Ιώσηπος Μοισιόδακας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
|||
Γραμμή 1:
{{πληροφορίες προσώπου}}Ο
==Βίος==
Ο
Στα 1752
Το 1756
===Στην Βενετία===
Μετά τη Σίφνο
===Στις Ηγεμονίες===
Το 1765 ο ηγεμόνας [[Γρηγόριος Γ΄ Γκίκας|Γρηγόριος Αλέξανδρος Γκίκας]] τον κάλεσε στην Μολδαβία για να συμβάλλει στο πρόγραμμα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που σχεδίαζε. Κλήθηκε ο Μοισιόδακας μετά από σχετική σύσταση του θεσσαλού λογίου και ιατρού Κωνσταντίνου Καραϊωάννη, λόγω των σπουδών του και της φήμης που είχε αποκτήσει λόγω της έκδοσης της ''Ηθικής Φιλοσοφίας'' του. Διορίζεται ''φιλοσοφικός διδάσκαλος'' του νέου Γυμνασίου του Ιασίου, παρά την επίμονη άρνησή του, κάτι που έδειχνε την επιθυμία του να αποδεσμευτεί από τις παραδοσιακές κοινωνικές εντάξεις και από τη διαιώνισή τους.{{sfn|Κιτρομηλίδης|σ=73–76}} Εκτός από καθήκοντα σχολάρχη, διδάσκει νεότερα μαθηματικά και φυσική. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1765 προετοιμάζοντας τις παραδόσεις του, μεταφράζει το έργο ''Στοιχεία Γεωμετρίας'' του Andre Tacquet.{{sfn|Κιτρομηλίδης|σ=78}} Φιλοσοφία διδάσκει βασιζόμενος στο έργο του Μουαρτόρι.{{sfn|Κιτρομηλίδης|σ=88}}
Κατά την περίοδο της σχολαρχίας του ενεπλάκη σε ιδεολογική έριδα με κάποιον ιερωμένο λόγιο για την αξία της νεότερης φιλοσοφίας, καθώς ο δεύτερος υποστήριζε αριστοτελικές απόψεις για θέματα φυσικής και κατηγορούσε τον Μοισιόδακα για ''λατινοφροσύνη''
Η σκληρή εργασία του κλόνισε την υγεία του και την επόμενη άνοιξη αρρώστησε από φυματίωση και έτσι παραιτήθηκε από τη σχολαρχία.
Βιοπορίζεται από την παράδοση ιδιωτικών μαθημάτων σε οίκους αρχόντων και ευγενών της φαναριώτικής κοινωνίας, ενώ επιδίδεται στη μελέτη των μαθηματικών και φυσικών επιστημών και τη συγγραφή.
Το 1776 επιστρέφει στο Ιάσιο αναζητώντας υποστήριξη από τον Γρηγόριο Αλέξανδρο Γκίκα, αλλά και γιατί προσκλήθηκε να αναλάβει τη θέση του σχολάρχη στην Αυθεντική Ακαδημία μετά την αποχώρηση του από αυτήν [[Νικηφόρος Θεοτόκης|Νικηφόρου Θεοτόκη]].
Διδάσκει για τέσσερις μήνες: οι παραδόσεις του είναι καθημερινές και εναλλάσσονται κάθε δεύτερη μέρα στα θέματα των μαθηματικών και της γεωγραφίας. Δίνει είκοσι επτά παραδόσεις για τη γεωγραφία και είκοσι οκτώ για την αριθμητική.
Στην δεύτερη φάση της δράσης του στο Ιάσιο δέχεται νέα πολεμική από τους φορείς της παράδοσης αριστοτελικούς για τη διδασκαλία των μαθηματικών
Η υπονομευτική δράση προέρχεται από έναν συνάδελφό του στην Ακαδημία, καθηγητή της γραμματικής και οπαδού της παραδοσιακής παιδείας. Εξωθείται έτσι να υποβάλει την παραίτησή του.
