Απαρέμφατο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

To '''απαρέμφατο''' είναι ονοματικός τύπος του [[ρήμα|ρήματος]]τος, δηλαδή είναι ρηματικό ουσιαστικό. Παίρνει άρθρο π.χ. το λέγειν, το πράττειν, το είναι, το λακωνίζειν, έχει πτώσεις (πλην κλητικής) :του λέγειν κ.λπ., αλλά διατηρεί την μια και μοναδική του κατάληξη (-εν), -ειν,-σθαι,-θηναι κ.α. και συντάσσεται όπως το ουδέτερο ουσιαστικό ως Υποκείμενο, Αντικείμενο , Κατηγορούμενο κ.λπ.. Παίρνει άρνηση ου ή μη και Υποκείμενο πρόσωπο (αν είναι προσωπικού ρήματος) -αλλιώς συντάσσεται απροσώπως, συντάσσεται δε με Κατηγορούμενο του Υ του ή του Αντικειμένου του, με Αντικείμενο και δέχεται επιρρηματικούς προσδιορισμούς τόπου, χρόνου κ.λπ., όπως οι άλλοι ρηματικοί τύποι. Κατά τη σημασία έχει ισχύ ουσιαστικού το πράττειν = η πράξη, το λέγειν = ο λόγος, η ομιλία, το είναι = η ύπαρξη, η ουσία κ.ο.κ.. Η ονομασία του σχηματίζεται από το στερητικό α + ''παρεμφαίνω'' (αποδεικνύω, ορίζω, φανερώνω, δηλώνω), επειδή είναι ο μόνος ρηματικός τύπος που δε φανερώνει το πρόσωπο του [[υποκείμενο|υποκειμένου]] ή τον αριθμό των προσώπων, αλλά κυρίως επειδή δεν δηλώνει σαφώς εννοιλογική-σημασιακή χροια - νόημα όπως οι εγκλίσεις Οριστική, Υποτακτική, Ευκτική και Προστακτική.Παραμένει στα όρια της "προφάνειας".

Τελικά το απαρέμφατο άρχισε να εκλείπει από τη γλώσσα όταν αυξήθηκαν οι περιφραστικές εκφράσεις, δηλαδή κατά τους Αλεξανδρινούς χρόνους. Στα μεσαιωνικά χρόνια άρχισε να διαμορφώνεται παράλληλα στη δημώδη γλώσσα ένας πολύ απλός τύπος απαρεμφάτου, καθώς ο κόσμος έλεγε και έγραφε π.χ. "δεν επιτρέπεται "το φαγεί" ή "το πιεί" στην εκκλησία" εννοώντας<ref>Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, Παύλου Δρανδάκη</ref> με αυτό τον έναρθρο τύπο το απαρέμφατο, την άκλιτη μορφή του ρήματος. Η έκλειψη του απαρεμφάτου και η αντικατάστασή του από δευτερεύουσες προτάσεις και πιο αναλυτική σύνταξη παρατηρείται σε πολλές [[Βαλκάνια|βαλκανικές]] γλώσσες και θεωρείται στοιχείο του [[βαλκανικός γλωσσικός δεσμός|βαλκανικού γλωσσικού δεσμού]]<ref>Tomić, Olga Mišeska (2003), [http://wwwlot.let.uu.nl/GraduateProgram/LotSchools/Summerschool2003/Tomic.pdf ''The Balkan Sprachbund properties: An introduction to Topics in Balkan Syntax and Semantics''], σσ. 5 κ.εξ. και 37 κ.εξ. {{pdf}} {{en}}</ref>.