήματα με [[νιτρανιζικό]] χαρτί μπορεί να βοηθήσει ώστε να διασφαλιστεί το pH των ούρων και να παραμένει σε αυτό το βέλτιστο εύρος. Χρησιμοποιώντας αυτή την προσέγγιση, ρυθμός διάλυσης της πέτρας μπορεί να αναμένεται να είναι γύρω στο 10 mm ανά μήνα.

Για τα άτομα με υπερουρικοζουρία και ασβέστιο στις πέτρες, [[αλλοπουρινόλη]] είναι μια από τις λίγες θεραπείες που έχουν αποδειχθεί ότι μειώνουν την πέτρα στα νεφρά αποαπό υποτροπές. Αλλοπουρινόλη παρεμβαίνει με την παραγωγή ουρικού οξέος στο [[συκώτι]]. Το φάρμακο χρησιμοποιείται επίσης σε άτομα με [[ποδάγρα]] ή υπερουριχαιμία (τα επίπεδα ουρικού οξέος στον ορό του αίματος).Η Η δοσολογία ρυθμίζεται για να διατηρηθεί μία μειωμένη απέκκριση του ουρικού οξέος. Η διατήρηση των επιπέδων ουρικου οξέος είναι συχνά ένας θεραπευτικός στόχος. Υπερουριχαιμία δεν είναι απαραίτητη για το σχηματισμό των λίθων ουρικού οξέος,η υπερουρικοζουρία μπορεί να συμβεί υπό την παρουσία φυσιολογικών ή ακόμη και αποαπό [[υποουριχαιμία | ορού χαμηλού ουρικού οξέος]]. Ορισμένοι επαγγελματίες συνήγορουν προσθέτοντας αλλοπουρινόλη μόνο σε ανθρώπους στους οποίους η υπερουρικοζουρία και υπερουριχαιμία επιμένουν, παρά τη χρήση ενος ενός [[Αλκαλοποιωμένου μέσο]]των ούρων όπως διττανθρακικό νάτριο ή κιτρικό κάλιο.

Η Πέτρα με μεγάλο μέγεθος επηρεάζει το ρυθμό του αυθόρμητου πέρασματοςπεράσματος της. Για παράδειγμα, μέχρι το 98% των μικρών πετρών μπορούν να περάσουν αυθόρμητα μέσω της ούρησης εντός τεσσάρων εβδομάδων από την έναρξη των συμπτωμάτων, αλλά για μεγαλύτερες πέτρες το ποσοστό των αυθόρμητων περασμάτων μειώνεται σε λιγότερο από 53% . Η Αρχική.αρχική τοποθεσία της πέτρας επηρεάζει επίσης την πιθανότητα αυθόρμητου περάσματος της πέτρα. Αύξηση των ποσοστών από 48% για τις πέτρες που βρίσκονται στο εγγύς ουρητήρα έως 79% για τις πέτρες που βρίσκονται στο vesicoureteric διασταύρωση, ανεξάρτητα από το μέγεθος της πέτρας. Υποθέτοντας ότι η απόφραξη υψηλής ποιότητας δεν σχετίζεται με λοίμωξη που βρίσκεται στο ουροποιητικό , και τα συμπτώματα είναι σχετικά ήπια, για να μη χειρουργηθεί ο ασθενής πραγματοποιούνται διάφορα μέτρα που μπορούν να ενθαρρύνουν το πέρασμα μιας πέτρας. Οι διαμορφωτές της πέτρας μπορούν να επωφεληθούν από πιο έντονη τη διαχείριση, συμπεριλαμβανομένης της κατάλληλης πρόσληψη υγρών και την χρήση ορισμένων φαρμάκων. Επιπλέον, η προσεκτική επιτήρηση σαφώς απαιτείται ώστε να μεγιστοποιηθεί η κλινική πορεία για τους ανθρώπους που είναι διαμορφωτές πέτρας.