===Μετά την παραίτηση===
Το 1777 τον βρίσκουμε στο Πρασοβόν (Brasov) στις βόρειες παρυφές των Τρανσυλβανικών Άλπεων,το οποίο ήταν σημαντικό εμπορικό κέντρο: η μετάβάση του εκεί αντικατόπτριζε την επιστροφή του στους κόλπους μιας κοινωνίας που εμπιστευόταν μετά την απογοήτευσή του από τις αυλές των ηγεμόνων.{{sfn|Κιτρομηλίδης|σ=108}} Αρχίζει να περιπλανιέται σε περιοχές της αυτοκρατορίας των Αψβούργων για να ικανοποιήσει το εκδοτικό του πρόγραμμα: επισκέπτεται φίλους του εμπόρους Μοσχοπολίτες, Σιατιστινούς και Καστοριανούς στην [[Βουδαπέστη|Πέστη]] της Ουγγαρίας. Πηγαίνοντας στην [[Βενετία]] περνάει από την Τεργέστη. Τέλη 1778 ή αρχές 1779 φτάνει στην Βενετία.{{sfn|Κιτρομηλίδης|σσ=122–124}}
[[File:Hofbibliothek Vienna Sept 2006.jpg|thumb|left|250px|H [[Αυτοκρατορική Βιβλιοθήκη της Βιέννης]] στην Josefsplatz. Για την σύνταξη της Θεωρίας Γεωγραφίας του εργάστηκε ο Μοισιόδακας συστηματικά σε αυτήν. Την εμπειρία του θυμάται χαρακτηριστικά: «Χάρις μεγίστη τη Αυτοκρατορική Βιβλιοθήκη της Ουϊένης, εν η οσάκις εσύχναζον μοι επεδίδοντο πάντα τα ζητούμενα βιβλία προθύμως και ευμενώς,και εν η συνεκόμισα πάσαν την αναγκαίαν ύλην»
Από το 1780 και για δύο χρόνια μένει στην [[Βιέννη]], όπου ασχολείται με μελέτες στην αυτοκρατορική βιβλιοθήκη της Αυστρίας και τυπώνει την ''Απολογία'' του.
===Επιστροφή στις Ηγεμονίες===
Μετά τη
[[File:Alexandru Ipsilanti.jpg|thumb|right|220px|Αλέξανδρος Υψηλάντης (1726-1805), ηγεμόνας της Βλαχίας (1774-1782, 1796-1797) και της Μολδαβίας (1786-1788), προστάτης του Μοισιόδακα στην τελευταία περίοδο της ζωής του. Χαλκογραφία του τέλους του 18ου αιώνα.]]
===Θάνατος===
Δεν είναι με ακρίβεια γνωστό το έτος του θανάτου του. Ο [[Γεώργιος Ζαβίρας]] συγκεντρώνοντας βιογραφικό υλικό για τους
==Επιρροές που δέχθηκε ο Μοισιόδακας==
Η είσοδός του στο σύστημα της ελληνικής παιδείας καθόρισε το περιεχόμενο της ταυτότητάς του: μέσω αυτής υπέστη την πολιτιστική του διαφοροποίηση. Το μέγεθος και η έκταση της αφομοίωσής του από την ελληνική παιδεία αποδείχθηκε από την κατοπινή δράση του και σταδιοδρομία του: αφιερώθηκε στην ανασυγκρότηση της ελληνικής παιδείας.
Κατά τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Πάδοβας δεν μένει ανεπηρέαστος από τους διδάσκοντες σε αυτόν οι οποίοι τον στρέφουν στη μελέτη των θετικών επιστημών.
Στο έργο του ''Παιδαγωγία'' εμφανείς είναι οι εξαρτήσεις του από το παιδαγωγικό σύγγραμμα του [[Τζων Λοκ]] ''Some Thoughts concerning Education'': στη σειρά με την οποία διαπραγματεύεται τα ζητήματα, στις ιδέες, αλλά και ότι συχνά μεταφράζει κομμάτια από το παιδαγωγικό σύγγραμμα του Άγγλου φιλοσόφου.<ref>[[Άλκης Αγγέλου]], «Πως η νεοελληνική σκέψη εγνώρισε το ''Δοκίμιο'' του John Locke» στο: Άλκης Αγγέλου, ''Των φώτων. Όψεις του νεοελληνικού Διαφωτισμού'', εκδ. Ερμής, Αθήνα 1988, σελ. 13</ref>
==Επιρροές και απήχηση του Μοισιόδακα==
Η επίδραση του Μοισιόδακα στο πνευματικό έργο του [[Ρήγας Βελεστινλής|Ρήγα]] έγκειται στην στροφή των ενδιαφερόντων του προς την κατεύθυνση της φυσικής και της γεωγραφίας. Το έργο του Ρήγα ''Φυσικής απάνθισμα διά τους αγχίνους και φιλομαθείς Έλληνας'' έχει διάχυτες τις επιδράσεις του Μοισιόδακα.Οι χαρτογραφικές εκδόσεις του Ρήγα συνιστούν εφαρμογή της παιδαγωγικής αναγκαιότητας της επιστήμης αυτής όπως ο Μοισιόδακας είχε προβάλει στη ''Θεωρία Γεωγραφίας''. Τέλος, επιδρά και στις γλωσσικές απόψεις του Ρήγα και στο ''απλούν ύφος'' που υιοθετεί.
