Γενετήσιες σχέσεις στην αρχαία Ελλάδα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 42:
Ο σύνδεσμος αυτός, ήταν μια ιδιαίτερη μορφή "ερώμενης" συμπεριφοράς, στην οποία κύριος στόχος ήταν η διαπαιδαγώγηση του εφήβου από τον ενήλικο άνδρα που όφειλε να διδάσκει το αγαπημένο του αγόρι πρότυπα συμπεριφοράς και να του δίνει μέτρα αξιών για τη ζωή του. Καθώς η αγωγή σε πολλές περιπτώσεις δεν δινόταν από δημόσια σχολεία αλλά βρισκόταν στα χέρια των ιδιωτών, στο πλαίσιο αυτό ο ''εραστής'', όφειλε να παιδαγωγεί τον νεαρό ώστε να γίνει όμορφος και καλός άνθρωπος (''καλοκαγαθία''), ένα πρότυπο αρετής που περιελάμβανε σωματική ομορφιά, ηθική, μόρφωση και σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Ως προς τον παιδαγωγικό σκοπό της παιδεραστίας, τα κείμενα της ελληνικής γραμματείας δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία. Στο κείμενο ''Ερωτικός'' του Πλουτάρχου γίνονται σαφείς αναφορές για το σεξουαλικό χαρακτήρα που υπήρχε στη σχέση μεταξύ Εραστή και Ερωμένου<ref name=":0">{{Cite book|title = Ερωτικός|last = Πλούταρχος|first = Αρχαίοι συγγραφείς|publisher = Ενάλιος|year = 01/01/1990|isbn = 960-536-049-7|location = Αθηνα|pages = 180|page = 141|editor-last = Ελένη Κεκροπούλου|url = http://fr.scribd.com/doc/75017493/%CE%95%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%A0%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%82}}</ref> όπου διευκρινίζει ότι "''Αν δεν υπάρχει συνουσία στην παιδεραστία, πως μπορεί να λειτουργεί ο Ερως δίχως την παρουσία της Αφροδίτης''<ref name=":0" />".
Αυτή η ερωτικά χρωματισμένη ιδιότητα του ''Μέντορος'', την οποίαν είχε ένας ενήλικος, ο οποίος έβρισκε ανταπόκριση στο θαυμασμό και στην ευγνωμοσύνη του αναπτυσσόμενου, ήταν η προϋπόθεση που έκανε αποδεκτή μία τέτοια σχέση, ενώ σε διαφορετική περίπτωση, χωρίς δηλ. τον παιδαγωγικό έρωτα, ήταν απλώς βλαπτική πορνεία ή και παρά φύσιν ασέλγεια ''(Πλάτ. Νόμοι 636c, 835c - 842a)''. Αντίθετα, η σεξουαλική επαφή εάν υπήρχε χωρίς συναίνεση και δια της βίας, αποτελούσε όνειδος για τον παιδαγωγικό αυτό έρωτα (όπως η περίπτωση του "αρπαγμού" στην Κρήτη<ref name=":1" />).
Είναι άξιο αναφοράς ότι αν ένας νεαρός ''ερώμενος'' διέπραττε κάτι ανάρμοστο, δε θα του ήταν τόσο οδυνηρό να τον έβλεπε ο πατέρας του, όσο ο εραστής του αφού στα μάτια του αγοριού εκπλήρωνε τη λειτουργία ενός προτύπου που ασφαλώς ήταν στενά συνδεδεμένο με το κοινωνικό γόητρο και την κοινωνική θέση. Άλλωστε, όταν παιζόταν μία θέση για την προτίμηση ενός όμορφου αγοριού με πολλούς θαυμαστές, ο συχνότερα κερδισμένος ήταν ο πιο ισχυρός κοινωνικά άνδρας.
Γραμμή 48:
Η σχέση που αναπτυσσόταν μεταξύ τους, κατέληγε σε μια ισόβια φιλία, αφού έπαυε η παιδεραστική σχέση, όταν ο έφηβος μεγάλωνε και γινόταν άνδρας. Ήταν δεδομένο ότι η σχέση αυτή ήταν πολύ ισχυρή και αυτό είχε μια επιπλέον ιστορική εφαρμογή με τον περίφημο [[Ιερός Λόχος Θηβών|Ιερό Λόχο]] των Θηβών, όπου στρατολογούνταν αποκλειστικά τέτοια ζευγάρια ''(Πλούτ. Πελοπ. 287, 6)''.
Το κοινωνικά αντιφατικό σε αυτού του είδους τις σχέσεις είναι ότι στις ημέρες μας έχει διαβληθεί η "παιδεραστία" με την αρχαία έννοια και θεωρείται ως ανήθικη πράξη η δια του πρωκτού γενετήσια επικοινωνία ενώ προκύπτει σαφώς από τα κείμενα ότι στην αρχαιότητα μια τέτοιου είδους σχέση μεταξύ εκπαιδευτή και εκπαιδευομένου ήταν καθόλα αποδεκτή. Εθεωρείτο ταπεινωτική για τον παθητικό συμμέτοχο στην περίπτωση που αυτή η πράξη δεν εντασσόταν στα πλαίσια μιας σχέσης εκπαιδευτή και εκπαιδευόμενου και στόχο είχε αποκλειστικά τη σεξουαλική συνεύρεση. Ο Πλούταρχος διαχωρίζει τις δύο περιπτώσεις, αναφερόμενος στους "έρωτες της Θήβας και της Ήλιδας" (καθώς και η περίπτωση του λεγόμενου "αρπαγμού" στην Κρήτη) που είχαν μοναδικό σκοπό την σαρκική ηδονή ανάμεσα σε εραστή-ερωμένο και τους "έρωτες της Αθήνας και της Λακεδαίμονος" όπου ο εκπαιδευτής ήταν "συνολικά εραστής της ψυχής", πέραν της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης<ref name=":1">{{Cite book|title = Περί παίδων αγωγής|last = Πλούταρχος|first = |publisher = Κάκτος|year = 2002|isbn = 978-960-352-345-1|location = Αθήνα|page = 80-83|url = http://lyk-lechain.ilei.sch.gr/lyklec/stuff/ancient/plouto/pl004.pdf|series = 343 "οι Έλληνες"}}</ref>.
Αναφορές για τη σεξουαλική φύση της σχέσης εραστή-ερωμένου βρίσκουμε και σε άλλα έργα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Είναι χαρακτηριστική η φράση του Πλούταρχου στο έργο του ''Ερωτικός'' όπου αναφέρει ότι "''τα είδωλα των αγοριών μπορούν να εισέρχονται στο σώμα του εραστή τους ερεθίζοντας και παράγουν σπέρμα''<ref name=":0" />", φράση που φανερώνει ότι σεξουαλική σχέση ήταν καθόλα αποδεχτή μεταξύ εραστή και ερωμένου αλλά μόνο στο πλαίσιο της εκπαίδευσης.
| |||