Σαλβαδόρ Νταλί: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
{{πηγές|21|02|2012}}{{Πληροφορίες καλλιτέχνη}}Ο '''''Σαλβαδόρ Νταλί''''' (πλήρες όνομα: Salvador Felip Jacint Dalí Domènech) ([[Φιγέρες]],
== Βιογραφία ==
Ο Νταλί
Σε ηλικία 15 ετών, ο Νταλί συμμετείχε στη δημόσια έκθεση του Δημοτικού Θεάτρου του
Αυτή την περίοδο, ο Νταλί πειραματίζεται με τον [[Κυβισμός|κυβισμό]], αν και οι γνώσεις του γύρω από το νέο αυτό κίνημα είναι αρχικά ελλιπείς και στη Μαδρίτη δεν υπάρχουν άλλοι κυβιστές καλλιτέχνες. Επίσης, έρχεται σε επαφή με το ριζοσπαστικό κίνημα του [[Ντανταϊσμός|ντανταϊσμού]] το οποίο θα επηρεάσει σημαντικά το έργο του σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Συνδέεται παράλληλα φιλικά με τον [[ποίηση|ποιητή]] [[Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα]] και με τον σκηνοθέτη [[Λουίς Μπουνιουέλ]]. Το [[1926]] αποβάλλεται από την ακαδημία λίγο πριν τις τελικές του εξετάσεις, καθώς δηλώνει πως κανένας από τους καθηγητές του δεν είναι άξιος να τον κρίνει. Την ίδια χρονιά, επισκέπτεται για πρώτη φορά το [[Παρίσι]] όπου συναντά τον [[Πάμπλο Πικάσσο|Πικάσσο]], ο οποίος είχε ήδη κάποια γνώση γύρω από το έργο του Νταλί. Τα επόμενα χρόνια, στα έργα του Νταλί αποτυπώνονται ισχυρές επιδράσεις από το έργο του Πικάσο αλλά ταυτόχρονα αρχίζει να διαφαίνεται ένα προσωπικό ύφος στους πίνακες του Νταλί. Οι εκθέσεις έργων του στη [[Βαρκελώνη]] προκαλούν αρκετές συζητήσεις αλλά και διαφωνίες μεταξύ των κριτικών τέχνης.
[[Αρχείο:Salvador Dali A (Dali Atomicus) 09633u.jpg|left|thumb|300x300px|Καλλιτεχνική φωτογραφία του 1948, στο πνεύμα της τέχνης του Νταλί]]
Το [[1929]], ο Νταλί συνεργάζεται με τον Λουίς Μπουνιουέλ για τη δημιουργία της [[ταινία μικρού μήκους|ταινίας μικρού μήκους]] ''[[Ανδαλουσιανός Σκύλος]]''. Ο Νταλί βοηθά ουσιαστικά στο σενάριο της ταινίας, η οποία αποτελεί έως σήμερα την πιο καθαρή εφαρμογή του υπερρεαλισμού στον κινηματογράφο. Παράλληλα, ο Νταλί γνωρίζει την μελλοντική σύζυγο του και [[μούσες|μούσα]] του, Ελένα Ντμτρίεβνα Ντελούβινα Ντιακόνοβα, [[Ρωσία|ρωσικής]] καταγωγής, περισσότερο γνωστή ως ''Γκαλά'' (από το όνομα Γαλάτεια). Την ίδια περίοδο, γίνεται και επίσημα μέλος του υπερρεαλιστικού κινήματος, αν και το υπερρεαλιστικό στοιχείο υπάρχει στα έργα του ήδη λίγα χρόνια νωρίτερα. Στις αρχές της
[[Αρχείο:Dali museum.jpg|thumb|right|220px|Το [[Θέατρο Μουσείο Νταλί|Μουσείο Σαλβαδόρ Νταλί]] στην Ισπανία.]]
Γραμμή 15:
Με το ξέσπασμα του πολέμου στην [[Ευρώπη]], ο Νταλί μαζί με την Γκαλά, εγκαθίσταται στις Ηνωμένες Πολιτείες το [[1940]] όπου και θα ζήσει για τα επόμενα οκτώ χρόνια. To [[1941]] εργάζεται για την Walt Disney πάνω στη δημιουργία ενός κινούμενου σχεδίου (το ''Destino'') αλλά μόνο 15 δευτερόλεπτα παρουσιάζονται ολοκληρωμένα πέντε χρόνια αργότερα. Το [[1942]] δημοσιεύεται και η αυτοβιογραφία του ''The Secret Life of Salvador Dali'' (''Η κρυφή ζωή του Σαλβαδόρ Νταλί'').
Μετά την παραμονή του στην [[Αμερική]], περνά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Ισπανία. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την δικτατορία του Φράνκο, προκαλεί δυσμενή σχόλια, τα οποία επεκτείνονται συχνά και στα καλλιτεχνικά του έργα. Την περίοδο [[1960]] - [[1974]] εργάστηκε σχεδόν αποκλειστικά για την δημιουργία του ''[[Θέατρο Μουσείο Νταλί|Θεάτρου-Μουσείου Γκαλά-Σαλβαντόρ Νταλί]]'' στο
Το [[1982]] ο βασιλιάς Χουάν Κάρλος της Ισπανίας του απονέμει τον τίτλο του μαρκήσιου. Την ίδια χρονιά, στις [[10 Ιουνίου]] πεθαίνει η Γκαλά, γεγονός που προκαλεί έντονη θλίψη στον Νταλί, ο οποίος αποπειράται να αυτοκτονήσει.
Ο Νταλί πέθανε τελικά από καρδιακό επεισόδιο στις [[23 Ιανουαρίου]] του [[1989]] στην πόλη που γεννήθηκε. Ο τάφος του βρίσκεται μέσα στο Μουσείο του στο
== Πολιτικές θέσεις ==
Γραμμή 28:
Στην διάρκεια του Ισπανικού εμφυλίου [[πόλεμος|πολέμου]], αρνήθηκε να κάνει αντίσταση ή να επιλέξει στρατόπεδο. Συνδέθηκε ωστόσο περισσότερο με το καθεστώς του Φράνκο, ιδιαίτερα κατά την επιστροφή του από την Αμερική στην Ισπανία μετά τον [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιο Πόλεμο]]. Κάποιες δημόσιες τοποθετήσεις του Νταλί παρείχαν στήριξη στο φασιστικό καθεστώς ενώ παράλληλα αναφέρονταν με θετικό τρόπο στο πρόσωπο του Φράνκο. Ο ίδιος ο Νταλί ζωγράφισε και ένα πορτραίτο της κόρης του Ισπανού δικτάτορα. Από την άλλη πλευρά, οι εκκεντρικότητες του Νταλί, που αποτυπώνονταν πολλές φορές δημόσια, ήταν ανεκτές από το καθεστώς καθώς ελάχιστοι καλλιτέχνες και ειδικότερα της αξίας του Νταλί δέχονταν να ζήσουν εκείνη την εποχή στην Ισπανία. Μοναδικό δείγμα "απειθαρχίας" του Νταλί αποτελεί η στήριξη του στον Λόρκα, του οποίου τα έργα ήταν απαγορευμένα.
Παρόλα αυτά, η πολυσχιδής και
Ο Νταλί έχει δηλώσει ο ίδιος ότι δεν έχει πολιτική θέση. Είναι αναρχικός, αλλά και μοναρχικός, και τα δύο όμως σε μεταφυσικό επίπεδο και όχι σε πολιτικό.
|