Το ενδιαφέρον του [[Παναγιώτης Κοδρικάς|Κοδρικά]] για το έργο του Fontenelle, ''Entretiens sur la pluralite des mondes'' το οποίο μετέφρασε και εξέδωσε ήταν αποτέλεσμα της σχετικής σε αυτό μνείας που κάνει ο Μοισιόδακας στην ''Απολογία'' του. Τα γεωγραφικά ενδιαφέροντα των [[Γρηγόριος Κωνσταντάς|Κωνσταντά]] και [[Δανιήλ Φιλιππίδης|Φιλιππίδη]] όπως εκφράζονται στη ''[[Γεωγραφία νεωτερική|Νεωτερική Γεωγραφία]]'' είναι προϊόντα των παροτρύνσεων του Μοισίοδακα. Οι συντάκτες του ακολουθούν τις συμβουλές του Μοισιόδακα σχετικά με την επιλογή της γλωσσικής σύμβασης και τον μεθοδολογικό εμπειρισμό που τους διακρίνει. Το έργο τους καλύπτει την πολιτική γεωγραφία το πεδίο εκείνο που ο Μοισιόδακας έλεγε πως έπρεπε να καλλιεργήσουν άλλοι. Η μετάφραση της ''Αστρονομίας'' του Lalande από τον Φιλιππίδη-έργου που πρώτος εισήγαγε ο Μοισιόδακας τον εντάσσουν στον πνευματικό κόσμο του Μοισιόδακα, ο οποίος εισηγείται πρώτος και το έργο του γάλλου μαθηματικού Abbe de la Caille ''Περί των κωνικών τομών'' που μετέφρασε ο [[Σπυρίδων Ασάνης]].
==Ιδέες για την γλώσσα==
Ο Μοισίόδαξ ήταν ένας από τους πρώτους στοχαστές που αγωνίστηκαν για την καθιέρωση της νεοελληνικής ως γλώσσας της παιδείας του γένους. Τα επιχειρήματά του ήταν παιδαγωγικού και κοινωνιολογικού χαρακτήρα.
==Φιλοσοφικός στοχασμός του Μοισιόδακα==
Ο Μοισιόδακας αντιτίθεται προς τη σχολαστική παράδοση της αριστοτελικής λογικής και μεταφυσικής, ενώ προβάλει τα νεότερα μαθηματικά και την εμπειρική επιστήμη ως βασική προϋπόθεση για την καλλιέργεια της ''υγιούς φιλοσοφίας'', δηλαδή εκείνης του ορθολογισμού.
==Ο Μοισιόδακας ως επιστήμονας==
Η έκδοση της γεωγραφικής του πραγματείας καταδεικνύει την απομάκρυνσή του από το χώρο του αφηρημένου μαθηματικού στοχασμού και την μετακίνησή του σε πεδία εμπειρικής έρευνας.
==O Μοισιόδακας ως παιδαγωγός==
Ο Μοισιόδακας δεν περιορίστηκε απλά στη διατύπωση απόψεων σχετικά με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, αλλά συνέδεσε την εκπαίδευση με την κοινωνία της εποχής του, κάνοντας παρατηρήσεις κοινωνιολογικού περιεχομένου. Βασικές αρχές του σχεδίου του Μοισιόδακα ήταν η πλήρης αναθεώρηση του αναλυτικού προγράμματος των ελληνικών σχολείων, η καθιέρωση της ''απλής'' νεοελληνικής ως γλώσσας της διδασκαλίας, η εγκατάλλειψη της διδασκαλίας των πατερικών κειμένων, ο ορθολογικός τρόπος των διδασκομένων αρχαιοελληνικών κειμένων, η κατάργηση της ''ψυχαγωγικής μεθόδου'', η εισαγωγή της διδασκαλίας των ξένων γλωσσών και τέλος η απλοποίηση και ο εξορθολογισμός της διδακτικής με βάση την ''υγιαίνουσα φιλοσοφία''.
