Αλαμαννοί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 9:
Από τον 1ο μ.Χ. αιώνα και μετά ο Ρήνος είχε καταστεί το όριο μεταξύ της ρωμαϊκής [[Γαλατία|Γαλατίας]] και της Γερμανίας. Εκατέρωθεν του ποταμού κατοικούσαν γερμανικές και [[Κέλτες|κελτικές]] φυλές, όπως και φυλές που προήλθαν από την ανάμιξη των προηγουμένων. Οι [[Ρωμαίοι]] χώρισαν τα παραρήνια εδάφη τους σε [[Άνω Γερμανία]] (λατ. ''Germania Superior'', σημερινή δυτική [[Ελβετία]], νοτιοδυτική [[Γερμανία]] και [[Αλσατία]]) και [[Κάτω Γερμανία]] (λατ. ''Germania Inferior'', σημερινές δυτικές και νότιες [[Κάτω Χώρες]] και [[Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία]]), που βρίσκονταν στον άνω και κάτω Ρήνο αντίστοιχα. Οι Αλαμαννοί κατά περιόδους διενεργούσαν επιδρομές στη ρωμαϊκή επαρχία της Άνω Γερμανίας, χωρίς όμως να απειλήσουν σοβαρά τη ρωμαϊκή κυριαρχία στην περιοχή.
Η επόμενη μεγάλη επιδρομή έγινε το [[268|268 μ.Χ.]] επί αυτοκράτορα [[Γαλλιηνός|Γαλλιηνού]]. Οι Ρωμαίοι είχαν αποσύρει αρκετά στρατεύματα από τον Ρήνο για την αντιμετώπιση των [[Γότθοι|Γότθων]] στον [[Δούναβης|Δούναβη]] και οι Αλαμαννοί λεηλάτησαν εκτεταμένες περιοχές της Γαλατίας και της βόρειας [[Ιταλία|Ιταλίας]]. Ωστόσο τελικά ηττήθηκαν και επανέκαμψαν στη Γερμανία χωρίς να ενοχλήσουν την αυτοκρατορία για αρκετά χρόνια. Η πιο γνωστή μάχη τους εναντίον των Ρωμαίων ήταν η [[Μάχη του Στρασβούργου|μάχη του Αργεντοράτου]] (Argentoratum, σημερινό [[Στρασβούργο]]) το [[357]], όπου κατατροπώθηκαν από τον μετέπειτα αυτοκράτορα [[Ιουλιανός|Ιουλιανό]]. Μάλιστα ο βασιλιάς τους αιχμαλωτίστηκε και μεταφέρθηκε στην [[Αρχαία Ρώμη|Ρώμη]]. Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε λίγα χρόνια αργότερα ([[366]]) από τον [[Ουαλεντινιανός Α΄|Ουαλεντινιανό]].
Τελικά, το [[406]] εισέβαλαν για τελευταία φορά στην Γαλατία και εγκαταστάθηκαν στις περιοχές της σημερινής Αλσατίας και σε μεγάλο τμήμα της Ελβετίας. Οι σύγχρονες πηγές περιγράφουν γλαφυρά τις καταστροφές και λεηλασίες από τις επιδρομές των Αλαμαννών, που έφτασαν βαθιά μέσα στην γαλατική ενδοχώρα. Λόγω της αδυναμίας των Ρωμαίων να υπερασπιστούν επαρκώς τα εδάφη τους, οι Αλαμαννοί, όπως και πολλοί άλλοι γερμανικοί λαοί ([[Φράγκοι (φυλή)|Φράγκοι]], [[Γότθοι]], κ.ά.) ίδρυσαν ανεξάρτητη ηγεμονία στα εδάφη μεταξύ [[Στρασβούργο|Στρασβούργου]] και [[Άουγκσμπουργκ]]. Το κράτος αυτό (βασίλειο ή δουκάτο) επιβίωσε μέχρι το [[496]]. Το έτος αυτό οι Αλαμαννοί υπέστησαν την καθοριστική για την μετέπειτα πορεία τους ήττα από τους Φράγκους του [[Χλωδοβίκος Α΄|Χλωδοβίκου Α΄]]). Η ηγεμονία τους προσαρτήθηκε στο [[Φραγκία|φραγκικό βασίλειο]] και στο εξής κυβερνιόταν από Φράγκο δούκα. Το [[746]] επαναστάτησαν, αλλά η εξέγερσή τους πνίγηκε στο αίμα από τον πανίσχυρο [[Καρλομάγνος|Καρλομάγνο]], που άδραξε την ευκαιρία και με συνοπτικές διαδικασίες αφάνισε την αλαμαννική αριστοκρατία. Το [[843]] το δουκάτο της Αλαμαννίας έγινε επαρχία του ανατολικού γερμανικού βασιλείου, προδρόμου της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, και διατηρήθηκε με το όνομα αυτό μέχρι το [[1268]]. Από τον 10ο αιώνα όμως το δουκάτο άρχισε να αναφέρεται ως ''δουκάτο της Σουαβίας'', ονομασία που τελικά επικράτησε.
Γραμμή 20:
Από την εποχή του [[Κάρολος Μαρτέλος|Καρόλου Μαρτέλου]] οι Αλαμαννοί έχασαν όποια αυτοδιάθεση είχαν μέχρι τότε στα πλαίσια του φραγκικού βασιλείου. Σήμερα ο όρος ''αλαμαννικά'' (Alemannisch) είναι γλωσσολογικός όρος και αναφέρεται στην [[Αλαμαννική γλώσσα]], διάλεκτο της [[Γερμανική γλώσσα|γερμανικής]]. Ομιλείται από περίπου 10 εκατομμύρια ανθρώπους σε έξι διαφορετικές χώρες, στην [[Ελβετία]], στην [[Αυστρία]] ([[Φοράρλμπεργκ]]), στο [[Λιχτενστάιν]], στη [[Γαλλία]] ([[Αλσατία]]), στην [[Ιταλία]] και στη νότια [[Γερμανία]] ([[Βάδη-Βυρτεμβέργη]]).
Σε κάποιες σύγχρονες [[
== Εξωτερικοί σύνδεσμοι ==
| |||