Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

| κυριότητες= {{flagicon|ΗΠΑ}}[[ΗΠΑ]] <br />{{flagicon|Καναδάς}}[[Καναδάς]]<br />{{flagicon|France}} [[Γαλλία]] <br />{{flagicon|Ηνωμένο Βασίλειο}}[[Μεγάλη Βρετανία]] <br />{{flagicon|Αυστραλία}}[[Αυστραλία]] <br />{{flagicon|Κίνα}}[[Κίνα]]

| πληθυσμός=160100.000.000+ παγκοσμίωςστη Ρωσία <ref>[http://www.state.gov/g/drl/rls/irf/2007/90196.htm Russia<!--Bot-generated title-->]</ref><br /> (Οι εκτιμήσεις ενεργών μελών ποικίλουν από 21.000.000 έως 28.000.000.)<ref>[https://www.cia.gov/library/publications/the-world-factbook/geos/rs.html#People CIA - The World Factbook - Russia<!-- Τίτλος που μπήκε από Bot -->]</ref><br /> 90,000,000+ παγκόσμια<ref>

Η '''Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία'''<ref>[https://mospat.ru/gr/ mospat.ru] Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία</ref> ([[ρωσικά]]: Ру́сская Правосла́вная Це́рковь, αναφέρεται και ως «Моско́вский Патриарха́т»,<ref>[https://mospat.ru/ru/documents/ustav/i/ mospat.ru] Устав РПЦ, Гл. I, пункт 2</ref> '''Πατριαρχείο Μόσχας''', γνωστό και ως '''Πατριαρχείο Ρωσίας''')<ref>Πατριαρχείο Ρωσίας [http://www.amen.gr/category36/ amen.gr]</ref> είναι [[θρησκεία|θρησκευτικό]] σώμα πιστών με χιλιετή ιστορία ισχυρής πνευματικής και [[πολιτική]]ς επιρροής στα τεκταινόμενα της [[ρωσία|ρωσικής]] ιστορίας. Επιβιώνοντας στη εποχή των σοβιετικών σοσιαλιστικών δημοκρατιών απλώς ως ελεγχόμενο σώμα, η ρωσική ορθόδοξη εκκλησία ανέκτησε τους πιστούς της αλλά και την πολιτική της επιρροή στις αρχές της δεκαετίας του '90. Είναι αυτοκέφαλη [[Ορθόδοξη Εκκλησία|ανατολική ορθόδοξη εκκλησία]], σε κοινωνία με τις υπόλοιπες ανατολικές ορθόδοξες εκκλησίες.Τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί σημαντικά η ισχύς της καθώς προωθείται από την [[Κυβέρνηση της Ρωσίας]] στην οποία ασκεί τεράστια επιρροή.

Μετά την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας το [[1453]], η ρωσική ορθόδοξη εκκλησία έγινε αυτοκέφαλο τμήμα του ανατολικού χριστιανισμού και το [[1589]] ο μητροπολίτης Μόσχας διεκδίκησε και πήρε τον τίτλο του πατριάρχη. Εν τη γενέσει της η ρωσική εκκλησία διατήρησε τη βυζαντινή παράδοση της αλληλεπίδρασης με την κοσμική εξουσία επιτρέποντας στην κρατική γραφειοκρατία να συμμετέχει ενεργά στις διοικητικές υποθέσεις της εκκλησίας. Τούτος ο έντονος βυζαντινισμός μαζί με το γεγονός ότι η Ρωσία παρέμεινε μετά τον μεσαίωνα για μακρό χρονικό διάστημα απομονωμένη από τη Δύση, κράτησε ουσιαστικά τη ρωσική εκκλησία ανέπαφη από τις ιστορικές εξελίξεις της [[Αναγέννηση]]ς και της [[Μεταρρύθμιση]]ς και γι αυτό η ιδέα διαχωρισμού κράτους-εκκλησιας δεν βρηκε ποτέ ισχυρή ανταπόκριση στην Ρωσία. Η εμμονή δε στο παραδοσιακό τυπικό προκάλεσε ισχυρές αντιδράσεις στη νεοτερικότητα [[ουκρανία|ουκρανών]] κληρικών κατά τον [[17ος αιώνας|17ο αιώνα]] να εισάγουν δογματικές και λειτουργικές μεταρρυθμίσεις με αποτέλεσμα την εκδήλωση [[σχίσμα]]τος στην εκκλησία<ref>Βλ. συνοπτική ανάλυση επί του θέματος στο [http://www2.sptimes.com/Treasures/TC.5.4.7.html «The Russian Church: An Overview»]</ref> και την εμφάνιση του κινήματος των [[Παλαιοί Πιστοί|Παλαιών Πιστών]].

