Γενετήσιες σχέσεις στην αρχαία Ελλάδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο όρος παιδεραστία περιέχει τις δύο έννοιες ''παις'' (=παιδί) και ''έράν'' (καθοδηγώ=αγαπώ, διαπαιδαγωγώποθώ).{{πηγή}} Ενώ ο όρος "παις" σημαίνει γενικά είτε το αρσενικό είτε το θηλυκό παιδί, εντούτοις, στην περίπτωση αυτή αναφέρεται μόνο στο αγόρι και συγκεκριμένα σ' εκείνο που βρίσκονταν προς το τέλος της εφηβείας.

Ο σύνδεσμος αυτός, ήταν μια ιδιαίτερη μορφή "ερώμενης" συμπεριφοράς, στην οποία κύριος στόχος ήταν η διαπαιδαγώγηση του εφήβου από τον ενήλικο άνδρα που όφειλε να διδάσκει το αγαπημένο του αγόρι πρότυπα συμπεριφοράς και να του δίνει μέτρα αξιών για τη ζωή του. Καθώς η αγωγή σε πολλές περιπτώσεις δεν δινόταν από δημόσια σχολεία αλλά βρισκόταν στα χέρια των ιδιωτών, στο πλαίσιο αυτό ο ''εραστής'', όφειλε να παιδαγωγεί τον νεαρό ώστε να γίνει όμορφος και καλός άνθρωπος (''καλοκαγαθία''), ένα πρότυπο αρετής που περιελάμβανε σωματική ομορφιά, ηθική, ανεπιληψίαμόρφωση και μόρφωσησεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Ως προς τον παιδαγωγικό σκοπό της παιδεραστίας, τα κείμενα της ελληνικής γραμματείας δεν αφήνουν καμμιάκαμιά αμφιβολία. Στο κείμενο ''Ερωτικός'' του Πλουτάρχου γίνονται σαφείς αναφορές για το σεξουαλικό χαρακτήρα που υπήρχε στη σχέση μεταξύ Εραστή και Ερωμένου<ref name=":0">{{Cite book|title = Ερωτικός|last = Πλούταρχος|first = Αρχαίοι συγγραφείς|publisher = Ενάλιος|year = 01/01/1990|isbn = 960-536-049-7|location = Αθηνα|pages = 180|page = 141|editor-last = Ελένη Κεκροπούλου|url = http://fr.scribd.com/doc/75017493/%CE%95%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%A0%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%82}}</ref> όπου διευκρινίζει ότι "''Αν δεν υπάρχει συνουσία στην παιδεραστία, πως μπορεί να λειτουργεί ο Ερως δίχως την παρουσία της Αφροδίτης''<ref name=":0" />".