==Συγγραφικό
Το 1761 μεταφράζει το έργο του Ludovico Antonio Muratori, ''Ηθική Φιλοσοφία'' και εκδίδεται στο βενετικό τυπογραφείο του Αντωνίου Βόρτολη το 1761.
[[Image:Lodovico Antonio Muratori.jpg|thumb|left|225px|Ο Ludovico Antonio Muratori (1672-1750) σε ελαιογραφία ανωνύμου ζωγράφου του τέλους του 18ου αιώνα. Museo di Roma, Ρώμη. Το έργο του ''Ηθική Φιλοσοφία'' μετέφρασε ο Μοισιόδακας στα 1760-1761.]]
Το 1765 μεταφράζει το έργο του Andre Taquet, ''Στοιχεία Γεωμετρίας'', σύγγραμμά του γνωστό από την εποχή οπότε φοιτούσε στην Αθωνιάδα και από τις παραδόσεις εκεί του [[Ευγένιος Βούλγαρης|Βούλγαρη]]. Η μετάφραση χρησιμοποιείται για την κάλυψη των διδακτικών αναγκών στην ''Αυθεντική Ακαδημία'' του Ιασίου.
Μετά την επιστροφή του στο Ιάσιο επιδίδεται στην μετάφραση της ''Μαθηματικής Οδού'' του Jean Andre Nicolas Louis de la Caile, κρίνοντάς το καταλληλότερο από εκείνο του Taquet.{{sfn|Κιτρομηλίδης|σ=98}} [[Αρχείο:Thomas von Trattner.jpg|thumb|right|Johann Thomas von Trattner (1717-1793), ο εκδότης του Μοισιόδακα στη Βιέννη
Το 1779 τυπώνει στο ελληνικό τυπογραφείο του Δημητρίου Θεοδοσίου της Βενετίας το σύντομο φυλλάδιο πολιτικής θεωρίας με τίτλο ''Παραλλαγή του προς Νικοκλέα λόγου περί Βασιλείας του Ισοκράτους ή Κεφάλαια πολιτικά''. Πρόκειται για τον προς Νικοκλέα λόγο του Ισοκράτη σε νεοελληνική παράφραση με γαλλική μετάφραση συνοδευόμενη με σύντομο πρόλογο και επίλογο και με αυτό το έργο ήθελε να δείξει στους συγχρόνους του την επιβεβλημένη αποστολή του ηγεμόνα.
Την ίδια χρονιά τυπώνει στο ελληνικό τυπογραφείο του [[Νικόλαος Γλυκύς|Νικολάου Γλυκύ]] την ''Πραγματεία περί παίδων αγωγής ή Παιδαγωγία''. Αποτελούσε έκθεση των αρχών και των μεθόδων της ορθής παιδαγωγικής, αυτής που ο Μοισιόδακας πίστευε πως έπρεπε να εισαχθεί στα ελληνικά σχολεία.{{sfn|Κιτρομηλίδης|σσ=126–127}} Το 1780 τυπώνει στην [[Βιέννη]] στο αυτοκρατορικό τυπογραφείο του Johann von Trattner το πρώτο μέρος της ''Απολογίας'' του. Το δεύτερο μέρος του το προαναγγέλλει αλλά δεν το εκδίδει ποτέ ενώ το χειρόγραφό του δεν βρέθηκε ποτέ. Δεν πρόκειται για ένα ενιαίο κείμενο. Εκτός του προλόγου κι ενός εκτενούς εισαγωγικού δοκιμίου, όπου εκθέτει τις βασικές φιλοσοφικές απόψεις του και τους λόγους που τον ώθησαν να δημοσιεύσει το έργο του, το βιβλίο αποτελείται από μια σειρά παλιότερων κειμένων του, τοποθετούμενα χρονολογικά μεταξύ 1765 και 1777.{{sfn|Κιτρομηλίδης|σσ=129–130}} Το 1781 εκδίδει τη ''Θεωρία της Γεωγραφίας'' που συνιστά αναθεώρηση του χειρογράφου του 1767 πάνω στα πορίσματα της πρόσφατης γεωγραφικής έρευνας και στη μελέτη χαρτών και χειρογράφων. Το βιβλίο πραγματεύεται τις βασικές έννοιες της μαθηματικής γεωγραφίας ενώ στο παράρτημα εκθέτει τις μεθόδους μέτρησης του χρόνου και τις παραμέτρους της ημερολογιακής αλλαγής από τον [[Πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄|Πάπα Γρηγόριο ΙΓ']].{{sfn|Κιτρομηλίδης|σσ=133–140}} Την ίδια χρονιά αναγγέλλει την έκδοση του έργου του: ''Αστρονομία κατά τους νεωτέρους''. Το 1784 εκδίδει στο Βουκουρέστι το τελευταίο του έργο ''Σημειώσεις Φυσιολογικαί''.{{sfn|Κιτρομηλίδης|σσ=148–149}}
