Ατομοκρατία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Υπαρξισμός |
|||
Γραμμή 61:
Οι υπαρξιστές φιλόσοφοι που ακολουθούν, διατηρούν την έμφαση στο άτομο, αλλά διαφοροποιούνται σε ποικίλους βαθμούς στο πώς κανείς επιτυγχάνει -και τι στοιχειοθετεί- μία ικανοποιητική ζωή/ύπαρξη, ποιά εμπόδια πρέπει να υπερπηδηθούν, και ποιοί εξωτερικοί και εσωτερικοί παράγοντες παίζουν ρόλο, συμπεριλαμβανομένης της εξέτασης των δυνητικών συνεπειών της ύπαρξης<ref>Livingston, James et al. ''Modern Christian Thought: The Twentieth Century'' (Fortress Press, 2006, Κεφ. 5: Christian Existentialism).</ref><ref>Martin, Clancy. ''Religious Existentialism'' in Companion to Phenomenology and Existentialism (Blackwell, 2006, σελ. 188-205)</ref> ή της ανυπαρξίας θεού<ref>Robert C. Solomon, ''Existentialism'' (McGraw-Hill, 1974, σελ. 1–2)</ref><ref>D.E. Cooper ''Existentialism: A Reconstruction'' (Basil Blackwell, 1999, σελ. 8).</ref>. Πολλοί Υπαρξιστές έχουν επίσης χαρακτηρίσει τα παραδοσιακά συστήματα της ακαδημαϊκής φιλοσοφίας ως υπερβολικά αφαιρετικά και αποξενωμένα από την έμπρακτη ανθρώπινη εμπειρία<ref>Ernst Breisach, ''Introduction to Modern Existentialism'', New York (1962), σελ. 5</ref><ref>Walter Kaufmann, ''Existentialism: From Dostoevesky to Sartre'', New York (1956), σελ. 12</ref>. Ο Υπαρξισμός έγινε της μόδας κατά τα μεταπολεμικά χρόνια, ως ένας τρόπος επανεπιβεβαίωσης της σημασίας της ανθρώπινης ατομικότητας και ελευθερίας<ref>Guignon, Charles B. and Derk Pereboom. ''Existentialism: basic writings'' (Hackett Publishing, 2001, σελ. xiii)</ref>.
===Αντικειμενισμός===
{{Κύριο|Άυν Ραντ#Φιλοσοφία|Αντικειμενισμός}}
Ο Αντικειμενισμός είναι ένα φιλοσοφικό σύστημα που δημιουργήθηκε από την φιλόσοφο και συγγραφέα [[Άυν Ραντ]] (1905-1982) και πρεσβεύει ότι η πραγματικότητα υπάρχει ανεξάρτητα από τη συνείδηση· τα ανθρώπινα όντα αποκτούν τη γνώση λογικά, μέσω της αντίληψης, της διαδικασίας σχηματισμού εννοιών και της επαγωγικής και παραγωγικής λογικής· ο ηθικός σκοπός της ζωής είναι η επιδίωξη της ατομικής ευτυχίας ή του ορθολογικού ατομικού συμφέροντος. Η Ραντ πιστεύει ότι το μόνο κοινωνικό σύστημα που είναι συνεπές με αυτή την ηθική είναι αυτό που βασίζεται στον πλήρη σεβασμό στα ατομικά δικαιώματα, και ενσωματώνεται στο καθαρό [[Καπιταλισμός|καπιταλισμό]] του ''[[laissez-faire]]''· επίσης ότι ο ρόλος της τέχνης στη ζωή του ανθρώπου είναι να μετατρέψει τις ευρύτερες μεταφυσικές του ιδέες, με την επιλεκτική αναπαραγωγή της πραγματικότητας, σε μια φυσική μορφή –ένα έργο τέχνης- που ο ίδιος μπορεί να κατανοήσει και μπορεί να ανταποκριθεί συναισθηματικά. Ο Αντικειμενισμός εξυψώνει τον άνθρωπο ως ηρωικό ον, «με ηθικό σκοπό της ζωής του την ατομική ευτυχία, με την επίτευξη παραγωγικών στόχων ως την πιο ευγενή δραστηριότητά του, και τη λογική ως τη μόνη απόλυτη αξία<ref>"About the Author" sto {{harvnb|Rand|1992|pp=1170–1171}}</ref>».
===Φιλοσοφικός αναρχισμός===
[[File:BenjaminTucker.jpg|200px|right|thumb|Ο [[Μπέντζαμιν Τάκερ]], αμερικανός ατομιστής αναρχικός που επικεντρώθηκε στα οικονομικά που ονόμασε «αναρχο-σοσιαλιστικά»<ref>Ο Τάκερ έγραψε: ''"the fact that one class of men are dependent for their living upon the sale of their labour, while another class of men are relieved of the necessity of labour by being legally privileged to sell something that is not labour. . . . And to such a state of things I am as much opposed as any one. But the minute you remove privilege. . . every man will be a labourer exchanging with fellow-labourers . . . What Anarchistic-Socialism aims to abolish is usury . . . it wants to deprive capital of its reward."''Benjamin Tucker. ''Instead of a Book'', σελ. 404</ref> και τα συσχέτισε με τα αμοιβαία οικονομικά του [[Πιερ-Ζοζέφ Προυντόν|Προυντόν]] και του [[Τζόσια Γουώρεν|Γουώρεν]].]]