Η χρήση των φαρμάκων για να επιταχύνει το αυθόρμητο πέρασμα του ουρητήρα αναφέρεται ως θεραπεία ιατρικής εξωστικής. Αρκετοί παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των [[άλφα αποκλειστή | blocker άλφα αδρενεργικών]](όπως [[ταμζουλοσίνη]]) και [[αναστολέα των διαύλων ασβεστίου]](όπως [[νιφεδιπίνη] )]), έχουν βρεθεί ότι είναι αποτελεσματικές.

[[File:Lithotriptor machine.jpg|thumb|ΕναΈνα [[Εξωσωματική λιθοτριψίας με κρουστικά κύματα | μηχάνημα λιθοτριψίας]] φαίνεται σε εναένα [[χειρουργείο]] λοιπού εξοπλισμού , συμπεριλαμβανομένου ενός [[αναισθησίας μηχανή | αναισθησιολογικού μηχανήματος]] και [[ακτίνων Χ ενίσχυσης της εικόνας # Mobile φθοριοσκοπικές Σύστημα γνωστός με ως "φορητή C-arm» | κινητό ακτινοσκοπικό σύστημα]] (ή "C- βραχίονα »).]]

[[Εξωσωματική λιθοτριψία]] (ESWL) είναι μια [[μη επεμβατική]] τεχνική για την αφαίρεση των λίθων των νεφρών. Οι περισσότεροι ESWL πραγματοποιείται όταν η πέτρα είναι παρούσα κοντά στα [[νεφρικής πυέλου]].Η ESWL περιλαμβάνει τη χρήση ενός μηχανήματος λιθοτριψίας εινείναι εξωτερικώς εφαρμοζόμενη, επικεντρώθηκε,στης υψηλής έντασης παλμούς της με [[υπερήχων | υπερηχητική ενέργεια]] για να προκαλέσει τον κατακερματισμό μιας πέτρα σε μια περίοδο περίπου 30-60 Λεπτάλεπτά. Μετά την εισαγωγή της στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Φεβρουάριο του 1984, η εξωσωματική λιθοτριψία ήταν γρήγορη και ευρέως αποδεκτή ως μια εναλλακτική θεραπεία για τις πέτρες στα νεφρά και στον ουρητήρα. Χρησιμοποιούνται σήμερα για τη θεραπεία των απλών πετρών που βρίσκονται στο νεφρό και στον άνω ουρητήρα , υπό την προϋπόθεση οτιότι το συνολικό φορτίο του λίθου (μέγεθος πέτρα και αριθμός) είναι μικρότερο από ό, τιότι για την ανατομία των εμπλεκόμενων νεφρών δηλαδή δεν Γιαγια μια πέτρα άνω των 10 mm, η λιθοτριψία δεν μπορεί να συμβάλει στο να σπάσει την πέτρα σε μια θεραπεία. Αντ 'αυτού, μπορεί να χρειαστούν δύο ή τρεις θεραπείες. Περίπου το 80 με 85% των απλών νεφρικών λίθων μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με την εξωσωματική λιθοτριψίας. Μια σειρά από παράγοντες μπορούν να επηρεάσουν την αποτελεσματικότητα της, συμπεριλαμβανομένης της χημικής σύνθεσης της πέτρας, της παρουσία των ανώμαλιωνανωμαλιών ως προς την νεφρική ανατομία και την συγκεκριμένη θέση της πέτρα στο νεφρό, παρουσία της υδρονέφρωσης, [του δείκτης [μάζας σώματος]], και την απόσταση της πέτρας από την επιφάνεια του δέρματος.

