Λουδοβίκος Φίλιππος Β΄ της Ορλεάνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Μορφοποίηση |
|||
Γραμμή 1:
{{Πληροφορίες προσώπου}}
Ο '''Λουδοβίκος Φίλιππος Ιωσήφ Β΄''' (
== Βιογραφικά στοιχεία ==
Έχοντας τον τίτλο του δούκα του Μοντπενσιέ
ένας από τους πλουσιότερους άντρες εκείνη την εποχή στην Γαλλία και καλείτο να παίξει ρόλο παρόμοιο με αυτόν του προπάππου του, Φιλίππου Β΄ της Ορλεάνης.
Ως δούκας της Σαρτρ ήρθε σε σύγκρουση με τον Ρενέ του Μοπώ
όπου έγινε στενός φίλος με τον μετέπειτα βασιλιά Γεώργιο Δ΄. Στη Γαλλία έγινε γνωστός για τα ακριβά δώρα που έδινε στους φτωχούς σε περίοδο πείνας, ανοίγοντας τις πύλες των ανακτόρων για το κοινό.
== Δημοκρατική δράση και σχέσεις με τη βασιλική αυλή ==
▲Μόλις διαδέχθηκε τον πατέρα του, ως δούκας της Ορλεάνης (1787) έδειξε έντονα τις δημοκρατικές του ιδέες σε τέτοιο βαθμό ώστε να κατηγορηθεί ότι επεδίωκε να γίνει ο νέος συνταγματικός βασιλιάς. Το καλοκαίρι του 1789 έγινε το μεγαλύτερο θέμα συζήτησης αφού
κατηγορήθηκε από τη βασιλική αυλή ότι εκείνος ξεσήκωσε τα πλήθη που πολιορκούσαν τα ανάκτορα, με σκοπό να συλλάβουν τη βασιλική οικογένεια. Αιτία ήταν οι βαθιές δημοκρατικές του ιδέες και το μίσος του απέναντι στη βασίλισσα Μαρία Αντουανέττα.
Γραμμή 18:
== Πολιτική και αποκεφαλισμός ==
Μετά την αιχμαλωσία του βασιλιά στο [[Βαρέν]] (Varennes-en-Argonne) το 1791, αρνήθηκε να πάρει μέρος στην πολιτική, σε πείσμα όσων έλεγαν ότι είχε κρυφό στόχο να αντικαταστήσει τον βασιλιά. Αντίθετα προσπάθησε να συμφιλιωθεί με την αυλή αλλά απέτυχε. Κατά τη διάρκεια της [[Γαλλική Επανάσταση|επανάστασης]] προσπάθησε να σώσει την ζωή επιφανών προσώπων. Δέχθηκε τον τίτλο του «πολίτη - ισότητα» και εξελέγη αναπληρωματικό μέλος του Εθνικού Συμβουλίου. Συμμετείχε στην ψηφοφορία για την καταδίκη του βασιλιά και έδωσε την ψήφο του για τον αποκεφαλισμό του.▼
Ενώ δεν υπήρχε καμιά υποψία από τους επαναστάτες για το πρόσωπο του, μόλις ανακαλύφθηκε η συνωμοσία του μεγαλύτερου γιου του Λουδοβίκου Φιλίππου, δούκα της Σαρτρ, με τον Κάρολο Φραγκίσκο Ντιμουριέ, το τρομοκρατικό καθεστώς των Ιακωβίνων του [[Ροβεσπιέρος|Ροβεσπιέρου]] διέταξε την σύλληψη και θανάτωση όλων των [[Βουρβώνοι|Βουρβώνων]]. Με συνοπτικές διαδικασίες, ο Λουδοβίκος Φίλιππος, παρά την έντονη δημοκρατική του δράση, φυλακίστηκε και αποφυλακίστηκε.▼
▲Μετά την αιχμαλωσία του βασιλιά στο [[Βαρέν]] (Varennes-en-Argonne) το 1791, αρνήθηκε να πάρει μέρος στην πολιτική, σε πείσμα όσων έλεγαν ότι είχε κρυφό στόχο να αντικαταστήσει τον βασιλιά. Αντίθετα προσπάθησε να συμφιλιωθεί με την αυλή αλλά απέτυχε. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης προσπάθησε να σώσει την ζωή επιφανών προσώπων. Δέχθηκε τον τίτλο του «πολίτη - ισότητα» και εξελέγη αναπληρωματικό μέλος του Εθνικού Συμβουλίου. Συμμετείχε στην ψηφοφορία για την καταδίκη του βασιλιά και έδωσε την ψήφο του για τον αποκεφαλισμό του.
▲Ενώ δεν υπήρχε καμιά υποψία από τους επαναστάτες για το πρόσωπο του, μόλις ανακαλύφθηκε η συνωμοσία του μεγαλύτερου γιου του Λουδοβίκου δούκα της Σαρτρ με τον Κάρολο Φραγκίσκο Ντιμουριέ, το τρομοκρατικό καθεστώς των Ιακωβίνων του Ροβεσπιέρου διέταξε την σύλληψη και θανάτωση όλων των Βουρβώνων. Με συνοπτικές διαδικασίες, ο Λουδοβίκος Φίλιππος, παρά την έντονη δημοκρατική του δράση, φυλακίστηκε και αποφυλακίστηκε.
== Κληρονόμοι ==
Με τη σύζυγό του [[Λουίζα Μαρία Αδελαΐδα των Βουρβώνων]] απέκτησε τέσσερις απογόνους:
* [[Λουδοβίκος Φίλιππος της Γαλλίας]]
* Αντώνιος Φίλιππος της Ορλεάνης (1775
* [[Πριγκίπισσα Αδελαΐδα της Ορλεάνης|Λουίζα Μαρία Αδελαίδα Ευγενία της Ορλεάνης]] (1777
* Λουδοβίκος Κάρολος Αλφόνσος του Μπωζολέ (1779
==
<references />
=== Πηγές ===
* M. Tournois, Histoire du Louis Philippe Joseph duc d'Orléans (Paris, 1842).
* L. C. Rousselet, Correspondance de Louis-Philippe Joseph d'Orléans avec Louis XVI (Paris, 1800)
* Journal of Mrs. Grace Dalrymple Elliott (1859)
* Pierre-Sébastien Laurentie, Histoire des ducs d'Orléans (Paris, 1832)
{{Ενσωμάτωση κειμένου|en|Louis Philippe II, Duke of Orléans}}
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
{{Authority control}}
{{DEFAULTSORT:Λουδοβικος Φιλιππος 02}}
| |||