Ντάγκλας Ντέικιν: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

O '''Ντάγκλας Ντέικιν''' ([[αγγλικά]]: ''Douglas Dakin'') (Γκλώστερ, 1907 - Γκλώστερ, 20 Ιουλίου 1995)<ref name="Dontas1">[[#Dontas1995|Visvizi-Dontas (1995)]], σελ. 171.</ref> ήταν Άγγλος ιστορικός και πανεπιστημιακός, ομότιμος καθηγητής της Iστορίας στο Κολέγιο Μπίρκμπεκ του Πανεπιστημίου του [[Λονδίνο|Λονδίνου]]υ (1935-1974). Είναι ιδιαίτερα γνωστός στο χώρο των [[Νεοελληνικές σπουδές|Νεοελληνικών σπουδών]]. Το μεγαλύτερο μέρος του ερευνητικού πεδίου και της επιστημονικής παραγωγής του σχετίζεται με την περίοδο της [[ιστορία της νεότερης Ελλάδας|Νεώτερης ελληνικής ιστορίας]], από την [[Ελληνική Επανάσταση του 1821|Ελληνική Επανάσταση]] του 1821-1829, έως τα μέσα του 20ού αιώνα. Πολλοί από όσους μαθήτευσαν κοντά του, έδωσαν στη συνέχεια, ως ερευνητές και καθηγητές, σημαντική ώθηση στην ιστορική επιστήμη στην [[Ελλάδα]].<ref name="Dontas2">[[#Dontas1995|Visvizi-Dontas (1995)]], σελ. 172.</ref> Ο καθηγητής Ντέικιν υπήρξε από τα νεανικά του χρόνια ως φοιτητής ενθουσιώδης παίκτης του [[κρίκετ]], αφιερώνοντας στο αγαπημένο του παιχνίδι χρόνο ακόμη και όταν πλέον είχε αναλάβει πολλές ευθύνες στο διοικητικό μηχανισμό του πανεπιστημίου.<ref>[[#Porter|Porter (2015)]].</ref> <ref name='Hobs181'>[[#Hobsb|Hobsbawm (2003)]], σελ. 181.</ref>

Κατά την διάρκεια του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]], το ενδιαφέρον του Ντέικιν κέντρισε ο ελλαδικός χώρος, όταν κατατάχθηκε στην εθελοντική εφεδρεία (Royal Air Force Volunteer Reserve, ''RAFVR'') της [[Βρετανική Βασιλική Αεροπορία|Βρετανικής Βασιλικής Αεροπορίας]], υπηρετώντας στην [[Αίγυπτο|Αίγυπτο]] και στην Ελλάδα. Υπήρξε, επίσης, αξιωματικός-σύνδεσμος ανάμεσα στη βρετανική πολεμική αεροπορία και την [[Ελληνική Βασιλική Αεροπορία]]. Το 1944, βρέθηκε στην Ελλάδα, εμπλεκόμενος στην υπόθεση ενός αυτόμολου συνταγματάρχη του [[Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός|ΕΛΑΣ]] και της ομάδας του.<ref name="Dontas1"/> H ανάμειξή του με τις στρατιωτικές υπηρεσίες πληροφοριών και ιδίως η συναφής δράση του κατά τη διάρκεια του Πολέμου στη [[Γιουγκοσλαβία]] τον έκαναν να αναπτύξει εχθρική στάση προς τον κομμουνισμό.<ref>[[#Bernal|Bernal (2007)]], σελ. 455.</ref> Το 1945 στάλθηκε στην Υπηρεσία Συμμαχικών Δυνάμεων (Allied Liaison Section) του βρετανικού υπουργείου [[Υπουργείο Αεροπορίας (Ηνωμένο Βασίλειο)|Αεροπορίας]].<ref name="ETJ">[[#Journ|''Education Today'']], vol.26-27.</ref>

Μετά το τέλος του πολέμου, επέστρεψε στο Κολέγιο Μπίρκμπεκ και ανέλαβε χρέη αρχειοφύλακα (Registrar),<ref name="Dontas1"/> δηλαδή γραμματέα της διοίκησης του ιδρύματος. Ταυτόχρονα ήταν και γραμματέας τoυ τοπικoύ παραρτήματος της Ένωσης Πανεπιστημιακών Δασκάλων (Αssociation of University Teachers).<ref name='Hobs181'/> Το 1968 ανέλαβε καθηγητική έδρα. Παράλληλα, συμμετείχε, ως επικεφαλής, σε ένα μεγαλόπνοο σχέδιο του βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών (''Foreign Office'') για την πολύτομη έκδοση των βρετανικών διπλωματικών εγγράφων,<ref name="Dontas1"/> με τη γενική ονομασία ''Documents on British Foreign Policy, 1919-1939''.<ref>{{cite web|title=Documents on British Foreign Policy 1919-1939|url=http://diplomatic-documents.org/editions/united-kingdom#81|publisher=International Editors of Diplomatic Documents|date=(<small>Last update: 01-05-2013</small>)|accessdate=30.11.2015|format=html}}</ref>

Η σημαντικότερο, όμως, ερευνητική και επιστημονική προσφορά του Ντέικιν συνδέθηκε με τις μελέτες του γύρω από τη Νεώτερη ελληνική ιστορία.<ref name="Dontas1"/>

Τιμήθηκε με το [[Τάγμα του Φοίνικος|Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος]]<ref name="LibrUC-CV"/>. Το 1969 η Φιλοσοφική Σχολή του [[Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης|Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης]] τον αναγόρευσε σε επίτιμο διδάκτορα. To 1971 η [[Ακαδημία Αθηνών]] τον εξέλεξε αντεπιστέλλον μέλος της, για τη σημαντική βοήθεια που πρόσφερε στη σύσταση του Κέντρου Ερεύνης της Ιστορίας του Νεωτέρου Ελληνισμού του ιδρύματος και για το σύνολο της προσφοράς του στην Ελληνική Ιστορία.<ref name="Dontas2"/>