▲[[Αρχείο:Thomas von Trattner.jpg|thumb|right|Johann Thomas von Trattner (1717-1793), ο εκδότης του Μοισιόδακα στη Βιέννη<ref>Πασχάλης Κιτρομηλίδης, ''Ιώσηπος Μοισιόδαξ. Οι συντεταγμένες της βαλκανικής σκέψης τον 18ο αιώνα'', Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας, Αθήνα 1985, σελ. 129</ref>. Χαρακτικό του J. E. Mansfeld (1781) από πίνακα του Josef Hickel (1770). Συλλογή προσωπογραφιών - Φωτογραφικό Αρχείο, Εθνική Βιβλιοθήκη της Αυστρίας, Βιέννη]]
▲Το 1779 τυπώνει στο ελληνικό τυπογραφείο του Δημητρίου Θεοδοσίου της Βενετίας το σύντομο φυλλάδιο πολιτικής θεωρίας με τίτλο ''Παραλλαγή του προς Νικοκλέα λόγου περί Βασιλείας του Ισοκράτους ή Κεφάλαια πολιτικά''. Πρόκειται για τον προς Νικοκλέα λόγο του Ισοκράτη σε νεοελληνική παράφραση με γαλλική μετάφραση συνοδευόμενη με σύντομο πρόλογο και επίλογο και με αυτό το έργο ήθελε να δείξει στους συγχρόνους του την επιβεβλημένη αποστολή του ηγεμόνα.<ref>Πασχάλης Κιτρομηλίδης, ''Ιώσηπος Μοισιόδαξ. Οι συντεταγμένες της βαλκανικής σκέψης τον 18ο αιώνα'', Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας, Αθήνα 1985, σελ. 125</ref>
==Αποτίμηση της πνευματικής προσφοράς του Μοισιόδακα==
Ο Μοισιόδακας είναι ο πρώτος που μετέβαλε τα πολιτισμικά θέματα που έθετε η διαμάχη μεταξύ όσων υποστήριζαν την υπεροχή των πολιτιστικών επιτευγμάτων της αρχαιότητας από τη μια μεριά ή του νεώτερου κόσμου από την άλλη, σε ζήτημα δημόσιας συζήτησης στα πλαίσια της ελληνικής παιδείας.
==Εκδοθέντα έργα του Ιώσηπου Μοισιόδακα==
Γραμμή 88 ⟶ 78 :
==Παραπομπές==
{{Παραπομπές|
==Πηγές==
* [[Άλκης Αγγέλου]], «Πως η νεοελληνική σκέψη εγνώρισε το ''Δοκίμιο'' του John Locke» στο: Άλκης Αγγέλου, ''Των φώτων. Όψεις του νεοελληνικού Διαφωτισμού'', εκδ. Ερμής, Αθήνα 1988, σελ. 1-22.
*{{cite book
* Πασχάλης Κιτρομηλίδης, ''Ιώσηπος Μοισιόδαξ. Οι συντεταγμένες της βαλκανικής σκέψης τον 18ο αιώνα'', Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας, Αθήνα 1985▼
|συγγραφέας = Κιτρομηλίδης, Πασχάλης
▲
|εκδότης = Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης
|τόπος-έκδοσης = Αθήνα
|έτος = 1985
|ISBN = 960-250-279-7
|ref = {{SfnRef|Κιτρομηλίδης}}
}}
* [[Λίνος Πολίτης]], ''Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας'', Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας, Αθήνα 1998
* Mario Vitti, ''Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας'', εκδ. Οδυσσέας, Αθήνα 1987
|