Συχνές ανεπιθύμητες επιδράσεις της εξωσωματικής λιθοτριψίας περιλαμβάνουν οξέοοξύ [[Τραύμα (ιατρική) | τραύμα]], όπως [[μελανιά | μώλωπες]]. Στη θέση χορήγησης μπορειμπορεί να υποστεί σοκ, και βλάβη στα αιμοφόρα αγγεία του νεφρού στην πραγματικότητα, η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που υποβάλλονται σε θεραπεία με μία τυπική δόση των κρουστικών κυμάτων που χρησιμοποιούν αυτήν την περίοδο αποδεκτές ρυθμίσεις θεραπείας είναι πιθανό να παρουσιάσουν σε κάποιο βαθμό [[οξεία νεφρική βλάβη]]. Η λιθοτριψία που προκαλείται από την οξεία νεφρική βλάβη είναι δοσοεξαρτώμενη (αυξάνεται με το συνολικό αριθμό των κρουστικών κυμάτων που χορηγείται και με τη ρύθμιση της ισχύος της λιθοτριψίας) και μπορεί να είναι σοβαρές, συμπεριλαμβανομένων της [[εσωτερικής αιμορραγίας]] και του υποκαψικού [[αιμάτωματοςαιμάτωμα|αιματώματος]] . Σε σπάνιες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί [[μετάγγιση αίματος]] και ακόμη και να οδηγήθειοδηγηθεί σε οξεία νεφρική ανεπάρκεια.Ποσοστά αιματωμάτων μπορεί να σχετίζονται με το είδος της λιθοτριψίας που χρησιμοποιείται Τα ποσοστά αιμάτωματωναιματωμάτων κάτω από το 1% και έως 13% έχουν αναφερθεί για διάφορα μηχανήματα λιθοτριψίας. Πρόσφατες μελέτες δείχνουν μειωμένη οξεία βλάβη ιστού, όταν το πρωτόκολλο θεραπείας περιλαμβάνει μια σύντομη παύση μετά την έναρξη των ι δύο βελτιωμένων μεθόδως μεθόδων θραύσης πετρών και η μείωση του τραυματισμού όταν ESWL διεξάγεται σε αργό ρυθμό ωστικό κύμα.

Εκτός από το προαναφερθέν ενδεχόμενο για οξεία νεφρική βλάβη, μελέτες σε ζώα δείχνουν ότι αυτές οι οξείες βλάβες μπορεί να εξελιχθούν σε σχηματισμό ουλής, με αποτέλεσμα την απώλεια του λειτουργικού νεφρικού όγκου.Πρόσφατες [[Υποψήφιοι ομάδα μελέτη | μελέτες προοπτικών]] δείχνουν επίσης οτι οι ηλικιωμένοι διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν νέα εμφάνιση υπέρτασης μετά από εξωσωματική λιθοτριψία. Επιπλέον, μια [[αναδρομική μελέτη | αναδρομική μελέτη ασθενών-μαρτύρων]], που δημοσιεύθηκε από ερευνητές από το [[Mayo Clinic]] το 2006 βρήκε αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης [[σακχαρώδη διαβήτη]] και [[υπέρταση]] σε άτομα που είχαν υποβληθεί σε εξωσωματική λιθοτριψία, σε σύγκριση με την ηλικία και το φύλο τους ανθρώπους που ταιριάζουν οι οποίοι είχαν υποβληθεί σε χειρουργική θεραπεία. Είτε με ή όχι οξεοοξύ τραύμα εξελίσσεται σε μακροπρόθεσμες επιπτώσεις και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες που περιλαμβάνουν τη δόση κρουστικόυκρουστικού κύματος (δηλαδή, ο αριθμός των κρουστικών κυμάτων που παραδίδεται, το ποσοστό της παράδοσης, ρύθμιση ισχύος, ακουστικά χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου λιθοτριψίας, και τη συχνότητα της επαναθεραπείας ), καθώς και ορισμένες εγγενείς προδιαθεσικούς παράγοντες κινδύνου παθοφυσιολογικούς.

