|
Κατά την κλιμάκωση του Μακεδονικού Αγώνα (1904-1908), οι Πατριαρχικοί κάτοικοι του Πολυκάστρου μάχονται σκληρά κατά του διπλού εχθρού (Τούρκων και Εξαρχικών). Στους Ευζώνους δρουν οι [[Αστέριος Δήμου]] και [[Λάζαρος Δοϊτσίνης]], στην περιοχή Μεταμόρφωσης ο [[Γεώργιος Κουκογιάννης]], στο Πολύκαστρο ο [[Κωνσταντίνος Αργυρίου]] και στο [[Αξιοχώρι Κιλκίς|Αξιοχώρι]] ως φοροεπίτροποι οργανώνουν τα σχολεία και την άμυνα οι [[Τραϊανός Αντωνίου]] και [[Δημήτριος Γιοβάνης]]<ref>Αφανείς, Γηγενείς Μακεδονομάχοι, επιστημονική επιμέλεια: Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, εκδόσεις University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008, σσ. 91, 94, 96</ref>.
Σημαντική είναι η δράση, κατά των [[Μακεδονικός Αγώνας#Κομιτατζήδες|κομιτατζήδων]], του οπλαρχηγού [[Γεώργιος Καραϊσκάκης (Βογδαντσιώτης)|Γεώργιου Καραϊσκάκη του Βογδαντσιώτη]] <ref>[http://www.imma.edu.gr/imma/cache/image/Image/iView_Vlasis/%CE%A7%CE%91%CE%A1%CE%A4%CE%9F%CE%9D%CE%99%CE%91/0408.w.800.jpg Γεώργιος Καραϊσκάκης ο Βογδαντσιώτης]</ref>, που από την Βογδάντσα οργανώνει σώμα που δρα σε όλη την περιοχή των λιμνών ΑρτζάνηςΑρζάνης (Κάστρου) - Αμματόβου (Άσπρου). Οι λίμνες αυτές από το 1898 ενοικιάζονταν από τους Βούλγαρους και είχαν καταστεί απόρθητα κρησφύγετα, βάσεις και κέντρα ενεργειών των [[Μακεδονικός Αγώνας#Κομιτατζήδες|κομιτατζήδων]]. Με αυτή τη βάση εξορμούσαν σε όλο το σατζάκι της Θεσσαλονίκης και έφθαναν ως τους Ευζώνους και τη Γευγελή<ref>Χρήστος Π. Ίντος, Κέντρα οργάνωσης, δράσης και αντίστασης των Ελλήνων στο Ν. Κιλκίς κατά την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα, πρακτικά επιστημονικού συνεδρίου "Μακεδονικών Αγών", ΕΜΣ, Θεσσαλονίκη 2006, σ. 179</ref>. Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης από τη Βογδάντσα σκοτώθηκε τελικά σε μάχη με Οθωμανικό απόσπασμα στη [[Στρώμνιτσα]] το 1910. Επίσης ηρωική μορφή υπήρξε ο [[Μακεδονομάχος]] [[Μιχαήλ Σιωνίδης]] (1870-1935), που από τους Ευζώνους έδρασε με το σώμα του έως τη [[Γευγελή]] και την Πολυανή (Παλαιά Δοϊράνη). Οι Βούλγαροι [[Μακεδονικός Αγώνας#Κομιτατζήδες|κομιτατζήδες]] κατά την απουσία του το φθινόπωρο του 1904, επιτέθηκαν στο χωριό [[Γκρίτσιστα]] (Π.Γ.Δ.Μ.), που στα [[σλαβική γλώσσα|σλάβικα]] σημαίνει "χωριό Ελλήνων", με σκοπό την εξόντωση των Ελλήνων. Τότε βρήκαν το θάνατο πολλοί προύχοντες, η δασκάλα Χατζηγεωργίου, ο εξάδελφος του καπετάνιου, δάσκαλος [[Κωνσταντίνος Σιωνίδης]], η κόρη του και ένας άλλος συγγενής του, ο [[Λεωνίδας Σιωνίδης]]. Όταν επέστρεψε ο καπετάν Μιχάλης, μόλις συγκρότησε την ομάδα του, μεταβαίνει στο χωριό [[Μερβίντσα]] (Π.Γ.Δ.Μ.), όπου κρύβονταν οι δολοφόνοι. Στη μάχη που δόθηκε, τιμώρησε τους [[Μακεδονικός Αγώνας#Κομιτατζήδες|κομιτατζήδες]] για τις δολοφονίες και επέστρεψε, τραυματισμένος στη Γευγελή (Ιανουάριος 1905)<ref>[http://www.laosver.gr/news/articles/13435.html Καθημερινή εφημερίδα Ημαθίας: ''Λαός'', Βέροια, 14 Οκτωβρίου 2007, Άρθρο: ''Η Ελληνική Αντίσταση στη Μακεδονία 1904 - 1908'']</ref>.
=== Απελευθέρωση ===
|