Ο Φιλοσοφικός αναρχισμός είναι μια [[Αναρχισμός|αναρχική]] σχολή σκέψης<ref>Wayne Gabardi, [http://links.jstor.org/sici?sici=0003-0554%28198603%2980%3A1%3C300%3AA%3E2.0.CO%3B2-6 review] of ''Anarchism'' του David Miller, δημοσιευμένο στο ''American Political Science Review'' Τόμ. 80, Αρ. 1. (Μάρτιος 1986), σελ. 300-302.</ref> που υποστηρίζει ότι το κράτος δεν έχει την ηθική νομιμότητα και –σε αντίθεση με τον επαναστατικό αναρχισμό- δεν συνηγορεί στη βίαιη επανάσταση για την εξάλειψή του, αλλά υποστηρίζει ότι μπορεί να υπερνικηθεί μέσω ειρηνικών διαδικασιών<ref>Σύμφωνα με τον Allan Antliff, ο Μπέντζαμιν Τάκερ επινόησε τον όρο «φιλοσοφικός αναρχισμός» για να τον διακρίνει από τις επαναστατικές εκδοχές του: ''Antliff, Allan. 2001. [http://books.google.com.ec/books?id=dQTk-N4JWbYC&dq= Anarchist Modernism: Art, Politics, and the First American Avant-Garde]. University of Chicago Press. σελ.4''</ref>. Αν και ο φιλοσοφικός αναρχισμός δεν περιλαμβάνει απαραίτητα οποιαδήποτε ενέργεια ή επιθυμία για εξάλειψη του κράτους, οι υποστηρικτές του πιστεύουν ότι δεν έχουν καμιά υποχρέωση ή καθήκον να συμμορφώνονται με το κράτος, ή αντίστροφα, ότι το κράτος δεν έχει δικαίωμα να απαιτεί τη συμμόρφωση.
Ο φιλοσοφικός αναρχισμός είναι μια συνιστώσα κυρίως του ατομοκρατικού αναρχισμού<ref>Outhwaite, William & Tourain, Alain (Eds.). (2003). Anarchism. The Blackwell Dictionary of Modern Social Thought (2η έκδοση, σελ. 12). Blackwell Publishing</ref>. Φιλόσοφοι του αναρχισμού στην ιστορία ήταν οι [[Μαχάτμα Γκάντι]], [[Γουίλιαμ Γκόντγουιν]], [[Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν]], [[Μαξ Στίρνερ]]<ref>Ο Michael Freeden διακρίνει τρεις τύπους ατομικιστικού αναρχισμού. Λέει ότι ο πρώτος σχετίζεται με τον Γκόντγουιν που προκρίνει την αυτο-κυβέρνηση με «προοδευτικό ορθολογισμό που περιλαμβάνει ευεργεσία προς τους άλλους». Ο δεύτερος τύπος είναι η ανήθικη συλλογιστική του Εγωισμού, σχετιζόμενη κυρίως με τον Μαξ Στίρνερ. Ο τρίτος τύπος «βρίσκεται στις πρώιμες προβλέψεις του [[Χέρμπερτ Σπένσερ]] και κάποιων από τους μαθητές του, όπως τον Wordsworth Donisthorpe, που προβλέπουν τον πλεονασμό του κράτους στο ρου της κοινωνικής εξέλιξης». Ο τέταρτος τύπος περιλαμβάνει μια μετριασμένη μορφή εγωισμού και προκρίνει την κοινωνική συνεργασία μέσω της υπεράσπισης της αγοράς. ''Freeden, Michael. [http://books.google.com.ec/books?id=ocS-zA5zwSYC&pg Ideologies and Political Theory: A Conceptual Approach]. Oxford University Press. ISBN 0-19-829414-X. σελ. 313-314''.</ref>, Μπέντζαμιν Τάκερ<ref>Tucker, Benjamin R., ''Instead of a Book, by a Man too Busy to Write One: A Fragmentary Exposition of Philosophical Anarchism'' (1897, New York)</ref>, [[Χένρι Ντέιβιντ Θόρω]]<ref>Broderick, John C. Thoreau's Proposals for Legislation. American Quarterly, Τόμ. 7, σελ. 3 (Φθινόπωρο 1955). σελ. 285</ref>. Σύγχρονοι φιλόσοφοι του αναρχισμού είναι ο A. John Simmons και ο Robert Paul Wolff.
==Ως δημιουργικός, ανεξάρτητος τρόπος ζωής==
| |||