Για την αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών, η [[Αμερικανική Ουρολογική Εταιρεία]] ιδρύσείδρυσε το Shock Wave λιθοτριψίας Task Force για την παροχή γνώμης εμπειρογνώμονα σχετικά με την ασφάλεια και την [[ανάλυση κινδύνου-οφέλους | ανάλυση σχέσςσχέσης κινδύνου-οφέλους]] της εξωσωματικής λιθοτριψίας. Η ομάδα εργασίας δημοσίευσε σε ένα [[λευκό χαρτί]] στο οποία σκιαγραφεί τα συμπεράσματά τους το 2009. Έχει σημειωθεί η σχέση κινδύνου-οφέλους οτιότι παραμένει θετική για πολλούς ανθρώπους. Τα πλεονεκτήματα της εξωσωματικής λιθοτριψίας περιλαμβάνουν μη επεμβατική φύση της, το γεγονός ότι είναι τεχνικά εύκολο για τη θεραπεία οι λίθοι του ανώτερου ουροποιητικού, και ότι, τουλάχιστον εινείναι μια οξεία, καλά ανεκτή, χαμηλής - [[νοσηρότητα]] θεραπεία για τη συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων. Ωστόσο, συνιστάται η επιβράδυνση στο ρυθμό πυροδότησης του σοκ του κύματος από 120 Παλμούς ανά λεπτό για 60 Παλμούς ανά λεπτό για να μειώσει τον κίνδυνο της νεφρικής βλάβης και να αυξήσουν τον βαθμό κατακερματισμού της πέτρας.

Οι περισσότερες πέτρες κάτω από 5mm για να περάσουν αυθόρμητα χρειάζεται Άμεσηάμεση επέμβαση που μπορεί, ωστόσο, να απαιτείται στταστα άτομα με μόνο ενα ένα νεφρό που ειναιείναι λειτουργικό ώστε οι διμερείς πέτρες αποφράξεως, να μην δημιουργήσουν μια λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος και ως εκ τούτου, τεκμαίρεται, ένα μολυσμένο νεφρό, ή ανίατος πόνο.. Ξεκινώντας στα μέσα της δεκαετίας του 1980, λιγότερο επεμβατικές θεραπείες, όπως η εξωσωματική λιθοτριψία, [[ουρητηροσκόπησης]] και [[διαδερμική νεφρολιθοτομή]] άρχισε να αντικαθιστά την ανοικτή χειρουργική επέμβαση με τις λεπτομέρειες της επιλογής για τη χειρουργική αντιμετώπιση της νεφρολιθίασης. Πιο πρόσφατα, εύκαμπτη ουρητηροσκόπηση έχει προσαρμοστεί για να διευκολυνθεί η ανάδρομη δημιουργία νεφροστομίας για διαδερμική νεφρολιθοτομή. Η προσέγγιση αυτή είναι ακόμη υπό έρευνα, αν και τα πρώτα αποτελέσματα είναι ευνοϊκά. Διαδερμική νεφρολιθοτομή ή, σπάνια, [[λιθοτομίας | ανατροφική νεφρολιθοτομή]], είναι η θεραπεία επιλογής για μεγάλες ή περίπλοκες πέτρες (όπως calyceal λίθους Staghorn) ή πέτρες που δεν μπορεί να εξαχθεί χρησιμοποιώντας λιγότερο επεμβατικές διαδικασίες.

====ΧειρουργικηΧειρουργική με ουρητηροσκόπηση====

| caption1 = [[X-ray computed tomography#Three-dimensional reconstruction|Τρισδιάστατη αξονική τομογραφία]] εικόνα ενός [[ουρητήρα στεντ | ουρικής ενδοπρόσθεσης]] στο αριστερό νεφρό (υποδεικνύεται με κίτρινο βέλος), με ένα νεφρό πέτρα στα κατώτερα της [[νεφρικής πυέλου]] (από το υψηλότερη κόκκινο βέλος) και ένα στο [[ουρητήρα]] δίπλα από το στεντ (κάτω κόκκινο βέλος)

| caption2 = Μια πέτρα στα νεφρά στην άκρη ενός [[υπερηχωνυπερήχων]] συσκευή αποσύνθεσης της πέτρας

