Σπυρίδων Μαρκεζίνης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 37:
Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής το [[1946]] στις [[Κυκλάδες]] συνεργαζόμενος με την «Ηνωμένη Παράταξη Εθνικοφρόνων». Το [[1947]] ίδρυσε το «[[Νέον Κόμμα]]» στο οποίο προσχώρησαν 18 βουλευτές. Το [[1949]] ([[20 Ιανουαρίου]] έως [[14 Απριλίου]]) διατέλεσε [[υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου]] στην κυβέρνηση [[Θεμιστοκλής Σοφούλης|Σοφούλη]], παραιτήθηκε όμως μετά τρίμηνο, όταν το όνομα του αναμείχθηκε σε σκάνδαλο λαθρεμπορίας (αργότερα απαλλάχθηκε από τις σχετικές κατηγορίες). Συμμετείχε με το Νέο Κόμμα στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1950|εκλογές του 1950]] αλλά δεν εκλέχθηκε βουλευτής.
 
Προσχώρησε στον [[Ελληνικός Συναγερμός|Ελληνικό Συναγερμό]] του [[Αλέξανδρος Παπάγος|Παπάγου]] αμέσως μετά τη συγκρότησή του και αναδείχθηκε κύριο στέλεχός του. Στις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1951|βουλευτικές εκλογές του 1951]] και [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1952|1952]] εκλέχθηκεεξελέγη βουλευτής Αθηνών. Μετά τις [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1952|εκλογές του 1952]] ([[19 Νοεμβρίου]]) ανέλαβε το [[υπουργείο Συντονισμού]], στην τότε [[Κυβέρνηση Αλέξανδρου Παπάγου 1952|κυβέρνηση Παπάγου]], υιοθετώντας τότε νέα οικονομική πολιτική της οποίας κύρια μέτρα ήταν η αναπροσαρμογή της νομισματικής αξίας της δραχμής και η καθιέρωση της ελευθερίας των εισαγωγών. Στις [[1 Απριλίου]] του [[1954]], μετά από διαφωνία του με τον Παπάγο, υπέβαλε παραίτηση η οποία έγινε αποδεκτή ([[3 Απριλίου]]) και μετά από επτά μήνες, τον Νοέμβριο, αποχώρησε και από το κόμμα.
 
Τον Φεβρουάριο του 1955 ίδρυσε το [[Κόμμα Προοδευτικών]] με 30 βουλευτές, που απέτυχε όμως στις εκλογές του [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1956|1956]]. Το [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1958|1958]] έλαβε μέρος στις εκλογές σε συνασπισμό με την [[«Προοδευτική Αγροτική Δημοκρατική Ένωση»]] και συγκέντρωσαν 10,5% των ψήφων. Το [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1961|1961]] συνεργάστηκε με την [[Ένωση Κέντρου]] και το [[Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1964|1964]] με την [[ΕΡΕ]] και εκλέχτηκεεξελέγη βουλευτής Αθηνών.
 
==Πρωθυπουργία==
Στις [[1 Ιουνίου]] [[1973]] ο [[Γεώργιος Παπαδόπουλος]] καταργεί την [[Μοναρχία|Βασιλεία]] και αποφασίζει να "φιλελευθεροποιήσει"{{παραπομπή}} το [[Χούντα των Συνταγματαρχών|δικτατορικό καθεστώς]]. Μετά το [[δημοψήφισμα του 1973]], στις [[8 Οκτωβρίου]] 1973, ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος, έδωσε εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως στον Μαρκεζίνη, με σκοπό να "εκδημοκρατικοποιήσει"{{παραπομπή}} το καθεστώς, και να διεξάγει βουλευτικές εκλογές στις [[10 Φεβρουαρίου]] [[1974]] για τις οποίες οι [[Παναγιώτης Κανελλόπουλος|Π. Κανελλόπουλος]] και [[Γεώργιος Μαύρος|Γ. Μαύρος]] έσπευσαν να δηλώσουν ότι δεν θα συμμετάσχουν, ενώ ο [[Ηλίας Ηλιού]] διαφοροποιούτανδιαφοροποιείτο. Τότε ακριβώς ο [[Γεώργιος Ράλλης]] αρθρογραφεί στην εφημερίδα "Βραδυνή", (με υπόδειξη Κ. Καραμανλή από Παρίσι), όπου και τάσσεται υπέρ της συμμετοχής εφόσον παρέχονταν επαρκείς εγγυήσεις για το αδιάβλητο αυτών.
 
Μεταξύ των προσώπων που συμπεριέλαβε [[Κυβέρνηση Σπύρου Μαρκεζίνη 1973|στην κυβέρνησή του]] ήταν και οι [[Νικόλαος Μομφεράτος]] και [[Λάμπρος Ευταξίας]] που όπως ο ίδιος αναφέρει στο έργο του Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος (1936-1975) τους επέλεξε ως συνδέσμους με τον "αυτοεξόριστο" Κ. Καραμανλή στο Παρίσι. Ειδικότερα για τον δεύτερο, όπως σημειώνει, έχοντας υπόψη την φιλία των δύο ανδρών θα μπορούσε να επισκέπτονταν τον Καραμανλή χωρίς να κινούσε καμία υποψία.