Αργότερα, κατά τον [[18ος αιώνας|18ο αιώνα]] επαναπροσδιορίζοντας την αυτάρκεια της εξουσίας του (αυτοκρατία) ως [[τσάρος]] ο [[Πέτρος ο Μέγας]] ελαχιστοποίησε κατά το δυνατόν την εμπλοκή της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στη διαχείριση του κράτους αλλάζοντας το καταστατικό της και καταργώντας το παλαιορωσικό ημερολόγιο, σύμφωνα με το οποίο η μέτρηση των χρόνων άρχιζε από κτίσεως κόσμου και το έτος ξεκινούσε το Σεπτέμβριο. Επενέβη περαιτέρω στην εκκλησιαστική διαχείριση, καταργώντας το πατριαρχείο το [[1721]] και ορίζοντας την Ιερά Σύνοδο ένα κρατικό όργανο στελεχωμένο από κοσμικούς υπαλλήλους, προορισμένο να διαχειρίζεται και να ελέγχει την εκκλησία. Αυτή η μεταρρύθμιση του θύμιζε την επέμβαση βυζαντινών αυτοκρατόρων στα εκκλησιαστικά ζητήματα. Η δυναμική του επέμβαση στην κοσμική εξουσία της ρωσικής εκκλησίας του απέφερε τον τίτλο αντίχριστος από τους δυσαρεστημένους εκκλησιαστικούς παράγοντες.Αργότερα οι διάδοχοι του κατάργησαν τις μεταρρυθμίσεις του με αποτέλεσμα να αυξηθεί ξανά η εκκλησιαστική δύναμη στην προ Πέτρου εποχή.<ref>[http://www.bartleby.com/65/pe/Peter1-Rus.html Βλ. λήμμα «Peter I, czar of Russia» στο ''The Columbia Encyclopedia'', Sixth Edition. 2001-07]. ανάκτηση 1.11.08</ref>.

ΤονΟι 19οεπεμβάσεις είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση της εικόνας της εκκλησίας ως ηθικής αρχής κατά τον [[18ος αιώνας|18ο]] ιδιαίτερα και κατά τον [[19ος αιώνας|19 αιώνα]], οπότε εκδηλώθηκε ένα ισχυρό κίνημα για την αποκατάσταση της αυτονομίας της εκκλησίας και οργανωτική ανανέωση. Επιπρόσθετα, κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα η ούτως ή άλλως ισχυρή [[μοναχισμός|μοναστική]] παράδοση

Στις αρχές του [[20ος αιώνας|20ου αιώνα]], η ρωσική εκκλησία, όπως και κάθε άλλη θρησκευτική έκφραση, ακολούθησε το άρμα της αντίληψης και κυριολεκτικής ερμηνείας της ρήσης του [[Καρλ Μαρξ]] πως «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού». Πέραν του ότι έγινε αναστολή των προνομίων που παρείχε η μετριοπαθής προσωρινή κυβέρνηση λίγο πριν το 1917 και τα οποία αποκαθιστούσαν την εκκλησία στο προ Πέτρου Μεγάλου καθεστώς της, η εκκλησιαστική περιουσία κρατικοποιήθηκε και εκτελέστηκαν με διάφορες αιτιολογήσεις πάνω από 1200 απλοί ιερείς και αξιωματούχοι στην περίοδο 1922-26. Στην πραγματικότητα βέβαια η όλη αντιθρησκευτική πολιτική και προπαγάνδα δεν στόχευε αποκλειστικά στον χριστιανισμό, αλλά σε όλες τις πίστεις. Με έναρξη τη δεκαετία του 1920, [[βουδισμός|βουδιστικοί]] και [[ισλαμισμόςσαμανισμός|ισλαμικοίσαμανιστικοί]] τόποι λατρείας στην Μπουρυατία στην περιοχή της [[Βαϊκάλη]]ς καταστράφηκαν, ενώ οι Λάμα και οι σαμάνοι συλλαμβάνονταν και είτε οδηγούνταν στην εξορία είτε απειλούνταν με ποινή θανάτου<ref>[http://www.cddc.vt.edu/host/weishaus/Interv/noel.htm THE SOUL OF SHAMANISM A Conversation with Daniel C. Noel]</ref>.