[[Ουρητηροσκόπηση]] έχει γίνει όλο και πιο δημοφιλής αποαπό τις εύκαμπτες και άκαμπτες [[οπτικές ίνες]]. Μία τεχνική ουρηθροσκόπησης περιλαμβάνει την τοποθέτηση ενός [[ουρητήρα στεντ]] (ένα μικρό σωλήνα που εκτείνεται από την ουροδόχο κύστη, τον ουρητήρα μέχρι και στο νεφρό) και παρέχει άμεση ανακούφιση στο ατομοάτομο που του παρεμποδίζεται το νεφρονεφρό. Τοποθέτηση stent μπορεί να είναι χρήσιμη για την αποθήκευση ενός νεφρού σε κίνδυνο αποαπό [[Οξεία νεφρική ανεπάρκεια # μετανεφρική | μετανεφρική οξεία νεφρική ανεπάρκεια]] λόγω της αυξημένης υδροστατικής πίεσης, [[οίδημα | πρήξιμο]] και μόλυνσης ([[πυελονεφρίτιδα]] που προκαλείται από απόφραξη του αποαπό πέτρα. Stents ουρητήρα ποικίλουν σε μήκος από 24 εωςέως 30 cm και τα περισσότερα έχουν ένα σχήμα που συνήθως αναφέρεται ως ένα «διπλό-J» ή «διπλή πλεξίδα", λόγω της μπούκλας στα δύο άκρα. Έχουν σχεδιαστεί για να επιτρέπουν τη ροή των ούρων που στο παρελθόν υπήρχε απόφραξη του ουρητήρα. Μπορούν να διατηρηθούν στον ουρητήρα για ημέρες έως εβδομάδες ως λοιμώξεις επιλυσειςεπιλύσεις και καθώς οι πέτρες διαλύονται μέσω κατακερματισμένης με ESWL ή με κάποια άλλη θεραπεία. Τα στεντ διαστέλλονται στους ουρητήρες, και μπορούν να διευκολύνουν τα όργανα, και βοηθούν στην απεικόνιση των ουρητήρων και τυχόν συναφείς πέτρες με ακτινογραφικές εξετάσεις. Η παρουσία του μόνιμου stent ουρητήρα μπορεί να προκαλέσει ελάχιστη έως μέτρια δυσφορία, συχνότητα ή επιτακτικού τύπου ακράτεια, και λοίμωξη, η οποία σε γενικές γραμμές υποχωρεί με την αφαίρεση.Τα περισσότερα stents ουρητήρα μπορούν να αφαιρεθούν κυτοσκοπικά κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στο ιατρείο υπό [[τοπικό αναισθητικό | τοπική αναισθησία]]. Μετά την υποχώρηση της νεφρολιθίασης

Περισσότερες οριστικές τεχνικές ουρηθροσκόπησης για την εξόρυξη πέτρας (και όχι απλώς παρακάμπτοντας το εμπόδιο) περιλαμβάνουν εξόρυξη και υπερηχογράφημα ουρολιθοτριψίας. [[Λέιζερ λιθοτριψίας]] είναι μια άλλη τεχνική, η οποία περιλαμβάνει τη χρήση ενός [[όλμιου]]: [[ύττριο αλουμινίου γρανάτης]]. σε πέτρες θραύσματος στην κύστη, στους ουρητήρες και στα νεφρά

Τεχνικές ουρηθροσκόπησης είναι γενικά πιο αποτελεσματικεςαποτελεσματικές από ESWL για τη θεραπεία λίθων που βρίσκονται στο κάτω ουρητήρα, με ποσοστά επιτυχίας του 93-100% με τη χρήση Ho:YAG λέιζερ λιθοτριψίας . Αν και η ESWL παραδοσιακά προτιμάται από πολλούς επαγγελματίες για την αντιμετώπιση πετρών που βρίσκονται στον άνω ουρητήρα, η πιο πρόσφατη εμπειρία δείχνει τεχνικές ουρηθροσκόπησης προσφέρουν σαφή πλεονεκτήματα στην αγωγή του ανώτερου λίθων ουρητήρα. Συγκεκριμένα, το συνολικό ποσοστό επιτυχίας είναι μεγαλύτερο, με λιγότερες επαναληπτικές παρεμβάσεις και μετεγχειρητικές επισκέψεις που απαιτούνται, καθώς και το κόστος της θεραπείας είναι χαμηλότερο μετά τη θεραπεία ουρηθροσκόπησης σε σύγκριση με την εξωσωματική λιθοτριψία. Αυτά τα πλεονεκτήματα είναι ιδιαίτερα εμφανή με πέτρες μεγαλύτερες από 10 mm σε διάμετρο. Ωστόσο, επειδή η ουρητηροσκόπηση του ανώτερου ουρητήρα είναι πολύ πιο δύσκολη από ό, τι η ESWL, πολλοί ουρολόγοι εξακολουθούν να προτιμούν να χρησιμοποιούν την εξωσωματική λιθοτριψία ως θεραπεία πρώτης γραμμής για τις πέτρες κάτω των 10Mm, και η ουρητηροσκόπηση για εκείνους που είναι μεγαλύτερη από 10 σε διάμετρο είναι η προτιμώμενη θεραπεία σε έγκυες και νοσηρά παχύσαρκα ατόμαάτομα, καθώς και εκείνες με [[αιμορραγική διάθεση | αιμορραγικές διαταραχές]]

Στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη, η ετήσια [[επίπτωση (επιδημιολογία) | επίπτωση]] (αριθμός νέων περιπτώσεων ανά έτος) των λίθων των νεφρών είναι περίπου 0,5%. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η [[επικράτηση]] της(συχνότητα στον πληθυσμό) νεφρολιθίασης αυξήθηκε από 3,2% σε 5,2% από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 έως τα μέσα του 1990. Το συνολικό κόστος για την αντιμετώπιση νεφρολιθίαση ΗΠΑ ήταν $ 2 δισεκατομμύρια το 2003. Περίπου 65-80% των ατόμων με πέτρες στα νεφρά είναι άνδρες με περισσότερες πέτρες στις γυναίκες που οφείλονται είτε σε μεταβολικές ανωμαλίες (όπως κυστινουρία) ή λοίμωξη. Οι άνδρες πιο συχνά βιώνουν το πρώτο τους επεισόδιο μεταξύ 30 και 40 ετών, ενώ για τις γυναίκες, η ηλικία κατά την πρώτη παρουσίαση είναι κάπως αργότερα. Η ηλικία έναρξης δείχνει μια [[ διπλή κατανομή]] στις γυναίκες, με τα επεισόδια να κορυφώνονται σε 35 και 55 χρόνια. ταΤα ποσοστά επανάληψης, εκτιμούνται σε 50% σε μια περίοδο 10 ετών και το 75% άνω των 20 ετών, με μερικούς άνθρωπουςανθρώπους να βιώνουν δέκα ή περισσότερα επεισόδια κατά τη διάρκεια της ζωής τους.

Η ύπαρξη των λίθων των νεφρών καταγράφηκε για πρώτη φορά πριν από χιλιάδες χρόνια, και της [[λιθοτομίας]] για την αφαίρεση λίθων είναι μια από τις αρχαιότερες γνωστές χειρουργικές επεμβάσεις.Το 1901, μια πέτρα που ανακαλύφθηκε στη [[λεκάνη]] της αρχαίας αιγυπτιακής[[μούμιας]] χρονολογήθηκε σε 4.800 π.Χ. Ιατρικά κείμενα από την αρχαία [[Μεσοποταμία]], την[[Ιστορία της Ινδίας | Ινδία]], την[[Ιστορία της Κίνας | Κίνα]], την[[αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών | Περσία]],την [[Αρχαία Ελλάδα | Ελλάδα]] και την[[Αρχαία Ρώμη | Ρώμη]] αναφέρονται όλα σε ασβεστολιθικές ασθένειες. Μέρος του [[Ιπποκράτειου Όρκου]] προτείνει να υπάρχει εξάσκηση στους χειρουργούς στην αρχαία Ελλάδα, στους οποίους οι γιατροί ητανήταν υπεύθυνοι για τις λιθοτομίες. Η ρωμαϊκή ιατρική πραγματεία '' [[De Medicina]] '' από [[Aulus Κορνήλιος Κέλσος]] περιείχε μια περιγραφή της λιθοτομίας, και το έργο αυτό αποτέλεσε τη βάση για τη διαδικασία αυτή μέχρι τον 18ο αιώνα.

