Αλαμαννοί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Οι '''Αλαμαννοί''' ή '''Αλαμανοί''' (ή, λαϊκότερα, '''Αλεμάνοι''', '''Αλλεμάνοι'''), λατινικά ''Alemanni'', γερμανικά ''Alamannen'') ήταν ομάδα [[Γερμανικά φύλα|γερμανικών φυλών]] στον [[Ρήνος|Άνω Ρήνο]]. Ο [[Δίων Κάσσιος]] τους αναφέρει για πρώτη φορά, στο πλαίσιο της εκστρατείας του [[Καρακάλλας|Καρακάλλα]] το [[213]]. Αργότερα, οι Αλαμαννοί επεκτάθηκαν στη σημερινή [[Αλσατία]] και στη βόρεια [[Ελβετία]].

Το [[496]], κατακτήθηκαν από τον [[Φράγκοι|Φράγκο]] βασιλιά [[Χλωδοβίκος Α΄|Χλωδοβίκο Α΄]] και ενσωματώθηκαν στις [[Φραγκία|κτήσεις]] του. Αναφερόμενοι ως ειδωλολάτρες σύμμαχοι των χριστιανών Φράγκων, οι Αλαμαννοί σταδιακά εκχριστιανίστηκαν κατά τη διάρκεια του 7ου αιώνα.

== Ιστορική Πορείαπορεία ==

Οι Αλαμαννοί ήταν αρχικά μια συμμαχία δυτικών γερμανικών φυλών που κατοικούσαν στην περιοχή του άνω [[Μάιν]], παραποτάμου του [[Ρήνος|Ρήνου]] στηνστη σημερινή [[Γερμανία]]. Η ακριβής φύση αυτής της συμμαχίας, όπως και η ενδεχόμενη ύπαρξη φυλετικών δεσμών μεταξύ των μελών της, παραμένουν ασαφείς. Θεωρούνται απόγονοι του γερμανικού φύλου των Σουηβών. Οι τελευταίοι, υπό τον φύλαρχο [[Αριόβιστος|Αριόβιστο]], μαζί με άλλες συγγενικές φυλές, επιχείρησαν μίαμια μεγάλης κλίμακας εισβολή στην [[Γαλατία]] τον 1ο π.Χ. αιώνα με σκοπό τη μόνιμη εγκατάσταση, αλλά ηττήθηκαν κατά κράτος από τον [[Ιούλιος Καίσαρας|Ιούλιο Καίσαρα]] και επέστρεψαν στα ανατολικά του Ρήνου εδάφη. Μια από τις πιο πρώιμες αναφορές στο όνομα ''Αλαμαννοί'', είναι το προσωνύμιο ''ΑλαμανικόςΑλαμαννικός'' (Alamannicus) που υιοθέτησε ο [[Ρωμαϊκή αυτοκρατορία|Ρωμαίος αυτοκράτορας]] [[Καρακάλλας]] ([[212]]-[[217]]), διεκδικώντας έτσι τον τίτλο του νικητή τους.

Από τον 1ο μ.Χ. αιώνα, και μετά ο Ρήνος είχε γίνεικαταστεί το όριο μεταξύ της ρωμαϊκής [[Γαλατία|Γαλατίας]] και της Γερμανίας. Εκατέρωθεν του ποταμού κατοικούσαν γερμανικές και [[Κέλτες|κελτικές]] φυλές, όπως και φυλές που προήλθαν από την ανάμιξη των προηγουμένων. Οι [[Ρωμαίοι]] χώρισαν τα παραρήνια εδάφη τους στηνσε [[Άνω Γερμανία]] (λατ. ''Germania Superior'', σημερινή δυτική [[Ελβετία]], νοτιοδυτική [[Γερμανία]] και [[Αλσατία]]) και [[Κάτω Γερμανία]] (λατ. ''Germania Inferior'', σημερινές δυτικές και νότιες [[Κάτω Χώρες]] και [[Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία]]), που βρίσκονταν στον άνω και κάτω Ρήνο αντίστοιχα. Οι Αλαμαννοί κατά περιόδους διενεργούσαν επιδρομές στη ρωμαϊκή επαρχία της Άνω Γερμανίας, χωρίς όμως να απειλήσουν σοβαρά τηντη ρωμαϊκή κυριαρχία στην περιοχή.

