Καμαρίνα Πρέβεζας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Μετά τήν εγκατάλειψη της Μονής Ταξιαρχών που βρισκόταν πάνω στο Ζάλογγο λόγω κυρίως των κτηριακών καταστροφών πού είχε υποστεί, η Μονή μετεφέρθει στούς πρόποδες τού όρους σε μετόχι της που αποτελείτο από μικρό Ναό αφιερωμένο στον [[Άγιος Δημήτριος|Άγιο Δημήτριο]] και μερικά κελιά. Η ανακαίνιση του Ναού και η ανοικοδόμηση περισσοτέρων κελιών έγινε στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνος ηγουμενεύοντος του ιερομονάχου '''Διονυσίου''' (''μέσα του 17ου-1810''). Επί των ημερών του ξεκίνησε και η αγιογράφηση του Ναού από τους Χριστόδουλο και τον Ιερέα Ιωάννη από την Κορίτιανη Ιωαννίνων, η οποία και ολοκληρώθηκε το 1816 επί ηγουμένου '''Χριστοφόρου''' (''1810-1825''). Αργότερα το 1831, επί ηγουμένου '''Ανανία''' (''1825-1840''), ο οποίος βρήκε μαρτυρικό θάνατο από τους Τούρκους, κτίστηκε περιμετρικά της τείχος ενώ το 1868 επί '''Αγαθαγγέλου''' (''1850-1886'') το Ηγουμενείο. Στά χρόνια της Τουρκοκρατίας διέθετε μεγάλη κτηματική περιουσία με πολλά μετόχια και έκανε πολλές αγαθοεργίες συντηρώντας τα περισσότερα διδασκαλεία της περιοχής, μέχρι και το σχολείο στο Σκαφιδάκι της Πρέβεζας.<ref>Εφημερίς Αγών, 5 Μαΐου 1900</ref>Στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του 1821 ο αρχιμανδρίτης '''Γεώργιος (Γεράκης)Γεράσιμος Ζαλογγίτης''' αγωνίσθηκε και σκοτώθηκε στο πλευρό του θρυλικού επισκόπου Ρωγών και Κοζύλης Ιωσήφ, στο Μεσολόγγι το 19261826 όπως και οι μοναχοί '''Ιωάννης''' και '''Δημήτριος''' που έπεσαν κι αυτοί κατά την έξοδο. Επίσης οι μοναχοί '''Ντουραχάνης Αθανάσιος''' και '''Κατσούπης Νικόλαος''' σκοτώθηκαν πολεμώντας μαζί με τους Καμαρινιώτες στη μάχη του Ζαλόγγου το 1897<ref name="ReferenceG"/>. Η Μονή υπέστη καταστροφές από τους Τούρκους με σημαντικότερη αυτήν του 1897 όπου και πυρπολήθηκε. Η επισκευή των κελιών ολοκληρώθηκε το 1912 από τον τεχνίτη Σωτήρη Παπά από τα Γρατσανά, νυν Ασπροχώρι Ιωαννίνων, επί Ιερέως '''Νικόλαου Ναστούλη''' (''1909-1916'') από το Σέσοβο ,νυν Πολύβρυσο, ο οποίος είχε αναλάβει την επιστασία και επιμέλεια της. Το 1924 λόγω μεγάλου σεισμού που συνέβει στην περιοχή υπέστη σημαντικότατες ζημιές. Όμως ελλείψει πόρων λόγω της μεταβίβασης της Μοναστηριακής περιουσίας στις Σχολικές Εφορίες αλλά και της αδιαφορίας των αρχών η Μονή περιήλθε σε κατάσταση αξιοθρήνητη. Το 1956 ο τότε Μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης '''Στυλιανός''' ανέλαβε το έργο της σωτηρίας της ιστορικής Μονής και με εισφορές , λαϊκών καί κληρικών, ανοικοδομήθηκε και εξωραΐστηκε. Με την ανασυγκρότησή της έλαβε γυναικείο χαρακτήρα και στο χώρο της λειτούργησε Ορφανοτροφείο θηλέων.<ref name="ReferenceE">Φιλάρετος Βιτάλης: η Ιερά Μονή Ζαλόγγου, Αθήναι, 1959</ref>. Το 1962<ref>ΦΕΚ,Β/35, 2 Φεβρουαρίου 1962</ref> και το 1965<ref>ΦΕΚ,Β/404, 6 Ιουλίου 1965</ref> χαρακτηρίστηκε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο και το 1997<ref>ΦΕΚ,Β/701, 19 Αυγούστου 1997</ref> τό ίδιο έγινε με τα κτήρια της Μονής, τα οποία αναφέρονται συγκεκριμμένα.