Διάσημοι άνθρωποι που ήταν [[Κατάλογος πέτρα στα νεφρά διαμορφωτές | διαμωρφοτεςδιαμορφωτές στις πέτρες των νεφρών]] περιλαμβάνονται οπωςόπως οι [[Ναπολέων | Ναπολέων Ι]], [[Ναπολέων ΙΙΙ]], [[Πέτρος ο Μέγας]], [[Λουδοβίκος ΙΔ της Γαλλίας | Louis XIV]], [[Γεώργιος IV του Ηνωμένου Βασιλείου | Γιώργος IV]], [[Όλιβερ Κρόμγουελ]], [[Λίντον Τζόνσον]], [[Βενιαμίν Φραγκλίνος]], [[Michel de Montaigne]], [[Francis Bacon]], [[Ισαάκ Νεύτων]], [[Samuel Pepys]], [[William Harvey]], [[Herman Boerhaave]] και [[Αντόνιο Scarpa]].

Νέες τεχνικές στην λιθοτομία άρχισαν να εμφανίζονται αρχής γενομένης από το 1520, αλλά η λειτουργία παραμένει επικίνδυνη. Μετά την [[Χένρι Jacob Bigelow]] που διέδωσε την τεχνική του [[litholapaxy]] το 1878, το [[ποσοστό θνησιμότητας]] μειώθηκε από περίπου 24% σε 2,4%. Ωστόσο, άλλες τεχνικές θεραπείας συνέχισαν να παράγουν ένα υψηλό επίπεδο θνησιμότητας, ειδικά για τους άπειρους ουρολόγους Το 1980, [[Dornier Flugzeugwerke | Dornier MedTech]]. Εισήγαγε εξωσωματικής λιθοτριψίας σοκ κύματος για διάλυση πέτρας μέσω ακουστικών παλμών, και η τεχνική αυτή έχει έρθει από τότε σε ευρεία χρήση.

[[Κρυστάλλωση]] του οξαλικού ασβεστίου φαίνεται να αναστέλλεται από ορισμένες ουσίες στα ούρα που επιβραδύνουν το σχηματισμό, την ανάπτυξη, την συσσωμάτωση και προσκόλληση των κρυστάλλων σε νεφρικά κύτταρα. Με καθαρισμό ούρων χρησιμοποιώντας [[ΠρωτεινικήΠρωτεϊνική καταβύθιση | καταβύθιση άλας]], [[ισοηλεκτρική εστίαση]] και [χρωματογραφία [αποκλεισμού μεγέθους]], μερικοί ερευνητές έχουν βρει ότι το [[calgranulin]], μια πρωτεΐνη που σχηματίζεται στο νεφρό, είναι ένας ισχυρός αναστολέας της »[[in vivo]] σχηματισμών» των κρυστάλλων οξαλικού ασβεστίου. Θεωρώντας εξαιρετικά υψηλά επίπεδα της αναστολής της ανάπτυξης και της συσσωμάτωσης των κρυστάλλων οξαλικού ασβεστίου,το calgranulin θα μπορούσε να είναι ένας σημαντικός ενδογενής παράγοντας στην πρόληψη της νεφρολιθίασης.

Αν και οι πέτρες στα νεφρά, δεν εμφανίζονται συχνά στα παιδιά, η συχνότητα αυξάνεται στα μεγαλύτερα παιδιά που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο ανεξάρτητος ηλικίας και φύλου.

Όπως και με τους ενήλικες, οι περισσότεροι παιδίατροι υποστηρίζουν πως οι πέτρες στα νεφρά κατά κύριο λόγο αποτελούνται από οξαλικό ασβέστιο,ενω αποενώ από στρουβίτη και φωσφορικό ασβέστιο οι πέτρες είναι λιγότερο συχνές. Οι πέτρες οξαλικού ασβεστίου σε παιδιά που συνδέονται με υψηλές ποσότητες ασβεστίου, οξαλικού, και μαγνήσιο σε όξινα ούρα.