Βερβερίς η κοινή: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο θάμνος είναι ιθαγενής στην κεντρική και νότια [[Ευρώπη]], βορειοδυτική [[Αφρική]] και δυτική [[Ασία]]·<ref>[http://luirig.altervista.org/flora/taxa/index1.php?scientific-name=berberis+vulgaris Altervista Flora Italiana, Crespino comune, Sowberry, Common Barberry, vinettier, espino cambrón, Sauerdorn, ''Berberis vulgaris'' L. ] includes photos, drawings, and European distribution map</ref> Επίσης, έχει εγκλιματιστεί στη βόρεια Ευρώπη, περιλαμβανομένων των [[Βρετανικά Νησιά|Βρετανικών Νήσων]], τητης [[Σκανδιναβία|Σκανδιναβίας]] και τητης [[Βόρεια Αμερική|Βόρειας Αμερικής]]. Στις [[Ηνωμένες Πολιτείες]] και τον [[Καναδάς|Καναδά]], έχει καθιερωθεί ως άγριο, επάνω σε μια περιοχή από την [[Νέα Σκωτία]] προς τη [[Νεμπράσκα]], με επιπλέον πληθυσμούς στο [[Κολοράντο]], [[Αϊντάχο]], [[Ουάσινγκτον (πολιτεία)|Πολιτεία της Ουάσιγκτον]], [[Μοντάνα]] και [[Βρετανική Κολομβία]].<ref>[http://www.efloras.org/object_page.aspx?object_id=5734&flora_id=1 Flora of North America vol 3]</ref>

Πρόκειται για φυλλοβόλο θάμνο ύψους έως 4 μ., με λεπτούς καστανοκίτρινους βλαστούς, γεμάτους αγκάθια. Τα μέτριου μεγέθους [[φύλλο|φύλλα]] του ενώνονται σε δεσμίδες και είναι αντοωειδή ή ελλειψοειδή, με αγκαθωτές παρυφές. Τα [[άνθος|άνθη]] του είναι μικρά και κίτρινα, πλάτους 4-6 χιλ., με έξι πέταλα και έξι [[ανθήλη|ανθήλες]] μήκους 3-6 εκ.,<ref group="Σημ."> Η ανθήλη είναι μια πολύ-διακλαδισμένη ταξιανθία.</ref><ref>{{cite book |author=Hickey, M.; King, C. |year=2001 |title=The Cambridge Illustrated Glossary of Botanical Terms |publisher=Cambridge University Press}}</ref> που παράγονται στα τέλη της άνοιξης και οι οποίοι διατάσσονται σε βότρεις. Ο [[καρπός]] του είναι μια μακρόστενη κόκκινη ράγα, μήκους 7-10 χιλ. και πλάτους 3-5 χιλ., οη οποίοςοποία ωριμάζει στα τέλη του καλοκαιριού ή του φθινοπώρου· είναι βρώσιμος, αλλά πολύ όξινος και πλούσιος σε [[βιταμίνη C]].

Η ελληνική χλωρίδα περιλαμβάνει επίσης το είδος Βερβερίς η κρητική (''Berberis cretica)'', το οποίο –­όπως υποδηλώνει και η ονομασία του–του – φύεται κυρίως στην [[Κρήτη]] και στα [[νησιά του Αιγαίου]] όπου είναι γνωστό με διάφορες κοινές ονομασίες, όπως: γλυκαγκαθιά, οξαγκαθιά, δράτσινο κ.ά. Ο θάμνος αυτός φτάνει σε ύψος μέχρι το 1 μ., φέρει αντωοειδή λειόχειλα φύλλα και κίτρινα, εύοσμα άνθη σε μικρούς βότρεις. Ο καρπός του είναι μελανή ράγα.

Μία ευρέως διαθέσιμη Ρωσικήρωσική καραμέλα που ονομάζεται «Барбарис» ''(BarberisΜπαρμπαρίς)'', παρασκευάζεται με τη χρήση του εκχυλίσματος από τα μούρα και τα οποία απεικονίζονται στο περιτύλιγμα.

Στην Ευρώπη, τα μούρα χρησιμοποιήθηκαν παραδοσιακά ως συστατικό στην παραγωγή [[μαρμελάδα]]ς. Τα μούρα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε [[πηκτίνη]] η οποία καθιστάευνοεί την πήξη της μαρμελάδας καθώς ψύχεται αφού είχε βράσει. Στη νοτιοδυτική [[Ασία]], ιδίως στο Ιράν, τα μούρα χρησιμοποιούνται για το μαγείρεμα, καθώς και για την παρασκευή μαρμελάδας. Στο Ιράν, οι βερβερίδες χρησιμοποιούνται συνήθως όπως η [[σταφίδα]] στο [[πιλάφι]].

Αρχείο:Berberis vulgaris Zweig.jpg|Φύλλα οξυάκανθαοξυάκανθας.

Αρχείο:Zuurbes R0021694.JPG|Άνθη οξυάκανθαοξυάκανθας.