Τελικά, το [[406]] εισέβαλαν για τελευταία φορά στην Γαλατία και εγκαταστάθηκαν στις περιοχές της σημερινής Αλσατίας και σε μεγάλο τμήμα της Ελβετίας. Οι σύγχρονες πηγές περιγράφουν γλαφυρά τις καταστροφές και λεηλασίες από τις επιδρομές των Αλαμαννών, που έφτασαν βαθιά μέσα στην γαλατική ενδοχώρα. Λόγω της αδυναμίας των Ρωμαίων να υπερασπιστούν επαρκώς τα εδάφη τους, οι Αλαμαννοί, όπως και πολλοί άλλοι γερμανικοί λαοί ([[Φράγκοι (φυλή)|Φράγκοι]], [[Γότθοι]], κ.ά.) ίδρυσαν ανεξάρτητη ηγεμονία στα εδάφη μεταξύ [[Στρασβούργο|Στρασβούργου]] και [[Άουγκσμπουργκ]]. Το κράτος αυτό (βασίλειο ή δουκάτο) επιβίωσε μέχρι το [[496]]. Το έτος αυτό, οι Αλαμαννοί υπέστησαν την καθοριστική για την μετέπειτα πορεία τους ήττα από τους Φράγκους του [[Χλωδοβίκος Α΄|Χλωδοβίκου Α΄]]). Η ηγεμονία τους προσαρτήθηκε στο [[Φραγκία|φραγκικό βασίλειο]] και στο εξής κυβερνιόταν από Φράγκο δούκα. Το [[746]] επαναστάτησαν, αλλά η εξέγερσή τους πνίγηκε στο αίμα από τον πανίσχυρο [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνο]], που άδραξε την ευκαιρία και με συνοπτικές διαδικασίες αφάνισε την αλαμαννική αριστοκρατία. Το [[843]], το δουκάτο της Αλαμαννίας έγινε επαρχία του ανατολικού γερμανικού βασιλείου, προδρόμου της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και διατηρήθηκε με το όνομα αυτό μέχρι το [[1268]]. Από τον 1010ο αιώνα όμως το δουκάτο άρχισε να αναφέρεται ως ''δουκάτο της ΣουαβαςΣουαβίας'', ονομασία που τελικά επικράτησε.

Οι Αλαμαννοί αρχικά είχαν παρόμοιες με τα υπόλοιπα γερμανικά φύλα θρησκευτικές πεποιθήσεις και δοξασίες. Με την κατάκτησή τους από τους [[Χριστιανισμός|χριστιανούς]] Φράγκους, αρχίζει και ο δικός τους εκχριστιανισμός (6ος–8ος αι.). Ο πρώτος που επιχείρησε να τους προσηλυτίσει στηνστη νέα πίστη ήταν ο [[Ιρλανδία|Ιρλανδός]] [[Άγιος Κολουμβανός]] (''Columbanus'') και ο μαθητής του [[Άγιος Γάλλος|Γάλλος]] (''Gall''). Ο απόστολος των Αλαμαννών ανέλαβε (πριν το [[612]]) την ιεραποστολική επισκοπή της [[Κωνσταντία (γερμανία)|Κωνσταντίας]] (''Konstanz''), αλλά στην αρχή τα αποτελέσματα ήταν σχετικά πενιχρά. Ένας έντονος συγκρητισμός επικράτησε, με τα χριστιανικά στοιχεία να είναι τις περισσότερες φορές επιφανειακά. Ωστόσο οι βάσεις είχαν τεθεί και κατά τον επόμενο αιώνα (7ο) ο χριστιανισμός είχε το προβάδισμα μέχρι που επικράτησε εντελώς (8ος αιώνας).

Από την εποχή του [[Κάρολος Μαρτέλος|Καρόλου Μαρτέλου]] οι Αλαμαννοί έχασαν όποια αυτοδιάθεση είχαν μέχρι τότε στα πλαίσια του φραγκικού βασιλείου. Σήμερα, ο όρος ''αλαμαννικά'' (Alemannisch) είναι γλωσσολογικός όρος και αναφέρεται στην [[Αλαμαννική γλώσσα]], διάλεκτο της [[Γερμανική γλώσσα|γερμανικής]]. Ομιλείται από περίπου 10 εκατομμύρια ανθρώπους σε έξι διαφορετικές χώρες, στην [[Ελβετία]], στην [[Αυστρία]] ([[Φοράρλμπεργκ]]), στο [[Λιχτενστάιν]], στη [[Γαλλία]] ([[Αλσατία]]), στην [[Ιταλία]] και στη νότια [[Γερμανία]] ([[Βάδη-Βυρτεμβέργη]]).