Χένρυ Κίσινγκερ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Γραμμή 43:
==Εξωτερική Πολιτική==
Ως υπουργός εξωτερικών των HΠΑ, επί κυβερνήσεως Νίξον, η τακτική του ήταν γενικά υπέρ της real politic, προσπαθώντας ταυτόχρονα να διασφαλίσει τα Αμερικανικά συμφέροντα ανά τον κόσμο και την υπεροχή των ΗΠΑ κατά της Σοβιετικής Ένωσης στα πλαίσια του παγκόσμιου ψυχροπολεμικού κλίματος.
Η μεγαλύτερη ίσως επιτυχία της θητείας του ήταν ο το «άνοιγμα» των διπλωματικών σχέσεων των ΗΠΑ με την κομμουνιστική [[Κίνα]] του [[Μάο Ζεντόνγκ|Μάο Τσε Τουνγκ]] που σε συνδυασμό με την αντισοβιετική ρητορική και πολιτική του ίδιου του Μάο θεωρήθηκε πως επέφερε τότε σημαντικό γεωπολιτικό πλήγμα στη Σοβιετικη΄Ένωση. Μάλιστα ως αποτέλεσμα από τις επαφές με τον Κινέζο πρωθυπουργό [[Τσου Ενλάι]], προέκυψε και μία κοινή σινο-αμεριακανική, αντισοβιετική στρατηγική. Αρκετά καλές ήταν επί θητείας του και οι σχέσεις των ΗΠΑ με τη Γιουγκοσλαβία του Τίτο. Ταυτόχρονα πέτυχε και μια
Η μεγαλύτερη προσωπική του επιτυχία ήταν το [[Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης]] που του απονεμήθηκε το 1973 για την απόσυρση των ΗΠΑ από τον αδιέξοδο πόλεμο του Βιετνάμ επί θητείας του την ίδια χρονιά. Ταυτόχρονα επικρίθηκε αρκετά για την υφεσιακή πολιτική ή και τη στήριξή των ΗΠΑ σε αυταρχικά καθεστώτα, μεταξύ των οποίων η χούντα του στρατηγού [[Αουγούστο Πινοσέτ]] στη [[Χιλή]] και άλλες λατινοαμερικάνικες φιλοαμερικανικές δικτατορίες ή και-μέχρι ενός σημείου- και στην Ελληνική [[Χούντα των Συνταγματαρχών]] .
Γραμμή 50:
Πολυγραφότατος, ο Κίσινγκερ είναι από τους πιο γνωστούς υποστηρικτές της σχολής του ρεαλισμού στις διεθνείς σχέσεις (real politic), αλλά ταυτόχρονα και της πεποίθησης πως η εξωτερική πολιτική ενός κράτους πρέπει να χαράσσεται με αποκλειστικό γνώμονα το εθνικό συμφέρον, περνώντας σε δεύτερη μοίρα ή και αγνοώντας ηθικο-φιλοσοφικές πεποιθήσεις και διλήμματα όπως είναι ειδικά o αυταρχισμός ορισμένων φιλικών προς τη χώρα του καθεστώτων. Έτσι, έχει γίνει στόχος έντονης κριτικής- κυρίως από αριστερούς- λόγω της υποστήριξης που θεωρήθηκε ότι παρείχε προς δικτατορικά καθεστώτα ανά τον κόσμο, εφόσον αυτά εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Το ίδιο κριτικές ήταν και διάφορες τάσεις ή "σχολές" που υποστήριζαν ότι πρέσβευαν τα «ανθρώπινα δικαιώματα» και την «παγκόσμια εξάπλωση της δημοκρατίας» και τις οποίες ο Κίσινγκερ αντιμετωπίζε ως επικίνδυνες και αφελείς που φανερώνουν άγνοια για το πως λειτουργεί ο σύγχρονος κόσμος.
Έτσι πχ.έντονες επικρίσεις κατά της πολιτικής του Κίσσινγκερ έχει εκφράσει, μεταξύ άλλων, ο Αμερικανός δημοσιογράφος Κρίστοφερ Χίτσενς στο βιβλίο του «Η Δίκη του Χένρυ Κίσσινγκερ <ref>[https://en.wikipedia.org/wiki/The_Trial_of_Henry_Kissinger ''The Trial of Kissinger'']</ref>, όπου διατείνεται ότι θα έπρεπε να δικαστεί για «εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας» και άλλα. Ο συγγραφέας τον κατηγορεί για την εγκληματική, κατά τον ίδιο, ανάμειξή του σε πολεμικά και δικτατορικά δρώμενα όπως στην [[Ινδονησία]], το [[Μπαγκλαντές]], τη [[Αουγούστο Πινοσέτ|Χιλή]], την [[Τουρκική εισβολή στην Κύπρο|Κύπρο]] και το [[Ανατολικό Τιμόρ]].
==Στάση στο Κυπριακό==
| |||